خاص ترین عزادار امام حسین

{از عاشورا تا ظهور - شماره 36}

 

به جرات میشه گفت بین عزاداران امام حسین علیه السلام در دوران ما، یه نفر هست که قصه اش با بقیه فرق میکنه!

اگه من و شما برای ظلمی که به امام حسین و اهل بیت شده غصه می خوریم، او دلی مضطر و جگری خون داره! اگه ما بر مصائب سیدالشهدا اشک می ریزیم، او خون گریه میکنه! اگه ما گاهی به یاد مبارزه با یزید و یزیدیانِ زمان می افتیم، او همیشه در خطِ مقدمِ این جهاد قرار داره... اگه بین ما و امام حسین پیوندی برقرار شده باشه، بین او و امام حسین عقد و گِره بوده! اگه ما دلمون به محبت امام حسین زینت گرفته، بین او و امام حسین فراتر از محبته؛ مَوَدّته، عشقه...

متوجه شدی از کی دارم میگم؟ چقدر او با جدّش اباعبدالله مأنوسه؛ و به فکر اوست؛ و به یاد اوست؛ و به انتقامِ از ظلم هایِ بر او، قیام خواهد کرد؛ و شعارِ قیامش "یالَثاراتُ الحُسین"ِ ه...

او، عاقبت خواهد آمد. حسین بن علی به عنوان اولین رجعت کننده بر می گرده و ان شالله ببینی این دو امام همدیگر را در آغوش گرفته و گونه هایشان پُر شده از مرواریدِ اشک بر گذر تاریخ...

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

بانوان منتظر بدانند...

{از عاشورا تا ظهور - شماره 35}

 

رباب: در کربلا حضور داشت. شاهد شهادت همسرش و فرزند شیرخوارش بود! بعد از پایان فاجعهٔ کربلا و اسارت، در مدینه ساکن شد. دستور داد سقف خانه اش را بردارند و زیر آفتاب روزگار می گذراند! رباب به این روش، یکی از اثرگذارترین افشاگری ها را علیهِ یزید و یزیدیانِ زمان، محقق نمود.

ام البنین: دارای چهار پسر (عباس علیه السلام، عبدالله، جعفر، عثمان) که تمامی پسرانش در رکاب امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند، اما وقتی خبر شهادت امام زمانش را شنید، ناله اش بلند شد و گفت: «رگ های دلم را پاره کردی...»

مادر وهب: پیرزنی مسیحی که چندی نمی گذشت از آشنائیش با امام زمانش، اما در روز عاشورا شجاعانه به پسرش گفت: «به جای شیری که به تو داده ام از تو می خواهم جانت را در طَبَق اخلاص بگذاری و با دشمنِ امام تا سر حدّ شهادت مبارزه کنی...»

همسر وهب: در آخرین لحظات به شوهرش گفت: «جان من و تو هزاران بار فدای حسین! فقط از تو تقاضایی دارم در حضور امام، و آن اینکه تا وقتی به تو ملحق نشده ام وارد بهشت نشوی...»

همسر زهیر: فرستاده ای از طرفِ امام به خیمه زهیر آمد، خیمه پر از سکوت شد، و هنوز هم سکوت... ناگهان از گوشه ای صدای شیرزنی بلند شد: «چرا جوابش را نمی دهی؟ چه می شود به حضور امام بِرَوی و سخنش را بشنوی؟!» زهیر قیام کرد و از یاران عاشورایی امام زمانش شد...

زینب: و تو ای بانو! کدام قلم می تواند تو را بنویسد؟! تو ای فراتر از اقیانوس...

بانوان منتظر بدانند؛ زمینه سازی برای حکومتِ جهانی، هزینه دارد...

[از فرات تا فرات، ج۲، ص۱۳۶-۱۴۲]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

کربلا ؛ پلِ ظهور . . .

{از عاشورا تا ظهور - شماره 34}

 

قیام امام حسین در حصار زمان و مکان نمی گنجد! اگر حمایت از حسین بن علی، به حضور در «جبههٔ نظامی کربلا» بود، حمایت از حجة بن الحسن، به حضور در «جبههٔ نرمِ فکریِ فرهنگی» است.

