{مهدویت و ولایت فقیه - شماره 2}
شاید اولین سؤالی که پس از غیبت امام مهدی برای هرکس پیش آمد، این باشد که چطور می‌توانیم در شرایط غیبت درحالی‌که از داشتن امام محروم هستیم به سعادت برسیم؟ آیا خدا ما را در این شرایط رها کرده و فکری برای آیندۀ انسان‌ها نکرده است؟
مشخص است قطعاً خدایی که انسان را از روز اول تنها نگذاشته، اکنون نیز او را بی‌سرپرست نمی‌گذارد بلکه در همین شرایط نیز برنامه‌ای برای انسان تنظیم کرده و این برنامه را از راه‌های مختلفی که یکی از آنها، کلام خود اهل‌بیت است به مردم معرفی کرده است.
زمانی که اسحاق بن یعقوب در نامه‌ای خطاب به امام زمان از راهکاری برای حل سؤال‌های پیش آمده (در دوران غیبت) پرسید، امام در پاسخ فرمودند: «وَ اَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةِ فَارْجِعُوا فِیهَا اِلَى رُوَاةِ حَدِیثِنَا؛ فَاِنَّهُمْ حُجَّتِى عَلَیکُمْ وَ اَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیهِمْ...؛ اما در رویداد‌ها به راویان احادیث ما رجوع کنید. همانا ایشان حجت من بر شما هستند و من حجت خداوند بر ایشانم...»*۱
امام در این روایت فرموده‌اند به راویان حدیث مراجعه کنید اما مشخص است که فقط راوی حدیث بودن ملاک نیست بلکه مقصود راویانی هستند که اهل فقاهت باشند زیرا کسی که صرفاً راوی حدیث بوده و شناختی از فقاهت در دین ندارد، قطعاً قابلیت اینکه مردم به او مراجعه کنند را نخواهد داشت.*۲
[۱. شیخ صدوق، کمال‌الدین و تمام‌النعمة، ج ۱، ص ۴۸۴؛ 2. شرح چهل حدیث]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
دانلود
