جوان باید بود

{ویژگی یاران امام زمان - شماره 6}

 

جوانان دل در گرو دنیا نبسته‌اند، در راه عشق، معامله نمی‌کنند؛ تلاش‌گر و سخت‌کوش‌اند و افکارشان ‌پُر از خواسته‌ها و اهدافِ آرمانی است.

ویژگی‌‌های جوانان، آن‌قدر مهم و با ارزش است که در تشکیل حکومت جهانی امام‌ زمان، جوانان نقش اول را بازی می‌کنند.

اگر جزء اولین افراد پای کار بشوی، مُقربتر می‌شوی و چون مقربتر شدی، جام بلا بیشترت می‌دهند. چه سختی‌های خوشایند و چه بارِ مسئولیتِ لذت‌بخشی! همه‌اش عشق است؛ عشقی حرکت آفرین و پویا و به دور از ضعف و سستی و پیری و فرسودگی.

تا جایی که اگر کسی از میان پیران هم بخواهد در این حرکت و قیام سهیم باشد، مجبور است خود را به اوصاف جوان‌مردان و جوانان مسلح کند. اوصافی چون ایثار، مقاومت، عشق، تحرُّک، شیدایی و ایمان.

چه راه سختی‌ست برای پیرانِ این مسیر؛ پیرانی که در سپاه حضرت انگشت شمارند؛ به اندازهٔ سرمه در چشم و نمک در غذا...

[برگرفته از بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

یکی بود و یکی نبود...

 

ماجرا از اینجا شروع شد...

یکی بود و یکی نبود

برای یاریِ امام زمان به جز یک زن هیچ کس نبود...

***

سلام مادر یعنی...

 پدر به استقبال آمده، وقت وداع است.

فاطمه امانت خود را به علی می‌سپارد تا در آخرالزمان راه مادر حفظ شود.

علی جانم سلام‌ من را تا قیامت به فرزندانم برسان.

سلام مادر به هنگام خداحافظی برای ما یعنی آغاز راه دفاع از منتقمش....

صدای وارث علی را می‌شنویم یا نه؟

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

ایرانیان، شیران بی‌فرار

{نقش ایرانیان در ظهور - شماره 4}

 

«احمد‌بن‌حنبل» از راویان حدیث اهل سنت از پیامبر نقل می‌کند: «به‌زودی خداوند متعال اطراف شما را از عجم پُر می‌کند. آنان همچون شیرانی هستند که اهل فرار نیستند. دشمنان شما را می‌کُشند و از غنائم شما استفاده نمی‌کنند.»*۱

این روایت به شیوه‌های مختلفی از «حذیفه»، «سمرة‌بن‌جندب» و «عبدالله‌بن‌عمر» از صحابهٔ پیامبر نقل شده است*۲ اما بیشترِ مفسران بر این باورند که این پیشگویی پیامبر، دربارهٔ ایرانیان در زمان ظهور است.

ایشان، ایرانیان آخرالزمان را مردمانی شجاع توصیف می‌کنند که از سَرِ ایمان، امام زمان را یاری می‌کنند، اهل فرار از میدان جنگ نیستند و به طمعِ گرفتن غنیمت به جنگ نیامده‌اند.

آن حضرت چنین روزی را می‌دیدند که جوانان ایرانی، جدا از مرزبندی‌های خاکی، برای حفظ حرم حق الهی و اهل بیت از جان، مال و خانوادهٔ خود می‌گذرند و هنگام ظهور به یاری حضرت خواهند شتافت.

[۱- مسند احمد‌بن‌حنبل، ج ۵، ص ۱۱؛ 2. ذکر اخبار اصفهان حافظ ابونعیم، ص۱۳]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

همه برای یکی

{ویژگی یاران امام زمان - شماره 4}

 

ایران، عراق، سوریه و... سرزمین‌هایى هستند که بیشترین تعداد عاشقان و یاوران حضرت برای شروع قیام را در خود جای می‌دهند. در لحظهٔ موعودِ ظهور، ۳۱۳ مبارزِ عاشق و دلاور، شبانه و در زمانی مشخص، خود را برای بیعت به مکه می‌رسانند. در کوچه‌ها و خیابان‌های آن راه می‌روند. با حضرت بیعت می‌کنند. دیری نمی‌گذرد که حدود ۱۰ تا ۱۵ هزار نفر به یاریشان می‌شتابند*۱ که از هر ملیّت و قومیتی در آن دیده و یافت می‌شود.

