{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 16}
«...أَلَا وَ إِنَّ مَنْ أَدْرَکَهَا مِنَّا یَسْرِی فِیهَا بِسِرَاجٍ مُنِیرٍ...»
امیرالمومنین در ادامهٔ خطبهٔ ۱۵۰ می‌فرمایند: «آگاه باشید! آن کس از ما(اهل بیت) که آن فتنه‌ها را دریابد، با چراغ روشنى‌بخش در آن گام مى‌نهد و به سیره و روش صالحان(پیامبر و اهل‌بیت) رفتار مى‌کند»
امام در ادامهٔ خطبه نیز در چند جملهٔ کوتاه برنامه‌های امام زمان را چنین بیان می‌کنند: «او مى‌آید تا در آن میان، گره‌ها را بگشاید، بردگان(ملّت‌ها و افراد اسیر) را آزاد سازد، گمراهان و ستمگران متحد را پراکنده کند و حق‌جویان متفرق را گردهم آورد. او پنهان از مردم به سر می‌برد»
این تعبیرات کاملاً بر مسئلهٔ ظهور حضرت مهدى تطبیق مى‌کند، زیرا امام زمان زنجیرهاى اسارت را پاره و مظلومانِ در بند را آزاد مى‌سازد؛ شوکت ظالمان را در هم شکسته و جمع آنها را پراکنده مى‌سازد، او سال‌هاست که در خفا زندگى مى‌کند، بى آنکه تیزبین‌ترین جستجوگران بتوانند جاى او را پیدا کنند.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
