{تربیت مهدوی - شماره 19}
در هفت سالِ دوم زندگی، کودک به مسئولیت‌پذیری می‌رسد و در این سن خواستار رسیدن به نتیجهٔ مطلوب و دلخواه از فعالیت‌هایش است.
او همچنین می‌تواند به طرزِ فکر بزرگ‌ترها پی ببرد، اما هنوز به مرحلهٔ تصمیم‌گیری نرسیده است. درواقع در این دوره، کودک از مرحلهٔ چیستی، به مرحلهٔ چگونگی و چرایی می‌رسد.
والدین در این دوران، دو وظیفهٔ اصلی دارند:
➖ تربیت و ادب‌آموزی
➖ تعلیم و باسواد کردن فرزند
در این دوره، باورهای دینی و مهدوی را باید در وجود فرزندمان عمیق‌تر کنیم تا در وجود او تثبیت و ریشه‌دار شوند. به همین علّت، آموزش‌های دینی و مهدوی، نباید خشک و کسل‌کننده باشند، بلکه باید شاد و مفرح بوده و با ادبیاتی ساده به او ارائه شوند؛ یعنی باید از جملاتی استفاده کنیم که برای کودک قابل فهم باشد.
پاسخ‌گویی به سؤالاتِ او در این سن اهمیت بالایی دارد. پس هرگز از جملاتی مانند «چون من می‌گم باید این کار رو انجام بدی» برای کودک استفاده نکنید. این دوره، با ورود فرزندان ما به مدرسه هم‌زمان است. اما متأسفانه نظام آموزشی طوری است که کودکان را برای زندگی تربیت نمی‌کند.
پس به جایِ آنکه فرزند خود را تحت فشار قرار دهید تا در مدرسه بدرخشد، به او بیاموزید که مهم‌تر از درخشیدن در مدرسه این است که برای حضرت بدرخشد. البته فراموش نکنید که آموزشِ چگونگی رسیدن به این درخشش به عهدهٔ ما والدین است.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