چه عرب و چه عجم چه از شرق و چه از غرب چه سفید و چه سیاه، سپاهی متناسب با افکار و عقاید مولایمان علی، می‌سازند و قیام خویش را در رکاب حضرت قائم آغاز می‌کنند.

در امتداد و ادامهٔ این نهضت باشکوه بر تعداد این قومیت‌ها، ملیت‌ها و نژادها افزوده می‌شود و همین تفاوت‌ها، زیبایی و یکپارچگی سپاه حضرت را تشکیل می‌دهند.

[١. امام صادق، الغیبة نعمانى، ص ۳۰۷ و امام علی، الملاحم و الفتن، ص ۶۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

هویَّت ما

استاد رائفی پور :

امام حسین به ما هویّت می‌دهد و امام مهدی به ما هدف می‌دهد. کسی که هدف و هویّت دارد، بُمب اتم نمی‌تواند نابودش کند.

[سخنرانی ضرورت طرح مباحث مهدوی، مشهد، آذر ۹۶]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

کجای تاریخ ایستاده‌ایم ؟ (15)

اربعین

«بُرِش اوّل»

عطیه عوفى مى‏‌گوید: «با جابر بن عبد اللّه به زیارت قبر حسین رفتیم و چون به کربلا رسیدیم جابر در کنار شطّ فرات، غسل کرد و پارچه‌ای همانند شخص مُحْرِم بر تن کرد و کیسه‌ای را گشود که بوی خوشی داشت و خود را معطّر کرد. هر گامى که بر مى‌داشت ذکر خدا مى‌گفت تا نزدیک قبر مقدّس رسید و به من گفت: «دستم را بر روى قبر بگذار!» و چون چنین کردم، بر روى قبر از هوش رفت.»

«بُرِش دوّم»

جابر را به ھوش آوردم، ناگهان جابر صدا زد: «آیا دوست، جواب دوست خود را نمی‌دھد؟» و سپس خودش جواب خود را داد، چگونه جواب مرا بدھی، در حالی که خون از رگ‌ھای گلویت بر سینه و شانه‌ات فروریخته و بین سر و بدنت جدایی افکنده است؟

گوش کن! هنوز صدای قدم‌های جابر در طول تاریخ شنیده می‌شود. صدای مسیری که هرچه برای خاموش کردنش تلاش کنند اما باز هم نمی‌توانند مانع رسیدن ندای حقّش به جهانیان شوند. تفاوتی ندارد که یک روز در این مسیر هم‌قدم جابر باشی و یا دلت را راهی سفر عشق کنی. فقط ببین کدام طرف تاریخ ایستاده‌ای؟! حسینی هستی یا...؟!

به راستی ما امروز کجای تاریخ ایستاده‌ایم؟

در مسیر ظلم یا حق؟

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

کجای تاریخ ایستاده‌ایم ؟ (14)

پایِ حسین بِمان

«بُرِش اوّل»

به خاطر وجود سربازان عُبیدالله مجبور بودند روزها پنهان شوند و شب‌ها حرکت کنند. بالأخره روز هفتم محرم بود که خود را به کربلا رساندند.

«بُرِش دوّم»

روز عاشورا زمانی که مُسلم بن عَوْسَجه زخمی بر روی زمین افتاده بود. امام حسین و حبیب بن مَظاهر به بالین او رفتند. بعد از صحبت امام حسین، حبیب به مسلم گفت: «اگر شهادتم نزدیک نبود، دوست داشتم به من وصیّت کنی تا حق دینی و خویشاوندی خود را ادا کرده باشم.» مسلم به امام اشاره کرد و به حبیب گفت: «تو را وصیت می‌کنم به این شخص... تا جان در بدن داری از او دفاع کن.»

قطعاً هرچه از یاران حسین مخصوصاً حبیب و مسلم بگوییم، اما باز هم نمی‌توانیم آن‌ها را به‌طور کامل توصیف کنیم. یارانی که همهٔ هستی خود را در راه حسین فدا کردند.

ما کجای تاریخ ایستاده‌ایم؟

آیا می‌توانیم فدایی امام شویم و پایِ امام زمان بمانیم؟

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

دنیا و باقی ماندن در دنیا

نامه‌ای برای امام نوشت و در آن گفت: «با این وضع فرماندهان لشکرت می‌خواهی با من بجنگی؟ صَلاح تو این است که کناره‌گیری کنی و با من صُلح کنی و من هر شرطی که تو بگذاری می‌پذیرم.»

