به خاطر بسپار ...

{از عاشورا تا ظهور - شماره 30}

 

در هیچ کجای تاریخ، تمام مکارم اخلاقی در برابر تمام رذائل اخلاقی ظهور پیدا نکرد چنان که در عاشورای ۶۱ هجری اتفاق افتاد! روبرو شدنِ حسین بن علی علیه السلام در برابر لشگر یزید؛ مبارزهٔ «نهایت حق» در برابر «نهایت باطل»! در یک سو، «رفیع ترین مکارم انسانی» و در سویی «پَست ترین و رَذل ترین صفات»...

حسین درکربلا جنگ را به گونه ای مدیریت کرد که حاصلش بشود "بیداری وجدان و انگیزه سازی برای مبارزه با باطل" مبارزه ای پُر از "جهاد اصغر و اکبر"...

ان شالله به زودی خواهیم دید "قیامِ جهانیِ منتقمِ او را" قیامی که تاریخ بشریت به خود ندیده! صف آراییِ تمام فضائل در برابر تمام رذائل، «تمام حق» برابر «تمام باطل» و سرانجام، پیروزیِ «ولایت حق» بر «ولایت شیطان»...

آری؛ آن روز خواهد آمد...

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

دو پاسخ عجیب | اخبار کربلا

{از عاشورا تا ظهور - شماره 29}

 

وقتی امام حسین، به "فرزندان مسلم بن عقیل" گفت: شهادتِ مسلم، خانواده ی شما را بس است، من به شما رخصت می دهم که به سوی خانه های خود بروید. فرزندان مسلم در پاسخ گفتند: «آیا به مردم بگوییم امام و رهبر و بزرگ مان را میان دشمنان تنها گذاشته و از او دفاع نکرده ایم؟!! به خدا قسم چنین نخواهیم کرد؛ جان و مالمان فدای تو.»

در مسیر کاروان با امام روبرو شد، امام او را به همراهی خود فرا خواند، اما عبیدالله بن حر جعفی در پاسخ گفت: «به خدا قسم می دانم هر که شما را دنبال کند در آخرت، سعید و خوشبخت خواهد شد... اما این طرح و نقشه را بر من تحمیل مکن؛ چرا که نفسِ من بر مرگ آمادگی ندارد.»

امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامی که قائم علیه السلام قیام کند، [برخی از] کسانی که به نظر می رسید از یارانش باشند، از امر [ولایت] بیرون می روند...

[ارشاد، ص۲۳۱؛ تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۰۷؛ الغیبة نعماتی، ص۳۱۷]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

غربال به سبک عاشورا

{از عاشورا تا ظهور - شماره 28}

 

بیش از ۱۰۰۰ نفر تا شب عاشورا با امام حسین بودند ولی چون با او سنخیت روحی نداشتند، نتوانستند همراهش بمانند و رهایش کردند!

هنگامه ی آزمایش کم هستند "هلال بن نافع"ها که بگویند: «به خدا قسم! ما ملاقات پروردگار را ناخوشایند نمی دانیم و بر نیّت و بصیرت خود پابرجاییم... کم هستند "زُهیر"ها که بگویند: «یابن رسول الله! به خدا قسم، دوست دارم کشته شوم و بعد از آن، دوباره زنده شوم و تا هزار بار این اتفاق بیفتد اما خداوند کشته شدن را از تو و اهل بیتت دفع کند.

امام صادق علیه السلام درباره یاران حضرت مهدی میفرماید: «بر امامت او استوار نمی ماند، مگر آنکه یقینش بسیار قوی و معرفتش نسبت به او صحیح باشد.»

آری! اگر سنخیت بین امام و مأموم نباشد، همراهی واقعی امکان پذیر نخواهد بود و عاقبت او را رها خواهند کرد!

[فرات تا فرات، ج۱، ص۱۴۸-۱۵۱]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

وقتی فریاد حسین شنیده نشد!

{از عاشورا تا ظهور - شماره 27}

 

در برابر ندای "هَل مِن ناصر" امام، مردم چند دسته شدند:

عده کمی ندای حضرت را اجابت کرده و به یاری شتافتند. گروهی دعوتش را رد کرده و رو در روی او قرار گرفتند! بعضی بی تفاوت بوده و بعضی هم کاملا در بی خبری به سر برده و از این فاجعه اطلاعی نداشتند!

جز گروه اول - که به خاطر یاری، به سعادت رسیدند - بقیه، مقصّرند و سزاوار عقوبت، حتی آنانکه - از سَرِ کم کاری - از وضعیت امام، بی خبر بودند!

