{سبک زندگی مهدوی - شماره 35}
تنها خواندن روایت زیر کفایت میکند تا جایگاه خاصی که برای توجه به یتیمان در سبک زندگی مهدوی تعریف میشود، برای ما روشن شود.
در روایتی بسیار زیبا نقل شده که «حضرت علی، شبی از کنار خانه زن فقیری گذشت که فرزندان یتیم داشت و آن فرزندان از گرسنگی می گریستند. حضرت امیر بلافاصله به خانه خود رفت و ظرف کوچکی خرما و کیسه ای آرد و کمی روغن و برنج و آرد برداشت و به خانه آن زن برد. حضرت، غذایی برای کودکان آماده کرد و آنها را سیر کرد. پس از سیر شدن کودکان، امام بر دست و پای خود دور اتاق می گشت و صدای گوسفند از خود در می آورد. قنبر که همراه حضرت بود پس از خروج از خانه از امام پرسید: علت همه کارها را فهمیدم جز صدای گوسفند را.
امام علی علیه السلام فرمود: ای قنبر! چون وارد خانه شدم، کودکان از شدت گرسنگی می گریستند. دوست می داشتم که هنگام خروج از خانه، آنها در حال سیری بخندند و دلیل دیگری نداشت» [کشف الیقین ص۱۱۵]
و اینک ای شیعه علی، وقت آن نشده کمی خود را شبیه مولایمان کنیم.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
