یکی از حُکّام بغداد که از دشمنان آل رسول بود، وقتی عظمت و شکوه بارگاه کاظمین را می‌بیند نمی‌تواند عشق و علاقهٔ شیعیان و محبین اهل بیت را تحمل کند و دستور به تخریب قبور مطهر امامین کاظمین را می‌دهد. در همین حال، اطرافیان حاکم از اعتقاد شیعیان بر سالم ماندنِ پیکر مطهر امامانشان برای او می‌گویند.
به این ترتیب، او به انجام این کار بیشتر راغب می‌شود و می‌گوید، اگر چنانچه این ادعا درست نباشد، حرم باید تعطیل شود. به او پیشنهاد می‌کنند که قبل از تخریب قبور کاظمین، این عمل را با قبر یکی از علمای شیعه به نام «محمد‌بن یعقوب کلینی» که شیعه به او ارادت زیادی دارد، امتحان کنند؛ چنانچه پیکر وی نپوسیده بود، دیگر احتیاج به تخریب و تعمیر قبور حرم نیست!
قبر مرحوم کلینی را کندند و دیدند که بدن آن عالم جلیل‌القدر بدون تغییر و تازه مانده و مانند پیکر فردی است که یک ساعت پیش دفن شده است. پس حاکم از کار خود پشیمان شد و امر به تعظیم آن قبر کرد. سپس بر روی قبر، قبه عظیمی بنا کرد و آنجا محل زیارت مؤمنان شد. در حالی که خداوند از پیکرِ دوست‌داران خود حفاظت می‌کند، هنوز افرادی بر زنده‌بودنِ امام زمان دچار تردید می‌شوند…
اَللَّـهُمَّ وَصَلِّ عَلی وَلِیِّ اَمْرِکَ الْقآئِمِ الْمُؤَمَّلِ، وَالْعَدْلِ الْمُنْتَظَرِ
خدایا درود فرست بر ولیّ امرت، آن قائم آرزو شده، و دادگستر مورد انتظار...
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
