آیا اعتقاد به رجعت ریشه در یهودیت دارد؟

{رجعت - شماره 29}

 

یکی از تحریف‌های رجعت، تفسیر این عقیده امید بخش شیعی، به یهودیت است. احمد امین می‌نویسد: «اندیشه رجعت از یهودیت گرفته شده است و با اعتقاد به رجعت، یهودیت در تشیع پدیدار شد.»

در این زمینه باید گفت، ادیان آسمانی مجموعه ای از معارف الهی هستند که این معارف به دو بخش تقسیم می‌شوند:

➖ معارف مشترک: مانند توحید، معاد، واجب بودن عبادت خداوند و...

➖ معارف اختصاصی: که فقط در یکی از ادیان وجود دارد؛ مانند روزه ماه رمضان در اسلام، رفتن به کلیسا برای عبادت در مسیحیت و تعطیلی روز شنبه در یهودیت.

همانطور که در پیامهای قبلی گفته شد، اعتقاد به رجعت، از معارف مشترک تمام ادیان ابراهیمی است و اعتقاد یهودیان به رجعت به این معنا نیست که ریشه اعتقاد شیعیان، معارف یهودی است؛ همانگونه که اعتقاد شیعیان به زنده بودن حضرت عیسی، به معنای ورود عقاید مسیحیت به تشیع نیست.

علاوه بر این، نکته بسیار مهم این است که یهود به رجعت مورد نظر شیعه اعتقاد ندارد که بخواهد منشاء عقیده به رجعت در تشیع باشد.

[عصر شکوهمند رجعت، ص ٧٨]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

امروز گناه کن؛ فردا توبه می‌کنی!

{رجعت - شماره 28}

 

گروهی از مخالفان رجعت معتقدند که تفکرِ رجعت، باعث تشویق به انجام گناه می‌شود. شیخ طوسی در کتاب «التبیان» به نقل از بلخی این امر را اینگونه مطرح می‌کند: «رجعت با اعلام قبلی، جایز نیست؛ زیرا باعث کشیده شدن به گناه می‌شود، به این دلیل که شخص، به توبه هنگام رجعت تکیه می‌کند.»

در ادامه شیخ طوسی در پاسخ بلخی، اینگونه می نویسد: «کسی که به رجعت ایمان دارد، معتقد نیست که همه مردم رجعت می‌کنند تا گناهکاران بتوانند در عالم رجعت توبه کنند و در نهایت تشویق به انجام گناه صورت گرفته باشد؛ بنابراین برای هر مکلفی این امکان هست که رجعت نکند و همین موضوع برای خودداری از گناه کافی است.»

[التبیان، ج ١، ص ٢۵۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

هرگز برنمی‌گردید!

{رجعت - شماره 27}

 

یکی از مسائلی که مخالفین رجعت برای رد این موضوع مطرح می‌کنند، آیات ٩٩ و ١٠٠ سوره مومنون است. خداوند می‌فرماید: «هنگامی که مرگ یکی از آنها فرارسد، می‌گوید: پروردگارا! مرا برگردان تا در آنچه ترک کرده ام، عمل شایسته ای کنم. هرگز! این کلمه ای است که او می‌گوید و در جلویشان برزخی است؛ تا روزی که مبعوث شوند.»

جواب این شبهه چند چیز است:

➖ رجعت عمومی نیست و این آیه بر اینکه هیچ کس برنمی‌گردد، دلالت ندارد و با فرض اینکه آیه مربوط به همه مردم باشد، قطعا شامل معصومین نمی‌شود؛ زیرا هیچ یک از آنها آرزوی برگشتن به دنیا نمی‌کنند؛ بنابراین مفهوم آیه رجعت آنها را نفی نمی‌کند.

➖ آیه بازگشت در همان لحظه مرگ را نفی می‌کند (یعنی این عده آرزو می‌کنند که مرگشان به تاخیر بیفتد) و رجعت مربوط به بعد از مرگ است.

