نسخهٔ کوچکی از جوانی

{تربیت مهدوی - شماره 14}

 

هفت سال اول زندگی، دورهٔ آقایی کودک است. آقایی یعنی به همهٔ نیازهای کودک توجه شود. مشخصات این دوران به شرح زیر است:

1️⃣ مرحلهٔ خودمداری: کودک باید آزاد باشد و مسئولیتی متوجه او نباشد. آزادی یعنی ایجاد محیطِ مناسب، به نحوی که مجبور نباشیم به کودک امر و نهی کنیم و او به راحتی به بازی و جست‌و‌جو بپردازد.

2️⃣ تحرک زیاد: کودک سالم دارای تحرک زیاد است و اگر این‌ چنین نباشد، غیر‌عادی و نامتعادل است.

3️⃣ بازی کردن: شغل اصلی کودک در این دوران، بازی است. بازی‌های خلاقانهٔ کودک، سبب تکامل روح و جان او می‌شود و به کودک، قدرت ابتکار (نوآوری) می‌دهد و استعدادهایش را شکوفا می‌کند.

4️⃣ کنجکاوی، سؤال و پرسش: کودک سعی دارد محیط پیرامون خود را بشناسد و بفهمد که چگونه می‌تواند با محیط اطرافش ارتباط بگیرد.

5️⃣ تقلیدپذیری: در این دوره، کودک بیش از هر زمان دیگری از رفتار و گفتار دیگران تقلید می‌کند.

به طور کلی، این دوره، پایه و اساس شکل‌گیری شخصیت انسان و نسخهٔ کوچکی از جوانیِ اوست که مهم‌ترین نقش را در شکل‌گیری شخصیت مهدوی فرزند دارد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

کم‌کم آماده بشید

{از تولد تا امروز - شماره 14}

 

خواستم مبحث جدیدی رو شروع کنم که علی دست بلند کرد و گفت: «من شنیدم که اهلِ بیت، هر کدوم در زمان خودشون، شیعه رو برای دوران غیبت آماده می‌کردن. در واقع، شیعه با یک سِیر منطقی و آرام آمادهٔ غیبت امام زمان شده‌. این مطلب درسته؟

پاسخ دادم: «بله کاملا درسته. از اونجایی که غیبت امام تجربه‌ای جدید برای مسلمونا محسوب می‌شد، پیامبر و امامان در صحبت‌های خودشون به طور مکرّر به موضوع غیبت دوازدهمین امام اشاره می‌کردن. امام جواد و امام هادی هم کمتر از امامان پیشین، با شیعیان دیدار می‌کردن.

اما نقش امام حسن عسکری از همه پُررنگ‌تر بود. امام حسن عسکری با گفتگوی محدود و از پشت پرده با مردم، حتی با خواص شیعه، زمینهٔ عادت کردن مردم به غیبت و ندیدن امام رو فراهم کردن. به‌طوری که زمانی که ایشون به کاخ حاکم بُرده می‌شدن، مردم در مسیر می‌نشستند تا امام رو ببینن.

کار مهم دیگهٔ امام، سر و سامان و گسترش دادن نظام وکالت بود‌؛ نظامی که از سال‌ها پیش شاید از زمان امام صادق به‌وجود اومده بود. امام حسن عسکری حتی در زمان حیاتشون، وکیل فرزندشون رو انتخاب کردن. ایشون عثمان‌بن سعید عمری، وکیل خودشون و فرزندش محمد رو به‌ عنوان وکیل امام زمان معرفی کردن.»

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

احمد‌بن محمد؟!

