ترسوهای امیدوار (1)

{اخلاق مهدوی - شماره 20}

 

توصیه ای که برای ثابت قدم بودن بسیار مفید است: امید و ترس؛ اولی به رحمت خدا و دومی از عظمت خدا. شرایطش را که بدانی، فقط می‌ماند داشتن کمی اراده؛ یعنی عمل کردن یا نادیده گرفتن؟

شناخت، یکی از شرایط آن است. به عنوان مثال کودک از مار نمی‌ترسد، چون شناختی از آن ندارد. اگر درک درستی از عظمت خداوند داشته باشیم، هیچگاه با گستاخی گناه نمی‌کنیم. از طرفی باید به رحمت خدا هم امید داشت؛ چرا که خداوند ارحم الراحمین است.

ترس و امید، مهدوی می‌شود، وقتی بدانی ترس از خدا جلوی گناه کردن را می‌گیرد و گناه نکردن، باعث تعجیل در فرج می‌شود. و امید یعنی وجود امام زمان؛ یعنی خدایی که اجازه داد ما هم در تحول جهان موثر باشیم.

شرط بعدی در سری دوم ترسوهای امیدوار بیان می‌شود.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

زبان؛ عامل ترقی یا بدبختی؟ انتخاب با توست.

{اخلاق مهدوی - شماره 19}

 

زبان، می‌تواند عامل ترقی و رشد و یا عامل بدبختی باشد. بستگی دارد چطور از آن استفاده کنی. ناسزا گویی، نشانه ضعفِ روحی _ روانی و بدنی است.

پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمودند: «بهشت، بر هر ناسزاگوی بی شرمی که باکی از آنچه می‌گوید و از آنچه به او گفته می‌شود ندارد، حرام است.»

[اصول کافی، ج ۴، ص ١۴]

چرا کسی که ادعا می‌کند منتظر است، نباید دشنام بدهد؟ با توجه به نشانه های گفته شده، منتظر نباید ضعف روحی _ روانی داشته باشد؛ چون پشتوانه ای بزرگ را می‌شناسد. بنابراین دلیلی وجود ندارد که دشنام بدهد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

مظلومی که خیال می کند ظالم است

{اخلاق مهدوی - شماره 18}

 

ایمان را از بین می‌برد، چنان که آتش هیزم را؛ جسم انسان را به خطر می‌اندازد و از جمله ویژگی های منافقان است.

یکی از دلایل بروز حسادت، توجه به نعمتی است که خداوند به دیگران داده است. امیرالمومنین(علیه السلام) در حدیثی زیبا میفرمایند: «ظالمِ حسود شباهت بیشتری به مظلوم دارد؛ زیرا جز رنج و عذاب درونی، چیزی برایش باقی نمی‌ماند.»

[تحف العقول، ترجمه بهزاد جعفری، ج ١، ص٣٢٨]

همیشه گفته اند که کیفیت خوب، باعث افزایش کمیت می‌شود؛ پس یک منتظرِ با کیفیت باش و به جای حسادت غبطه بخور.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

قلمی که جوهر آن عصاره ی چشم است

{اخلاق مهدوی - شماره 17}

 

امیرالمومنین(علیه السلام) میفرمایند: «قلب، کتاب چشم است که صفحه این دل، با قلم چشم پر می‌شود.» (١)

چشم، مهمترین عامل برای حاکمیت شهوت در وجود آدم است.

از حضرت یحیی پرسیدند: آغاز زنا چیست؟ فرمود: «نگاه و آرزو» (٢)

بعد از نگاه، فکر و خیال پدید می‌آید که از مقدمات زناست.

زدست و دیده و دل هر دو فریاد / که هرچه دیده بیند دل کند یاد

منتظر لباسی از جنس فولاد دارد، تیر زهرآلود شیطان او را زخمی نمی‌کند؛ ولی قطعاً به او اصابت می‌کند.

[١. نهج البلاغه، خطبه ١٩٣ / 2. آثار الصادقین، ج ٢٢، ص٢٧١]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

شکم است یا باک ماشین؟!

{اخلاق مهدوی - شماره 16}

 

با شکم خود مثل باک ماشین، رفتار نکنید که هرچه داخلش پُرتر باشد بیشتر می‌رود! امیرالمومنین(علیه السلام) در این باره میفرمایند: «غذای زیاد قلب را می‌میراند؛ همان گونه که آب زیاد، زراعت را از بین می‌برد.» (١)

قطعا پُر کردن شکم، اگرچه از مال حلال باشد، انسان را از تعالی و رشد باز می‌دارد و همچنین باعث رشد شهوت می‌شود. امیرالمومنین(علیه السلام) همچنین میفرمایند: «به خدا (قسم) شکم هیچ کس پُر نمی‌شود، مگر اینکه همه عقل یا قسمتی از آن را از دست می‌دهد.» (٢)

علاوه بر این، پُر خوری ضررهای جسمانی نیز دارد. فرد منتظر که به دنبال رشد و تعالی است، اجازه نمی‌دهد موانع، جلوی حرکت او را بگیرند؛ موانع می‌تواند شکم بارگی یا هر چیز دیگری باشد.