➖ این افراد تقاضا می‌کنند که برگردند و گذشته را جبران کنند، اما در رجعت، امکان توبه وجود ندارد.

[رجعت (ترجمه کتاب الایقاظ)، ص ۵٠٣]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

رجعت همان ظهور مهدی است

{رجعت - شماره 25}

 

اولین نمونه از تحریف‌های صورت گرفته، تأویلِ رجعت، به بازگشتِ حکومت به اهل‌بیت است. برخی از علمای شیعه، که تعداد آنها اندک است، معتقدند مراد از رجعت این است که دولت دوباره به دست یکی از اهل بیت می‌افتد و آن فرد، حضرت صاحب الزمان است.

تأویلِ رجعت به بازگشت حکومت به امام زمان، به جاى بازگشت جمعى از مؤمنان و مشرکان خالص به دنیا، اشکالات زیاد و قابل توجهى دارد که برخی از آنها را بیان می‌کنیم:

➖ این تأویل برخلاف تصریح روایات رجعت است که بر بازگشت مردگان به دنیا دلالت دارند.

➖ اهل لغت، رجعت را به بازگشت مردگان به دنیا معنا کرده‌اند.

➖ اهل سنت تصریح کرده‌اند که رجعت را قبول ندارند، اما ظهور امام زمان و حکومت او را پذیرفته‌اند و این حاکى از تفاوت رجعت اموات و رجوع دولت به حضرت مهدى است.

➖ طبق روایات، اعتقاد به رجعت از ضروریاتِ مذهب تشیع است. تأویلِ رجعت، خلاف ضروریات مذهب شیعه از بازگشت به دنیاست و هر تفسیرى که با ضروریات شیعه منافات داشته باشد، مردود است.

[عصر شکوهمند رجعت، ص ٧۴]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

همه می‌آیند...

{رجعت - شماره 22}

 

علاوه بر امیرالمومنین(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام)، سایر ائمه نیز در عصر رجعت باز خواهند گشت. آنها می‌آیند تا از ظلم‌هایی که در حق آنها شده، انتقام گرفته شود و خداوند شکوه و عزت آنها را به دشمنان بنمایاند.

«بهشتی لاری» در کتاب خود می‌نویسد: «اگر قبول کنیم عده‌ای برای کسب کمال برمی‌گردند، پس باید قبول کنیم هادیانِ امت نیز برای تعلیم و هدایت و دادن کمال، باید برگردند؛ زیرا متعلم بدون معلم نمی‌شود.»

[بشارۀ الرجعۀ، ص ٣٢]

در ادعیه و زیارات ما، از جمله زیارت جامعه کبیره و زیارت اربعین، به بازگشت همه‌ی ائمه اشاره شده است و اعتقاد به آن را از ویژگی‌های شیعیان دانسته اند.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

لحظه‌ی تاریخیِ نابودی ابلیس

{رجعت - شماره 20}

 

یکی دیگر از رجعت‌های ویژه، بازگشت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) است که به عصر رجعت، شکوه خاصی می‌بخشد. امام سجاد(علیه السلام) در این باره می‌فرمایند: «پیامبرتان و امیرالمومنین و ائمه به سوی شما باز می‌گردند.» (١)

در قرآن کریم آمده است که خداوند به ابلیس، تا «روزی معلوم» فرصت داده است. طبق روایات، این روز در عصر رجعت است؛ امیرالمومنین(علیه السلام) با ابلیس می‌جنگد و رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به کمک آن حضرت آمده و ابلیس را گردن می‌زند و او را به قتل می‌رساند. و این پایان عمر ننگین ابلیس خواهد بود. (٢)

[١. تفسیر القمی، ج ٢، ص ١۴٧ ؛ ٢. مختصر البصائر، ص ١١۵ – ١١٧]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

اولین رجعت کننده

{رجعت - شماره 18}

 