یاران عاشورائی از زخمِ شمشیرها و نیزه ها نهراسیدند تا آنجا که حتی به روی شهادت لبخند زدند. منتظران نیز برای تحقق زمینه های ظهور، باید در برابر زخم ها و نیش هایی که بر دل و جانشان می نشیند، مقاوم باشند؛ گویی از آن استقبال می کنند...

آری؛ عاشورائیان همان منتظرانند، پس شایسته است "درس های عاشورا" مشقِ امروزِ منتظران باشد!

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

روشنگریِ امام حسین و امام مهدی

{از عاشورا تا ظهور - شماره 31}

 

حسین علیه السلام بارها سخن گفت؛ کلامش نور بود، بعضی در راه قرار گرفتند و عده ای در تاریکی خویش ماندند! کربلایی شده بود... برای رسیدن به سعادت یا شقاوت از هم سبقت می گرفتند! بعضی «سعادت» را بردند و عده ای «شقاوت» را...

و اما امروز؛ سالها می گذرد، "حسینِ زمان" خواهد آمد و مانند جدش لب به سخن خواهد گشود تا حجت را تمام کرده و راه را بر چاه بشناساند؛ نقل شده: «مهدی در برابر یهود، نصاری، صابئین، مادی گرایان و کافران در شرق و غربِ کرهٔ زمین قیام می کند و اسلام را به آنان پیشنهاد می دهد...»

چقدر صدایش شبیه صدای حسین است! دوباره اهلِ نور از اهلِ نار جُدا شده اند! سعادت یا شقاوت در مِقیاسی کلی تر و گسترده تر به صحنه آمده اند! گوی و میدان آماده شده است، آیا تو آماده ای؟

[تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۸۳ ؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۴۹]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

به خاطر بسپار ...

{از عاشورا تا ظهور - شماره 30}

 

در هیچ کجای تاریخ، تمام مکارم اخلاقی در برابر تمام رذائل اخلاقی ظهور پیدا نکرد چنان که در عاشورای ۶۱ هجری اتفاق افتاد! روبرو شدنِ حسین بن علی علیه السلام در برابر لشگر یزید؛ مبارزهٔ «نهایت حق» در برابر «نهایت باطل»! در یک سو، «رفیع ترین مکارم انسانی» و در سویی «پَست ترین و رَذل ترین صفات»...

حسین درکربلا جنگ را به گونه ای مدیریت کرد که حاصلش بشود "بیداری وجدان و انگیزه سازی برای مبارزه با باطل" مبارزه ای پُر از "جهاد اصغر و اکبر"...

ان شالله به زودی خواهیم دید "قیامِ جهانیِ منتقمِ او را" قیامی که تاریخ بشریت به خود ندیده! صف آراییِ تمام فضائل در برابر تمام رذائل، «تمام حق» برابر «تمام باطل» و سرانجام، پیروزیِ «ولایت حق» بر «ولایت شیطان»...

آری؛ آن روز خواهد آمد...

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

دو پاسخ عجیب | اخبار کربلا

{از عاشورا تا ظهور - شماره 29}

 

وقتی امام حسین، به "فرزندان مسلم بن عقیل" گفت: شهادتِ مسلم، خانواده ی شما را بس است، من به شما رخصت می دهم که به سوی خانه های خود بروید. فرزندان مسلم در پاسخ گفتند: «آیا به مردم بگوییم امام و رهبر و بزرگ مان را میان دشمنان تنها گذاشته و از او دفاع نکرده ایم؟!! به خدا قسم چنین نخواهیم کرد؛ جان و مالمان فدای تو.»

در مسیر کاروان با امام روبرو شد، امام او را به همراهی خود فرا خواند، اما عبیدالله بن حر جعفی در پاسخ گفت: «به خدا قسم می دانم هر که شما را دنبال کند در آخرت، سعید و خوشبخت خواهد شد... اما این طرح و نقشه را بر من تحمیل مکن؛ چرا که نفسِ من بر مرگ آمادگی ندارد.»

امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامی که قائم علیه السلام قیام کند، [برخی از] کسانی که به نظر می رسید از یارانش باشند، از امر [ولایت] بیرون می روند...

[ارشاد، ص۲۳۱؛ تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۰۷؛ الغیبة نعماتی، ص۳۱۷]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

غربال به سبک عاشورا

{از عاشورا تا ظهور - شماره 28}

 

بیش از ۱۰۰۰ نفر تا شب عاشورا با امام حسین بودند ولی چون با او سنخیت روحی نداشتند، نتوانستند همراهش بمانند و رهایش کردند!

هنگامه ی آزمایش کم هستند "هلال بن نافع"ها که بگویند: «به خدا قسم! ما ملاقات پروردگار را ناخوشایند نمی دانیم و بر نیّت و بصیرت خود پابرجاییم... کم هستند "زُهیر"ها که بگویند: «یابن رسول الله! به خدا قسم، دوست دارم کشته شوم و بعد از آن، دوباره زنده شوم و تا هزار بار این اتفاق بیفتد اما خداوند کشته شدن را از تو و اهل بیتت دفع کند.

امام صادق علیه السلام درباره یاران حضرت مهدی میفرماید: «بر امامت او استوار نمی ماند، مگر آنکه یقینش بسیار قوی و معرفتش نسبت به او صحیح باشد.»

آری! اگر سنخیت بین امام و مأموم نباشد، همراهی واقعی امکان پذیر نخواهد بود و عاقبت او را رها خواهند کرد!

[فرات تا فرات، ج۱، ص۱۴۸-۱۵۱]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

وقتی فریاد حسین شنیده نشد!

{از عاشورا تا ظهور - شماره 27}

 

در برابر ندای "هَل مِن ناصر" امام، مردم چند دسته شدند:

عده کمی ندای حضرت را اجابت کرده و به یاری شتافتند. گروهی دعوتش را رد کرده و رو در روی او قرار گرفتند! بعضی بی تفاوت بوده و بعضی هم کاملا در بی خبری به سر برده و از این فاجعه اطلاعی نداشتند!

جز گروه اول - که به خاطر یاری، به سعادت رسیدند - بقیه، مقصّرند و سزاوار عقوبت، حتی آنانکه - از سَرِ کم کاری - از وضعیت امام، بی خبر بودند!

«امروز هم، قِصه همین است...»

جز عده کمی که ایمان به غیب داشته و ایستادگی و حرکت دارند، اما سه گروه دیگر در جنایات، ظلم، فساد و طولانی شدن دوران غیبت شریک اند، حتی آنانکه با سکوتِ بی موقع شان، به این وضعیت دامن زده و گِره ای باز نمی کنند!

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

سلام بر عباس بن امیرالمومنین

 

کلنا عباسُک یا زینب (سلام الله علیها)

 

**اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج**

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

یاری امام، اصلی ترین درس مکتب

{از عاشورا تا ظهور - شماره 26}

 

در زنگ جامعه کبیره نمی گوید «مرا آماده یاری اش کن» بلکه می گوید «من برای یاری تو آماده ام؛ روی کمک من حساب باز کنید؛ یاری ام برای شما مهیّا است» وَ نُصرَتی لَکُم مُعَدَّةٌ...

به همین علت در زنگ عهد، منتظران اینگونه همخوانی می کنند که: «خدایا، من صبح امروز و تا روزی که زنده باشم، عهد و پیمان و بیعت او را که به گردن دارم، تجدید می کنم و هرگز از آن بر نمی گردم»

اللهُمَّ إنّی اُجَدِدُ لَهُ فی صَبیحَةِ یَومی هذا وَ ما عِشتُ مِن أیّامی عَهداً وَ عَقدا وَ بَیعَةً لَه فی عُنُقی، لا أحولُ عَنها وَ لا أزولُ أبَدا.

و حالا زنگ امتحان رسیده، حسینی ها بسم الله..!

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)