{مهدویت در قرآن - شماره 7}
(جزءهفتم)
📖 «فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَیْ ءٍ حَتَّی إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَهً فَإِذا هُمْ مُبْلِسُونَ. فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذینَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ»*۱
امام علی علیه السلام فرمودند: «اگر پیوسته از سوی خداوند به سوی تو نعمت می‌آید، در حالی که تو اهل معصیت هستی، بترس!»*۲
این قانون الهی است؛ قانونی که فقط مختص ظالمین است؛ همان کسانی که به انوار الهی پشت کرده و آگاهانه قدم در مسیر ظلمت گذاشته اند و حقوق مظلومین را زیر پا می‌گذارند تا از قدرت و ثروت خود لذت ببرند؛ خدا هم درهای دنیا را به روی آنان خواهد گشود تا در مسیر ظلم و ستمی که انتخاب کرده اند یکه تازی کنند. اما این سرمستی و غرور دوامی ندارد، چرا که منجی خواهد آمد و آمدن او یعنی ریشه کن شدن ظلم و ستم و پایان دوران یکه تازی باطل و طنازی شیطان صفتان.
[1-انعام ،آیه ۴۴ و ۴۵؛ 2-نهج البلاغه،حکمت ۲۵]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