{یمانی دروغین - شماره 14}

 

«احمد اسماعیل» مدعی است که فرزند امام زمان عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف است. در ردّ این ادعا باید بگوییم:

نخست اینکه، مسئلهٔ فرزند داشتن امام زمان نیاز به اثبات دارد. اگرچه ممکن است امام بعدها ازدواج کنند و صاحب فرزند شوند، چه کسی می‌تواند ثابت کند که امام در دوران غیبت ازدواج کرده‌اند و فرزند دارند؟ حتی بر فرض اثبات این موضوع، چه کسی گفته است که آن فرزند، «احمد‌بن‌الحسن» است؟

دوم اینکه، هیچ دلیل شرعی برای اینکه ما باید از فرزندِ امام در دوران غیبت تبعیت کنیم (اطاعت کنیم) وجود ندارد. بلکه روایت داریم که باید از ولی‌ّفقیه تبعیت کرد.

باز هم در صورت اثبات این ادعا، اگر فرزند امام، مجتهد بود، ما از او تبعیت می‌کنیم. (آن هم به‌ عنوان یکی از مجتهدین و به‌خاطر عمل به فرمودهٔ امام) و اگر مجتهد نباشد، خودش نیز باید از مجتهدی عادل تقلید کند.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

شایسته‌سالاری

{مهدویت و ولایت فقیه - شماره 14}

 

شایسته‌سالاری، واژه‌ای زیبا و دلنشین است که همه به اهمیتش اعتقاد داریم. اصلاً بسیاری از مشکلات ما در زمینه‌های‌ مختلف ریشه در انتخاب افراد غیر‌متخصص دارد.

یک سوال: آیا جایگاهی مهمتر از شخصی که کل جامعه را اداره می‌کند وجود دارد؟ پاسخ قطعاً منفی است. پس چرا ولیّ فقیه را که متخصص امور فقهی است در این جایگاه قرار می‌دهیم؟ مگر نباید شخصی را که تخصص کامل دارد انتخاب کنیم؟

در پاسخ باید گفت شخصی می‌تواند به‌عنوان ولی فقیه انتخاب شود که افزون بر داشتن تقوا و صلاحیت علمی در احکام الهی، بینش سیاسی و اجتماعی، شجاعت و قدرت کافی برای ادارهٔ جامعه را نیز داشته باشد. یعنی فردی که این ویژگیها را ندارد، قطعاً صلاحیت و تخصص ادارهٔ جامعه را نیز ندارد و نمیتواند به عنوان ولی فقیه منصوب شود.

به‌همین علت باوجود اینکه مجتهدین بسیاری در کشور وجود دارند، همهٔ آن‌ها توانایی اداره جامعه را ندارند و فقط شخصِ دارای همهٔ این ویژگیها شایستگی قرار گرفتن در این جایگاه مهم و حساس را دارد و میتواند جامعه را تا زمانی که به دست صاحب اصلیش برسد به درستی هدایت کند.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

بزرگترین حاجتم آمدن توست...

حالا که درهای آسمان از همیشه بازتر است و دعاها بی‌بهانه مستجاب می‌شوند، بزرگ‌ترین حاجتم آمدن توست.

تویی که اگر بیایی همهٔ جهان حاجت‌روا می‌شوند. سحر‌گاهان، با هر «انی اسئلُکَ‌...»، تو را از خدا می‌خواهم و هر شب روزه‌ام را با گریه برای تو افطار می‌کنم. گریه برای تنهاییِ تو و دوری خودم…

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

قدردانی

در مجموعه سخنان امیرالمومنین در کتاب نهج‌البلاغه، خطبه‌هایی از امام دربارهٔ مردم آن دوران می‌بینیم که بیشتر نکوهش این مردم است تا آنجا که امام، آن‌ها را نفرین کرده و می‌فرمایند: «خدایا! اینان از من خسته‌اند و من از آنان خسته، آنان از من به ستوه‌اند و من از آنان دل‌شکسته، پس بهتر از آنان را مونس من دار و بدتر از مرا بر آنان بگمار»*۱

زمان زیادی طول نکشید و این نفرین امام با ضربت خوردن ایشان در سحر ۱۹ ماه رمضان، دامن مردم را گرفت. یا بهتر بگوییم، این نفرین، دامن تمام مردم طول تاریخ را گرفت. هرچند خداوند به اندازهٔ ده امام دیگر هم به این امت فرصت داد اما باز هم مردم قدردان این نعمت الهی، یعنی ولایت ائمه نبودند.

