از آن لحظه که تو رفتی...

 

از آن لحظه که تو رفتی، همه چیز در جهان غیر معمولی ست!

 

**اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج**

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

مشروطه عبرت بود؛ نه عاقبت

{غرب و مهدویت - شماره 28}

 

«آدم از یک سوراخ، دو بار گزیده نمی شود.» این ضرب المثل آنقدر خوبه که اگر بخوای تو هر زمینه ای پیشرفت کنی، باید انجامش بدی؛ حتی اگر بدترین موجود کره زمین باشی!!!

همانطور که در پیام قبلی خواندید، علما می‌خواستند رهبری جامعه را به دست بگیرند، ولی فراماسونرها با ایجاد فتنه، جلوی آنها را گرفتند. حالا در مرحله بعد برای تثبیت این کارشان، تصمیم به قتل یا خانه نشینی علمای تراز اول گرفتند. تا اینکه برای مدتها حتی فکر ایجاد تمدن اسلامی را از ما بگیرند؛ اما «زهی خیال خام، زهی خیال باطل»

انقلاب اسلامی در کمترین زمان ممکن تو دهنی بزرگی برای آنها بود. انقلابی که قرار است به انقلاب حضرت مهدی متصل شود.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

شیخیه نقطه آغازین انحراف

{انحرافات مهدویت - شماره 28}

 

در دوران غیبت صغری، یکی از فرقه های مهم انحرافی که باعث ایجاد جریان انحرافی شد، فرقه شیخیه بود. شیخیه، مکتبی است که در اوایل قرن سیزدهم براساس تفکرات شیخ احمد احسائی پایه گذاری شد.

شیخ احمد احسائی و شاگردان او درباره معاد جسمانی و معراج پیامبر و مقامات ائمه و نیز حیات امام زمان و چگونگی ارتباط با آن حضرت، نظرات خاصی دارند که با عقاید اسلامی تفاوت دارد.

وجود عالمی به نام هورقلیا، از جمله اعتقادات آنهاست. آنها باور دارند که امام زمان در عالم دیگری به نام هورقلیا (حد وسط بین عالم دنیا و عالم ملکوت و از جنس عالم مثال) زندگی می‌کند.

یکی دیگر از اعتقادات آنها، اعتقاد به رکن رابع است. اصول دین شیعه پنج اصل است (توحید، معاد، نبوت، عدل، امامت) در حالی که اصول دین شیخیه ۴ اصل است (توحید، معاد، نبوت، ایمان) ایمان، یعنی شناخت شیعه کامل، که در زمان غیبت واسطه فیض میان امام غایب و مردم است. او احکام را بی واسطه از امام می‌گیرد و به دیگران میدهد. به اعتقاد آنها، پیشوایان شیخیه یعنی احسائی و جانشینان او مصداق شیعه کامل و رکن رابع هستند.

[نگین آفرینش، ج ٢، ص ۱۷۹]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

اینجا میدان جنگ است؛ مراقب باش!

{مهدویت و رسانه - شماره 28}

 

همه پژوهشگران حوزه رسانه، معتقدند که رسانه ها، بخصوص رسانه های دیداری و شنیداری، بر فکر، زندگی و رفتار مخاطبانشان اثر می‌گذارند؛ اما در اینکه هر کدام به خودی خود چقدر تاثیرگذارند، اختلاف نظر وجود دارد.

نظریه گلوله جادویی، زمانی مطرح شد که هیتلر توانست در جنگ جهانی اول به وسیله رادیو، اثری جادویی بر مخاطبان بگذارد. این نظریه جزء اولین نظریه هایی ست که به موضوع اثرگذاری رسانه های جمعی بر نوع نگاه و رفتار مخاطب پرداخته و بر این اصل استوار است که رسانه، اثری مستقیم، قوی و یکسان بر مخاطبان دارد و مخاطب در مقابل پیام آن خلع سلاح است و خواسته و ناخواسته آن را می‌پذیرد.

اما این دیدگاه در سال ١٩۵٠ میلادی به این خاطر که حاصل مشاهده محبوبیت مطبوعات و رسانه‌هایی مانند فیلم و رادیو و نه حاصل کاوش های علمی بود، پس از مدتی توسط پژوهشگران کنار گذاشته شد.

[نظریه های رسانه، علیرضا پورمسعود]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

امروز گناه کن؛ فردا توبه می‌کنی!

{رجعت - شماره 28}

 

گروهی از مخالفان رجعت معتقدند که تفکرِ رجعت، باعث تشویق به انجام گناه می‌شود. شیخ طوسی در کتاب «التبیان» به نقل از بلخی این امر را اینگونه مطرح می‌کند: «رجعت با اعلام قبلی، جایز نیست؛ زیرا باعث کشیده شدن به گناه می‌شود، به این دلیل که شخص، به توبه هنگام رجعت تکیه می‌کند.»

