حدیث امام باقر درباره امام غایب

{ویژگی یاران امام زمان - شماره 11}

شیرینی و لذتِ یاد خدا آن‌چنان آن‌ها را سرمست کرده است که شب و روز برایشان فرقی ندارد. شب، هنگامی که همه در خوابند، صدای زمزمه‌های عاشقانه‌‌شان مانند صدای زنبورهای عسل در باغی پُر از گل به گوش می‌رسد.*۱

آن‌ها حتی روزها، وقتی برای نابودی ظلمت، سوار بر اسب می‌تازند هم از مناجات غافل نیستند و بر روی اسب هم خدا را یاد و او را ستایش می‌کنند. یاران امام‌زمان کسانی هستند که زمین به عبور آنان از رویَش، افتخار می‌کند و کائنات در برابرشان سرِ تعظیم و تسلیم فرود می‌آورد.*۲

[۱. امام‌ صادق، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸؛ 2. امام‌ باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۷]

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

{مهدویت در قرآن - شماره 29}

(جزء بیست و نهم)

📖 «قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتیکُمْ بِماءٍ مَعین»*۱

امام محمد باقر(علیه السلام) در این رابطه می‌فرماید: «معنای آیه این است که بگو بیندیشید اگر امامتان غایب شد، به گونه ای که ندانید او کجاست، پس چه کسی برایتان امامی ظاهری خواهد آورد که اخبار آسمان ها و زمین و حلال و حرام خداوند را برای شما بیان کند.»*۲

تشبیه امام به آب، بیانگر نکات ظریف و عمیقی است از جمله اینکه: هیچ کس نمی‌تواند خود را از امام بی نیاز بداند، همان طور که نمی‌توان خود را از آب بی‌نیاز دانست. غفلت و دوری از امام موجب مرگ انسانی ما می‌شود، همان طور که دوری از آب، مرگ جسمی ما را به دنبال خواهد داشت.*۳

داستان ما داستان بیشتر از هزار سال تشنگی و عطش است. کسی از منتظرِ آب نشستن سیراب نمی‌شود. همانطور که آدم تشنه به جستجوی آب می‌رود، منتظر واقعی نیز به جستجوی امامش برمی‌خیزد و برای یاری او و زمینه سازی ظهورش قیام می‌کند.

[۱.سوره ملک،آیه ۳۰؛ 2.کمال الدین و تمام النعمه، ج۱،ص۳۲۶؛ 3.کافی، ج۱،ص۳۷۶]