خداوند یازده امام را برای مردم فرستاد، اما این مردم بودند که قدر آن‌ها را ندانستند و‌ خدا هم با غیبت امام مهدی به مردم فهماند که تنها زمانی آخرین ذخیرهٔ الهی در میان مردم حاضر می‌شود که ثابت کرده باشند قدر او را خواهند دانست.

قطعاً این شب‌ها یکی از بهترین فرصت‌هاست برای خواستن بهترین نعمت الهی. شب‌ قدر یعنی شب قدردانی از بزرگترین نعمت خداوند به بشر، یعنی شب قدردانی از امامت امام مهدی و یعنی این که بفهمیم برای درک واقعی شب قدر باید قدردان صاحب آن شب بود. و مطمئناً داشتن خواسته‌ای جز امام مهدی و ثابت‌قدمی در راه او چیزی جز خسران نیست. خواسته‌ای که برایمان هم دنیا دارد و هم آخرت و نخواستنش یعنی خسر الدنیا و الآخرة.

[۱- نهج‌البلاغه، خطبهٔ ۲۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

وضعیت بهم ریخته جهان...

چرا اینطوری شد؟ چی شد که بشر به اینجا رسید؟ همه‌چیز که ظاهراً داشت خوب پیش می‌رفت؛ هر روز یه کشف جدید و یه اختراع تازه... کُرهٔ ماه که هیچ، داشتیم منظومه‌های دیگه رو هم فتح می‌کردیم. پس چرا هیچی سرِ جای خودش نیست؟

همه‌جا خبر از جنگ و خونریزی و بدبختیه؛ یه جا گرونی بیداد می‌کنه، یه جا بمب‌گذاری می‌شه، یه طرف خبر از تیراندازی و قتل عامِ یه عده بی‌گناهه و یه طرف هم ویروس و مریضی و مرگ و میر…

می‌دونی، ماجرا از اونجایی شروع شد که ما آدما یادمون رفت که از کجا اومدیم، به کجا می‌ریم و اصلاً برای چی زنده‌ایم. یادمون رفت اونی که این دنیا رو ساخته، دفترچهٔ راهنماش رو هم برامون فرستاده. نفهمیدیم دنیا یه متخصصِ کاربلد داره که می‌تونه همه‌چی رو درست کنه. از وقتی به خودمون مغرور شدیم، همه‌چی به‌هم ریخت. اما هنوز هم می‌شه دنیا رو نجات داد. کار رو باید به دست کاردان سپرد؛ به همونی که با اومدنش دنیا سر و سامون می‌گیره…

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

چه جهان خرابی داشتیم!

{جهان در عصر ظهور - شماره 14}

 

آن تک‌سوارِ حیدری، در کف گرفته ذوالفقار / چشمش به دست مرتضی، تا آیَدی با اقتدار

تشکیل حکومت جهانی و برقراری عدالت از آرزوهای دیرینهٔ انبیاء و همهٔ صالحان بوده و هست. سؤال اینجاست که چگونه می‌توان با ایجاد حکومت و دین واحد، جهان را اداره کرد؟

گفتنی است، در حالِ حاضر، تعدّد ادیان و حکومت‌ها، ریشهٔ اصلی اختلافات است. اما با ظهور منجی، تمام این اختلافات با قرار گرفتن زیر پرچم حکومتی واحد رفع و صدای دلنشین «اشهد انّ لا اله الا الله» و «اشهد انّ محمد رسول الله» در سرتاسر جهان طنین‌انداز می‌شود.