[١. شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ٢٠، ص ٣٢۵، جمله قصار ٧٢٣ / ٢. همان، ج ١٩، ص ١٨۶]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

صفت خانمان سوز

{اخلاق مهدوی - شماره 15}

 

به نظر شما، کسی که داشته های خود را بزرگ و داشته های دیگران را کوچک ببیند، مبتلا به چه مرضی شده است؟

کبر، صفتی خانمان سوز برای انسان است.

این صفت مخصوص خداوند است؛ اگرچه شاید متکبر، منکر خداوند نباشد، ولی مدعی صفتی می‌شود که مخصوص خداوند است. امام علی(علیه السلام) میفرمایند: «در شگفتم از متکبری که دیروز، نطفه‌ای بی ارزش بود و فردا مرداری گندیده خواهد شد.»

[نهج البلاغه، حکمت ۴۵۴]

تنها ارتباطی که باید بین منتظر و کبر وجود داشته باشد، رابطه آب و روغن است؛ نه چیزی دیگر.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

اگر ایستاده ای بنشین!

{اخلاق مهدوی - شماره 14}

 

خشم، عقل را از کار می اندازد و اگر عقل نباشد، ممکن است کارهایی که نباید انجام دهیم. امام باقر(علیه السلام) میفرمایند: «هنگامی که شخصی بر مردم غضب می کند، اگر ایستاده باشد فورا باید بنشیند، که این کار پلیدی شیطان را از او دور می کند. » (١)

همچنین امام صادق(علیه السلام) میفرمایند: «کسی که اگر ناراحت شود، ناراحتی اش او را از حق بیرون نکند، و اگر خوشحال شود، خوشحالی اش او را به باطل نکشاند، و اگر قدرت یافت، بیش از حق خود دریافت نکند؛ بی شک یک مومن و منتظر واقعی است.» (٢)

[١-کافی کلینی ج٢ ص٣٠٢؛ ٢-جهاد بانفس، حر عاملی، ص٣٧٠]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

به طبیعت رحم کنیم تا طبیعت به ما رحم کند

{اخلاق مهدوی - شماره 13}

 

چرا نسبت به طبیعت و محیط زیست بی تفاوت هستیم؟ چرا باید محیط زیست کثیفی داشته باشیم؟ پاسخ آن ساده است: چون در مورد طبیعت، اخلاق را رعایت نمی کنیم.

امام صادق(علیه السلام) میفرمایند: «زندگی جز با سه چیز خوش نمی شود: هوای پاک، آب فراوان و گوارا و زمین آماده زراعت.»

[تحف العقول، ص٣٢٠]

این حق ماست که وقتی به طبیعت میرویم، از زیبایی های آن لذت ببریم؛ نه اینکه باعث ناراحتی ما شود. هر چند ما مسبب همه مشکلات محیط زیست نیستیم ولی اگر آینده نگر باشیم و به طبیعت اهمیت بدهیم، اینها باعث میشود که ما منتظر تاثیرگذاری باشیم.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

هنرمندانه زندگی کن

{اخلاق مهدوی - شماره 12}

 

قناعت، کلید رضایت از زندگی است. شخص قانع برای کسب روزی تلاش می کند ولی به آنچه خدا روزی اش کرده، اکتفا می کند. چنین کسی نه معترض است و نه احساس ناکامی می کند؛ در نتیجه از زندگی خود احساس رضایت خواهد کرد.

تفاوت فرد قانع با فرد حریص، تنها یک چیز است: آرامش؛ چیزی که فرد قانع از آن بهره مند و فرد حریص از آن محروم است. امام صادق(علیه السلام) میفرمایند: «به آنچه خدا قسمت تو کرده قانع باش، تا زندگی ات با صفا شود.»

[قصص الانبیا، ص١٩۵]

کدام شایسته تر است: منتظر حریص یا منتظر قانع؟

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

خلقت با خدا، خُلقت با خودت

{اخلاق مهدوی - شماره 11}

 

خلق و خویت را درست کن. در سه چیز به خدا یقین داشته باش: روزی، عمر، نفع و ضرر.

از رسول خدا نقل شده که فرمود: «از جبرئیل پرسیدم تفسیر یقین چیست؟ گفت: مؤمن به گونه‌ای برای خدا عمل کند که گویا او را می‌بیند، و اگر او خدا را نمی‌بیند، خدا او را می‌بیند. و یقین بداند که آنچه به او رسیده ممکن نبود از او بگذرد و آنچه از او گذشته ممکن نبود به او برسد.» (١)

ضرر رسان و سود رسان خداوند است.

امام صادق(علیه السلام) میفرمایند: «عمل اندک و با دوام که بر پایه یقین باشد، در نزد خداوند از عمل زیاد که بدون یقین باشد برتر است.» (٢)

منتظر واقعی به خدا و وعده هایش یقین دارد و در این راه از هیچ چیز و هیچ کسی که سر راهش قرار بگیرد، نمی ترسد.

[١. بحار الانوار، ج‌۱، ص۶۱۶ / 2. وسائل الشیعه، ‌ج١۵، ص٢٠٢]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)