امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «نوۀ من در سرزمین خراسان، در شهر طوس به شهادت می‌رسد. کسی که با معرفت، او را زیارت کند، روز قیامت با دست خودم او را گرفته و وارد بهشت می‌کنم.»
حمزة بن حمران عرض کرد: «فدایتان شَوم! مراد از زیارت با معرفت چیست؟» حضرت فرمود: «اینکه بداند او امام است و پیروی‌اش واجب.»*۱
(یعنی اگر در سال ۵۰میلیون نفر هم به زیارتش در مشهد مقدس بروند ولی در عمل، مأمومش نباشند، باز هم امام رضا غریب است.) از این کلام نورانی استفاده می‌شود که زمانی امام، غریب نیست که ما در تمام ابعاد زندگی، مأمومش باشیم و طوری زندگی کنیم که او می‌پسندد.
راستی زندگی ما این‌گونه است؟ در ارتباط با همسر، همسایگان، بستگان، در میهمانی‌ها و عقد و عروسی‌ها، در کوچه و خیابان و بازار و... طوری زندگی می‌کنیم که به ما بگویند «مأموم امام زمان عجل‌الله فرجه»؟
بله! در مسیر کاستن از غریبی امام زمان، کاری که از دست ما بر می‌آید این است که بدانیم او امام است و پیروی‌اش واجب.
[۱. من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۵۸۴]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