«امروز هم، قِصه همین است...»

جز عده کمی که ایمان به غیب داشته و ایستادگی و حرکت دارند، اما سه گروه دیگر در جنایات، ظلم، فساد و طولانی شدن دوران غیبت شریک اند، حتی آنانکه با سکوتِ بی موقع شان، به این وضعیت دامن زده و گِره ای باز نمی کنند!

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

یاری امام، اصلی ترین درس مکتب

{از عاشورا تا ظهور - شماره 26}

 

در زنگ جامعه کبیره نمی گوید «مرا آماده یاری اش کن» بلکه می گوید «من برای یاری تو آماده ام؛ روی کمک من حساب باز کنید؛ یاری ام برای شما مهیّا است» وَ نُصرَتی لَکُم مُعَدَّةٌ...

به همین علت در زنگ عهد، منتظران اینگونه همخوانی می کنند که: «خدایا، من صبح امروز و تا روزی که زنده باشم، عهد و پیمان و بیعت او را که به گردن دارم، تجدید می کنم و هرگز از آن بر نمی گردم»

اللهُمَّ إنّی اُجَدِدُ لَهُ فی صَبیحَةِ یَومی هذا وَ ما عِشتُ مِن أیّامی عَهداً وَ عَقدا وَ بَیعَةً لَه فی عُنُقی، لا أحولُ عَنها وَ لا أزولُ أبَدا.

و حالا زنگ امتحان رسیده، حسینی ها بسم الله..!

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

سفارش امام حسین برای حضرت مهدی

{از عاشورا تا ظهور - شماره 25}

 

«تاکید حضرت مهدی به زیارت عاشورا»

یکی از بزرگان قم می گوید در عالَم مکاشفه امام حسین علیه السلام به من فرمودند: «مهدی ما در عصرِ خویش مظلوم است. تا می توانید درباره او بگویید، قلم بزنید و بنویسید... بیش از آنچه نوشته و گفته شده، باید درباره اش نوشت و گفت.»

[صحیفه مهدیه، ص۵۹]

حضرت مهدی عجل الله فرجه به سید رشتی می گوید: «شما چرا نافله نمی خوانید؟ نافله، نافله، نافله! شما چرا عاشورا نمی خوانید؟ عاشورا، عاشورا، عاشورا! شما چرا جامعه نمی خوانید؟ جامعه، جامعه، جامعه!» [نجم الثاقب، ص۶۰]

آری! حسین تو را میخواند و تو حسین را

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

تکمیل کننده سفر حسین علیه السلام

{از عاشورا تا ظهور - شماره 24}

 

امام حسین علیه السلام به جانب کوفه رهسپار شد تا شاید مانند پدر بزگوارشان، آنجا را مَقرّ حاکمیت اسلامی قرار دهد. وقتی جَوّ سیاسی کوفه عوض شد، همان دعوت کنندگان! راه را بر امام بستند!! و ایشان به ناچار در روز دوّم محرم، در کربلا منزل نمود.

اما هنگامی که خورشید تابناک مکه ظهور کند، کوفه را به عنوان مقرّ حکومت خود برخواهد گزید، آنجاست که رفت و آمد یاران عاشورایی اش کوفه را محور حکومت قرار خواهد داد و نور حکومت اسلامی همه جا را فرا خواهد گرفت...

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

زنان عاشورایی؛ زنان منتظر

{از عاشورا تا ظهور - شماره 23}

 

وقتی "تقوا" مِلاکِ ارزش شد؛ جنسیت، دیگر دخالتی نخواهد داشت! یادی کنیم از صیانه آرایشگر کاخ فرعون، همان شهیده ی راه حقی که پس از ظهور، رجعت نموده و به دنیا بازخواهد گشت.

در هر زمانی همیشه بانوانی درخشیده اند؛ از جمله ی آشناترین و درخشنده ترین ایشان؛ مریم، آسیه و حضرت فاطمه می باشد (درود خدا بر ایشان).

در ماجرای قیام امام حسین علیه السلام نیز زنان نقش موثری داشتند؛ طوعه که به مسلم بن عقیل پناه داد، همسر زهیر که شوهرش را به کاروان امام و شهدای کربلا رهسپار کرد، مادر عبدالله ابن عمیر که حتی پس از شهادت فرزندش، قصد داشت خود به میدان برود و بجنگد، و شیرزنی همچون زینب کبری (سلام الله علیها) سفیرِ نهضت عاشورا، اسوه ی صبر و استقامت در برابر خطِ نفاق!

