کربلا :: هُوَ طَرید

۲۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «کربلا» ثبت شده است

کربلا ؛ پلِ ظهور . . .

{از عاشورا تا ظهور - شماره 34}

قیام امام حسین در حصار زمان و مکان نمی گنجد! اگر حمایت از حسین بن علی، به حضور در «جبههٔ نظامی کربلا» بود، حمایت از حجة بن الحسن، به حضور در «جبههٔ نرمِ فکریِ فرهنگی» است.

یاران عاشورائی از زخمِ شمشیرها و نیزه ها نهراسیدند تا آنجا که حتی به روی شهادت لبخند زدند. منتظران نیز برای تحقق زمینه های ظهور، باید در برابر زخم ها و نیش هایی که بر دل و جانشان می نشیند، مقاوم باشند؛ گویی از آن استقبال می کنند...

آری؛ عاشورائیان همان منتظرانند، پس شایسته است "درس های عاشورا" مشقِ امروزِ منتظران باشد!

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

سه شنبه ۱۲ شهریور ۹۸

مکه؛ حماسهٔ جاودانهٔ حسینی؛ انقلابِ جهانیِ مهدوی

{از عاشورا تا ظهور - شماره 33}

امام حسین علیه السلام نهضت خود را از مکه آغاز نمود؛ یعنی پس از خروج از مدینه، به مکه آمده - و در کنار بیت اللّه الحرام - از قیام خود به مردم خبر داده، آن گاه به سمت کوفه حرکت کردند.

امام مهدی علیه السلام نیز از مکه حرکت خواهد نمود؛ جهانیان را به بیعتِ با خود فرا خوانده، پس از مدتی به سمت کوفه رفته و آنجا را مقرّ حکومت قرار می دهد. در این باره امام باقر علیه السلام فرمودند: «حضرت مهدی، و سیصد و سیزده نفر از یارانش، از مکه بر خواهند خواست و ده ها نفر با او بیعت خواهند کرد.»

[بحار الانوار، ج۵۲، ص۲۲۵]

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

دوشنبه ۱۱ شهریور ۹۸

عزاداران و دعا برای ظهور

{از عاشورا تا ظهور - شماره 32}

خواسته ها و دعاها از درد بلند می شوند؛ به عبارتی دیگر، پشتِ هر فریادی «درد» ی ست! دعای از سَرِ سیری به چه دردی می خورد؟! دعای حقیقی آن است که دردمندانه و با تمنّا باشد؛ بهتر بگویم: « دعا، خواندن نیست؛ خواستن است! »

حالا اگر امام زمان به تو بگوید دعا کنی، در واقع چه مقصودی دارد؟ فقط دعا؟!

او خود، دعا (ی حقیقی) می کند برای عزادارانی که دغدغهٔ ظهور دارند! در کتاب شریف مِکیالُ المَکارم نقل شده حضرت مهدی علیه السلام فرمود: «همانا، من برای فردِ مؤمنی که مصیبتِ جد شهیدم را به یاد آورد و سپس تعجیل در فرج و تایید من را از خدا بخواهد، دعا خواهم کرد.»

[مکیال المکارم، ج۲، ص۴۶]

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

يكشنبه ۱۰ شهریور ۹۸

روشنگریِ امام حسین و امام مهدی

{از عاشورا تا ظهور - شماره 31}

حسین علیه السلام بارها سخن گفت؛ کلامش نور بود، بعضی در راه قرار گرفتند و عده ای در تاریکی خویش ماندند! کربلایی شده بود... برای رسیدن به سعادت یا شقاوت از هم سبقت می گرفتند! بعضی «سعادت» را بردند و عده ای «شقاوت» را...

و اما امروز؛ سالها می گذرد، "حسینِ زمان" خواهد آمد و مانند جدش لب به سخن خواهد گشود تا حجت را تمام کرده و راه را بر چاه بشناساند؛ نقل شده: «مهدی در برابر یهود، نصاری، صابئین، مادی گرایان و کافران در شرق و غربِ کرهٔ زمین قیام می کند و اسلام را به آنان پیشنهاد می دهد...»

چقدر صدایش شبیه صدای حسین است! دوباره اهلِ نور از اهلِ نار جُدا شده اند! سعادت یا شقاوت در مِقیاسی کلی تر و گسترده تر به صحنه آمده اند! گوی و میدان آماده شده است، آیا تو آماده ای؟

[تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۸۳ ؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۴۹]