{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 13}
«...کَأَنِّی بِهِ قَدْ نَعَقَ بِالشَّامِ وَ فَحَصَ بِرَایَاتِهِ...»
در بخشی دیگر از خطبهٔ ۱۳۸ نهج‌البلاغه، امام علی دربارهٔ فردی ظالم و خونریز سخن می‌گویند که در آینده از شام سر برمی‌آورد و چنان اهل ایمان را درهم مى‌کوبد که جز اندکى از آنها باقى نمى‌ماند.
شارحان نهج‌البلاغه در مورد این شخص دو نظر دارند؛ گروهى این بخش از خطبه را اشاره به عبدالملک بن مروان پنجمین خلیفهٔ اموى می‌دانند و گروهی معتقدند که این شخص کسى جز «سفیانى» نیست؛ کسی که قبل از قیام حضرت مهدی از شام خروج می‌کند، مردم را به سوى خود فرا مى‌خواند و خون‌هاى بسیار مى‌ریزد. نفس‌ها را در سینه‌ها حبس مى‌کند و قیام‌ها را در نطفه خفه مى‌نماید، و با خون‌ریزى گسترده از شام تا کوفه و از کوفه تا مناطق دیگر را زیر سیطرهٔ خود قرار مى‌دهد.
با توجه به این که بخش‌هاى گذشتهٔ این خطبه دربارهٔ ظهور امام زمان بوده به نظر مى‌رسد که جمله‌هاى بالا نیز اشاره به ظهور سفیانی دارد.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