اولین کسی که در دوران رجعت به دنیا باز می‌گردد، امام حسین(علیه السلام) است. این موضوع، در روایات فراوانی، از جمله در سخنان خود حضرت آمده است. امام حسین می‌فرمایند: «من اولین کسی هستم که زمین بر او شکافته میشود.» (١)

رجعت امام حسین، دارای برنامه‌های مشخصی است. یکی از فلسفه‌های رجعت، انتقام از دشمنانِ اولیاء خداست. امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: «اولین کسی که به دنیا باز می‌گردد، حسین بن علی و یاران او، و یزید بن معاویه و یاران اوست. پس بدون کم و کاست آنها را به قتل می‌رساند.» (٢)

وقتی امامی از دنیا می‌رود، انجام امور (مربوط به تدفین) او با امام دیگری خواهد بود. یکی از وظایف امام حسین در دوران رجعت، غسل و تدفین حضرت حجت خواهد بود.

[١-الخرائج و الجرائح ج٢ ص٨۴٨ ؛ ٢-تفسیر عیاشی ج۲ ص٢٨٢]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

مگه میشه بدون رجعت فهمید؟!

{رجعت - شماره 17}

 

یکی از روش‌هایی که می‌شود با آن، امامت را اثبات کرد، موضوع رجعت است؛ تا جایی که نمی‌توان امامت را، بدون رجعت درک کرد.

رجعت، پیوندی ناگسستنی با نام ائمه، دارد؛ تا جایی که به نظر می‌رسد، سر سختیِ مخالفان شیعه در برابر عقیده‌ی رجعت، فضیلتی است که در رجعت برای ائمه بیان شده است.

زمین هرگز از حجت خدا خالی نمی‌ماند و آخرین فردی که قبل از قیامِ قیامت، در زمین حضور دارد، امام است. پس طبق این سنت الهی، همه‌ی امامان بعد از حضرت حجت، رجعت می‌کنند تا مردم از نور وجودی ایشان، بهره‌مند شوند.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

یاریِ یار

{رجعت - شماره 16}

 

درست است که جایگاه اصلی برای پاداش و کیفر انسانها، عالم آخرت است؛ ولی خداوند اراده فرموده که بخشی از اجر و کیفر انسان ها را در این دنیا، عملی کند. امام باقر(علیه السلام) در ضمن روایتی درباره رجعت، فرموده است: «مومنان برمیگردند تا عزیز شوند و چشمان آنان روشن گردد و تبهکاران برمیگردند تا خداوند آنها را خوار کند.» (١)

هدف دیگر از رجعت، برخورداری مومنان از سعادت یاری حضرت ولی عصر بیان شده است. سید مرتضی از علمای بزرگ شیعه می نویسد: «همانا خداوند هنگامِ ظهورِ حضرت مهدی، گروهی از شیعیان آن حضرت را که قبلا از دنیا رفته اند، برمیگرداند تا به ثواب یاری آن حضرت نائل شوند.» (٢)

[١. بحار الانوار، ج ۵٣، ص ۶۴ / 2. رسائل، ج ١، ص ١٢۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

بازگشت مردگان

{رجعت - شماره 1}

 

یکی از حوادث مهم در هنگام ظهور، موضوع رجعت است که یکی از عقاید مسلم شیعه می باشد.

امام صادق(علیه السلام) میفرمایند: «از ما نیست کسی که به رجعت ما ایمان نداشته باشد.» [بحارالانوار، ج٥٣، ص ٩٢]

رجعت در لغت به معنای بازگشت است و در فرهنگ دینی، عبارت است از بازگشت امامان معصوم و گروهی از مومنان خالص و کفار و منافقان به دنیا. در ادبیات دینی برای مفهوم رجعت، از واژه هایی مانند «کَرَة» و «اوبة» نیز استفاده شده است.

در آیات و روایات فراوانی به موضوع رجعت اشاره شده است که قصد داریم در این سری از پیامها، به بررسی آنها بپردازیم.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)