{اخلاق مهدوی - شماره 28}
مومنین بی بهانه شکر می‌کنند؛ چون می‌دانند در برابر خدای ارحم الراحمین چیزی برای ناشکری وجود ندارد. مومنین کسانی هستند که نعمت هایی که دیده نمی‌شوند هم در نگاه آنان به چشم می‌آیند، پس خدا را بخاطر آنها هم شکر می‌کنند.
خداوند به حضرت موسی خطاب می‌کند: «همین که بدانی من نعمتی را به تو دادم، این شکر است، حقّ شکر است.» اکثر ما انسانها، از اینکه نعمت‌ها از کیست و چه کسی آن را به ما داده است، غافل هستیم. اگر این را بدانیم، خدا را شکر می‌کنیم و شکر لفظی، شکر عملی را در پی دارد و این شکر عملی، مانع معصیت ما می‌شود.
یکی از نتایج مهم شکرگزاری افزایش نعمت است؛ به همین دلیل گفته اند شکر نعمت، نعمتت افزون کند. اما بزرگترین نعمتی که در نتیجه شکرگزاری بدست می‌آید، چیست؟
بهترین، ارزشمندترین و قشنگ ترین نعمتی که بالاتر از آن وجود ندارد، نعمتِ وجود امام معصوم است. این نعمت، همان قلعه خداست؛ همان "فمن دخل حصنی" است که اینبار تو شرط آن هستی. و شرطش دعا در حق او و عمل برای زمینه سازی ظهور اوست.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
