در قسمتی از زیارت حضرت عباس می‌خوانید: «فَجَزاکَ اللّهُ عَنْ رَسُولِهِ وَعَنْ أمِیرِالْمُؤْمِنِینَ وَعَنِ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِمْ أفْضَلَ الْجَزاءِ بِمَا صَبَرْتَ...خدا از سوی پیامبر و امیرمؤمنین و حسن و حسین درود خدا بر ایشان جزایت دهد، برترین جزاء به خاطر اینکه صبر کردی...»
در فراز دیگر این زیارتنامه اینگونه به حضرت می‌گوییم: «فقط خدا می‌تواند به تو جزاء و پاداش بدهد آن هم نه پاداش عادی بلکه بالاترین پاداش را. این پاداش به خاطر آن صبری است که کردی...»
حضرت کجا صبر کرد؟ وقتی امام حسین به جای دستور رزم به او فرمودند: «آب بیاور» سخت‌ترین چیز برای یک رزمنده هنگامی است که به او بگویند برو آب بیاور. آب برای حضرت عباس دستور امام زمان است، حضرت عباس در راهِ آوردن آب، دست‌ها و چشم‌های خود را از دست می‌دهد، چون به دنبال این است که حرف امام زمانش زمین نیفتد.
«لَعَنَ اللّه مَنْ جَهِلَ حَقّک...خدا لعنت کند کسی که به حقّت جاهل بود..» جایگاه حضرت عباس چنان ویژه است که امام صادق می‌فرماید: «لعنت بر کسی که حقانیت و جایگاه حضرت عباس را نشناسد»
یعنی شناخت جایگاه و مقام حضرت بر ما واجب است. این جایگاه به این دلیل است که حضرت عباس از هیچ کاری برای تبعیت و خشنودی امام زمانش کوتاهی نکرد. هرگز به دنبال دیده شدن نبود اما خواستِ خدا این بود که او دیده شود تا جایی که کسانی که به زیارت امام حسین می‌روند، اول به حضرت عباس سلام می‌دهند و بعد به زیارت امام حسین علیه السلام می‌روند.
حضرت عباس به معنی واقعی، الگوی منتظران امام زمان است. باید از خودمان سؤال کنیم ما چقدر تلاش کردیم تا خواست امام زمان از خودمان را بفهمیم و چقدر به وظایف خود نسبت به ایشان عمل کرده‌ایم؟
[برشی از سخنرانی؛ حضرت عباس الگوی منتظران، ۲۰ فروردین ۹٨]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