امام محمد باقر علیه‌السلام می‌فرماید: «قائم، یاری‌شده با «رُعب» (ترس) و کمک‌شده با «نصرت» است. زمین زیر پایش پیچیده می‌شود و خزائنش را به روی او می‌گشاید. سلطنتش به شرق و غرب عالم می‌رسد و خداوند دینش را به‌وسیلهٔ او غالب می‌گرداند. اگرچه برای مشرکین خوشایند نباشد. پس در زمین جای خرابی نمی‌مانَد، مگر اینکه آباد شود و روح خدا، عیسی، نازل می‌شود و پشت سر او نماز می‌خواند.»*۱

نکتهٔ قابل توجه این است که همهٔ این تحولات با میل مردم انجام می‌شود، زیرا ادارهٔ جهان با زور و برخلاف خواست قلبی مردم، روشی ناموفق است. پس آرامش جهان در عصر ظهور، وابسته به انتخاب آزادانه و مشتاقانه مردم است.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ قَرِّبْ بُعْدَهُ وَاَنْجِزْ وَعْدَهُ وَ اَوْفِ عَهْدَهُ

خدایا براو درود فرست و دوریش را نزدیک کن و وعده‌اش را محقق گردان و بر عهد و پیمانش وفا کن.

[۱- بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۹۱]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

بالاخره روز پیروزی فرا می‌رسد.

{نقش ایرانیان در ظهور - شماره 14}

 

بعضی از روایات مرتبط با ظهور امام زمان، به فردی به نام «شعیب‌بن صالح» اشاره کرده‌اند و خروج او را از نشانه‌های ظهور دانسته‌اند.

امام صادق (علیه‌السلام) در مورد او فرموده است: «او مردی جوان، گندم‌گون، چهارشانه و از قبیلهٔ بنی‌تمیم است.»*۱ در روایتی دیگر آمده است که او از رِی خروج می‌کند: «مردى از رى خروج می‏‌کند که چهارشانه و گندم‏گون است. او از قبیلهٔ بنى‌تمیم است. به او شعیب‌بن صالح می‏‌گویند. به همراه چهار‌هزار نفر با لباس‏هاى سفید و پرچم‌‏هاى سیاه، جلودار سپاه مهدى خواهند بود و هرکس با او رو‌به‌رو شود را فرارى و شکست می‌‏دهد.»

از روایات گفته شده در مورد این فرد چنین به نظر می‌رسد که او از سرداران قیام امام زمان و ایرانی است.

[۱- عقدالدرر، ص ۱۳۱؛ 2- برهان‌المتقی، ص ۱۵۱]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

صابرین

{ویژگی یاران امام زمان - شماره 14}

 

لازمهٔ همراهی و قیام با منجی موعود، صبر و شکیبایی بالاست. زندگی یاران امام‌ مهدی در قیام آخرالزمانیشان با مشکلات و سختی‌های فراوانی روبه‌روست. سختی‌هایی که اگر در مقابلِ آن‌ها صبر و شکیبایی به خرج ندهند، یقیناً پیروز نخواهند شد. جنگ با مستکبرانِ عالم و درافتادن با کفر و شرک و نفاق، تحملی بالا می‌خواهد پس یارانِ حضرت باید کسانی باشند که زیر بارِ مشکلات، خم به ابرو نیاورند.

آنان گروهی هستند که با صبر و تحمل خود بر خدا منّت نمی‌گذارند. «قَوْمٌ لَمْ یَمُنُّوا عَلَی اللّهِ بِالصَّبْر»*۱ یاران حضرت دارای صبری وصف‌ناپذیرند. صبر، نیرویی است که به یک نفر، توانایی مقابله با ۲۰ نفر را می‌دهد. هرکدام از ما برای یار امام زمان شدن باید به اندازهٔ ۲۰ نفر نیرو داشته باشیم وگرنه زیر بار مشکلات سر خم خواهیم کرد. مسیر پُرپیچ و خَمی در انتظار ماست. این را بِدان که صبر و تحمل، نتیجهٔ ایمان به کلام خدا در قرآن است وقتی می‌فرماید: «سَیجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یسْرا»*۲

[۱. امام‌ علی، یوم‌الخلاص، ص۲۱۴ (به‌‌ نقل‌ از بشارة‌الاسلام، ص۲۲۰)؛ 2. سوره طلاق، آیه ۷]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)