امام مجتبی بعد از دریافت نامه، در بین لشکری که از هم متلاشی شده بود، با همان حالت جراحت حاضر شدند و فرمودند: «مردم! من می‌دانم خودم به تنهایی چگونه خدا را عبادت کنم که از من راضی باشد. اگر ایستاده‌ام به‌خاطر شماست. معاویه دارد به چیزی دعوت می‌کند که نه خیر دنیا در آن هست و نه آخرت. اگر پیشنهاد او را بپذیریم می‌بینم آب و نانی که خدا برای شما مقدّر کرده را بچه‌هایتان از درب خانهٔ آن‌ها درخواست می‌کنند اما آن‌ها دریغ می‌کنند. اگر رضای خدا و مرگ با عزّت را ترجیح می‌دهید پیشنهاد او را نادیده بگیرید و به جنگ او بروید که جز شمشیر بین ما و او نباید باشد. اما اگر دنیا و باقی‌ماندن در دنیا را ترجیح می‌دهید پیشنهاد او را بپذیریم.»

اینجا بود که از جای جای لشکر به صراحت فریاد بلند شد: «دنیا و باقی ماندن در دنیا...» یعنی ما تو را نمی‌خواهیم؛ معاویه را می‌خواهیم. و اینجاست که امام صلح را می‌پذیرند.

اکنون نیز معاویه های زمان، برای به انزوا کشیدن منجی بشریت در تلاش هستند. ما برای تحقق ظهور منجی چه می‌کنیم؟! دنیا یا رضای خدا؟ کدام را انتخاب می‌کنیم؟

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

کجای تاریخ ایستاده‌ایم ؟ (13)

مایهٔ آرامش

«بُرِش اوّل»

همانطور که دستم را گرفته بود، گفت: «ای نافع آیا این راه را نمی‌گیری و بِرَوی؟ مابین این دو کوه را بگیر و جان خود را نجات بده.» به پایش افتادم و گفتم: «به خدا سوگند، تا زمانی که شمشیرم به کار آید هرگز از شما جدا نمی‌شوم.»

«بُرِش دوّم»

امام وارد خیمهٔ خواهرشان شدند و من درب خیمه منتظر امام بودم. اتفاقی صدای زینب را شنیدم که به امام فرمود: «ای برادر، آیا یارانت را آزموده‌ای؟» فوراً نزد حبیب رفتم و داستان را برای او تعریف کردم، حبیب گفت: «باید خیال بانوان حرم را از وفاداری خود آسوده کنیم.»

همهٔ یاران را نزد خیمه زینب جمع کردیم و حبیب با صدای بلند فریاد زد: «ای حرم رسول خدا، شمشیرهای جوانان و جوانمردان شما به غلاف نخواهد رفت تا این که گردن بدخواهان شما را بزند...» و در این هنگام بانوان حرم از خیمه‌هایشان با حالت گریان خارج شدند...

یاران حسین افرادی بودند که نه تنها با تمام وجود برای دفاع از حسین جنگیدند بلکه با تمام وجودشان تلاش کردند تا آب در دل اهل بیت تکان نخورد. نافع بن هلال از جملهٔ همین افراد بود.

ما کجای تاریخ ایستاده‌ایم؟

آیا ما نیز مایهٔ‌ آرامش اماممان بوده‌ایم؟

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

کجای تاریخ ایستاده‌ایم ؟ (12)

آیا وفا کردم؟

«بُرِش اوّل»

نامه‌رسانِ پیامِ وفایِ کوفیان بود. نامه‌ای که در آن، مُسلِم از آمادگی کوفیان گفته بود و امام را به کوفه دعوت کرده بود و بعد از رساندن نامه همراه سپاه امام به سمت کوفه حرکت کرد.

«بُرِش دوّم»

شب عاشورا خطاب به امام گفت: «به خدا سوگند اگر کشته شوم، سپس زنده گردم، هفتاد مرتبه مرا بسوزانند و خاکستر مرا به باد دهند باز هم از شما دست بر نخواهم داشت.»

روز بعد هنگام نماز، خود را سِپَر امام قرار داد و بعد از نماز هنگامی که با بدنی پُر از تیر بر روی زمین افتاده بود، رو به او گفت:‌ «أَوَفَیْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ؟ آیا وفا کردم ای فرزند رسول خدا؟»

سعیدبن عبداللّه کسی بود که با سپر کردن تمامِ وجودش در مقابل تیرهای دشمنان از امامش دفاع کرد و در مقابل او شهید شد.

ما کجای تاریخ ایستاده‌ایم؟

آیا ما نیز حاضریم تمام وجودمان را وقف امام کنیم و تیر‌های دشمن را به جان بخریم تا گَزَندی به اماممان نرسد؟!

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)؛ گرافیک یاس (Graphic.yas@)