در ادامه شیخ طوسی در پاسخ بلخی، اینگونه می نویسد: «کسی که به رجعت ایمان دارد، معتقد نیست که همه مردم رجعت می‌کنند تا گناهکاران بتوانند در عالم رجعت توبه کنند و در نهایت تشویق به انجام گناه صورت گرفته باشد؛ بنابراین برای هر مکلفی این امکان هست که رجعت نکند و همین موضوع برای خودداری از گناه کافی است.»

[التبیان، ج ١، ص ٢۵۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

لقب بی بهانه ها

{اخلاق مهدوی - شماره 28}

 

مومنین بی بهانه شکر می‌کنند؛ چون می‌دانند در برابر خدای ارحم الراحمین چیزی برای ناشکری وجود ندارد. مومنین کسانی هستند که نعمت هایی که دیده نمی‌شوند هم در نگاه آنان به چشم می‌آیند، پس خدا را بخاطر آنها هم شکر می‌کنند.

خداوند به حضرت موسی خطاب می‌کند: «همین ‌که بدانی من نعمتی را به تو دادم، این شکر است، حقّ شکر است.» اکثر ما انسانها، از اینکه نعمت‌ها از کیست و چه کسی آن را به ما داده است، غافل هستیم. اگر این‌ را بدانیم، خدا را شکر می‌کنیم و شکر لفظی، شکر عملی را در پی دارد و این شکر عملی، مانع معصیت ما می‌شود.

یکی از نتایج مهم شکرگزاری افزایش نعمت است؛ به همین دلیل گفته اند شکر نعمت، نعمتت افزون کند. اما بزرگترین نعمتی که در نتیجه شکرگزاری بدست می‌آید، چیست؟

بهترین، ارزشمندترین و قشنگ ترین نعمتی که بالاتر از آن وجود ندارد، نعمتِ وجود امام معصوم است. این نعمت، همان قلعه خداست؛ همان "فمن دخل حصنی" است که اینبار تو شرط آن هستی. و شرطش دعا در حق او و عمل برای زمینه سازی ظهور اوست.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

اوج بی نیازی در عصر ظهور

{مهدویت در نگاه اهل سنت - شماره 28}

 

هرچند در عصر ظهور نعمت‏هاى مادى به حد نهایی خود می‌رسند، اما در این میان برکات معنوى و روحى نیز وجود دارد که ارزش آنها بسیار بیشتر از بهره های مادی است؛ از جمله آنها حس بی ‏نیازى مردم در دوره امام مهدى است که در احادیث‏ زیادى بر آن تأکید شده است.

پیامبر‌ اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «شما را به مهدى بشارت می‏دهم... (به هنگام ظهور او) خداوند دل‏هاى امت محمد را سرشار از بی نیازى می‏کند...»

[احمد بن حنبل، مسند، ج ٣، ص ٣٧؛ درسنامه مهدویت، جلد ١، ص ٩۶]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

شرمنده ام که باز تو را شعر کرده ام...

 

شرمنده ام که باز تو را شعر کرده ام / دست خودم که نیست، دلم تنگ میشود

 

**اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج**

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

بردباری

پیامبراکرم صلوات الله علیه :

کسیکه خشمگین شود و بردباری کند، در صف محبّان خداست.

[نهج الفصاحه]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

دو واجب فراموش شده

{آخرالزمان - شماره 27}

 

در روایات اسلامی، با موضوعی بسیار مهم رو به رو هستیم که متاسفانه در کش و قوس زمان و در دل تاریخ، از امری واجب، به امری پیش پا افتاده و بی اهمیت تبدیل شده است که بسیاری از مسلمانان و حتی مومنان از آن غافلند.

امر به معروف و نهی از منکر، دو واجبی هستند که بسیاری از مواقع به دلایل مختلف و توجیهات بسیار، به سادگی از کنار آنها گذشته ایم. روایات بسیاری از معصومین در باب اهمیت این دو واجب آمده است. اما چه می‌شود که این دو واجب به فراموشی سپرده می‌شوند؟

امام باقر می‌فرمایند: «در آخرالزمان مردمی خواهند آمد که با ریاکاری از یکدیگر پیروی می‌کنند، آنان عالِم نماها و عابد نماها و نادانان و سفیهانی هستند که امر به معروف و نهی از منکر را به بهانه ضرر ترک می‌کنند. آنان همیشه به دنبال عذر و بهانه هستند و از علما بدگویی می‌کنند و به نماز و روزه و هرچه مزاحمت برای مال و جان آنان نداشته باشد، روی می‌آورند و اگر نماز، مزاحم مسائل مربوط به جان و مال آنان باشد، آن را نیز کنار می‌گذارند. همانگونه که عالی ترین و اشرف واجبات مانند امر به معروف و نهی از منکر را کنار گذاشتند.»

[اصول کافی، جلد ۵، ص ۵۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)