امروز، در دوران غیبت هم "زنان پاکدامن، دین دار و دین یاری" برای سپاه حضرتش نیرو سازی نموده و به یارگیری حضرتش، کمک می کنند. «تربیت نسل منتظر» واژه ای آشنا برای چنین بانوانی است که همواره مردان بزرگ، مدیون ایشانند...

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

یاران حسین و یاران مهدی

{از عاشورا تا ظهور - شماره 22}

 

برِیر در شب عاشورا، وقتی تهدید شمر را شنید گفت: «آیا مرا از مرگ می ترسانی؟ به خدا قسم، مرگ با پسر پیامبر خدا، نزد من از زندگی با شما عزیزتر است.» / یاران امام مهدی نیز با چنین روحیه ای آرزو دارند "در راه خدا" به شهادت برسند: «وَ یَتَمَنَّونَ أن یُقتَلوا فی سَبیلِ اللّه»

عشق در یاران حضرت مهدی نیز وجود دارد؛ چنانکه در وصف ایشان گفته اند: «در میدان رزم، گِرد وجودش می چرخند و با جان، حفاظتش می کنند.» دو برادر در کربلا بودند به نام عَمرو بن قرضه و علی بن قرضه. عَمرو هنگام نماز ظهر، سپر امام گشت و به شهادت رسید و برادرش در لشگر عبیدالله بن زیاد به شقاوت! [یا] فرزندِ محمدبن بشیر در کربلا اسیر شد، امام بیعتش را از او برداشت تا به یاری پسرش برود، اما محمّد گفت: «درّندگان در حالی که زنده ام، مرا بدرّند، اگر تو را تنها بگذارم»

انتظارِ مهدی باوران و مهدی یاوران نیز هنگام ظهور چنین است که در زیارت جامعه کبیره می خوانیم: «بِأَبِی أَنْتُمْ وَ أُمِّی وَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی»؛ پدرم به فدایت مهدی جان، مادرم، خودم و خانواده ام به فدایت...

[مقتل خوارزمی، ج۱، ص۲۵۱؛ مستدرکُ الوسائل، ج۱۱، ص۱۱۴؛ بحار الانوار، ح۴۵، ص۲۹؛ بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۹۴؛ فرات تا فرات، ج۱، ص۶۱]

«نترسیدن از مرگ یعنی؛ خلع سلاح کردن دشمن»

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

سفر عشق، جگر شیر میخواهد...

{از عاشورا تا ظهور - شماره 21}

 مصیبت و بلا، رشته ی تعقلات به غیر خدا را قطع می کند، ناخالصی ها را از بین می برد و انسان را از فتنه ی نفس و گرفتاری به آن نجات میدهد.
حضرت یعقوب ۲۰ یا به نقلی ۴۰ سال به دردِ فراق یوسف مبتلا شد؟ بی شک خدا نمی خواهد انسانِ مؤمن را اذیت کند، بلکه قصد دارد او را به وسیله ی بلا، مخلص کند تا قلبش فقط متوجه خدا باشد؛ بلا بهترین نردبان سلوک است.
در این میان، سلوکِ بلای اولیای خدا مؤثر تر و راهگشا تر است چرا که بلای ما به اندازه ی خود ما سلوک دهنده است ولی بلای اولیاء خدا به اندازه ی عظمت ایشان است، از این رو در دعای ندبه خدا را به خاطر ابتلائاتِ اولیائش حمد می کنیم که «اللهُمَّ لکَ الحَمدُ عَلی ما جَری فی قَضائِکَ فی اولیائک»
مقام "شناختِ حمد بر قضای اولیا" مقام بالایی است که هر کسی نمی تواند به آن دست پیدا کند بلکه تنها کسانی به این مقام می رسند که شاکر باشند؛ چنانچه در زیارت عاشورا خدا را به خاطر توفیق درک و شراکت در مصیبت سیدالشهدا حمد می کنیم و خود را در زمره آنان می بینیم که «اللهُمَّ لکَ الحَمدُ حَمدَ الشّاکِرینَ لکَ عَلی مُصابِهِم»رضایتِ اصحاب امام حسین در روز عاشورا هم به دلیل رسیدن به مقام درکِ بلایِ ولیّ خدا بود! کجایند منتظرانی که بدانند و بفهمند بلای غیبت امام زمان را و بار سنگینی که سالهاست بر شانه های امام زخم تازه می گذارد...!

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)