{تمثیلات و مثال های مهدوی - شماره 20}
حجة الاسلام قرائتی :
امام مهدی(علیه السلام) «واسطه فیض» است. همانطور که یک لامپ کوچک نمی تواند مستقیما به نیروگاه متصل شود و به یک ترانس نیاز دارد؛ ما هم نمی توانیم فیض را مستقیم از خداوند متعال بگیریم و به واسطه نیاز داریم که این واسطه «امام» است.
بیُمنِه رُزِقَ الوَری... از برکت او، بندگان روزی یافته اند...
[تمثیلات مهدوی، ص۸۲ - دعای عدیله]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
{دیکشنری مهدوی - شماره 16}
ز - زبور داود
در قرآن زبور، نام کتاب حضرت داود آمده. این کتاب مجموعه ای از مناجات ها و اندرزهای داود پیامبر است که در میان این کتاب، نویدهایی به ظهور منجی موعود داده شده است.
ز - زیارت ناحیه مقدسه
ناحیه در لغت به معنی جانب است. در غیبت صغری از حضرت مهدی به «ناحیه» تعبیر شده است. شخصی بنام اربلی آن را رمزی بین شیعیان و آن حضرت و اطرافیان نزدی او یاد کرده و میگوید و در آن زمان شیعیان ایشان را با این نام میشناختند.
و زیارتنامه ای است که به امام زمان نسبت داده شده. برخی از علمای شیعه نیز آن را تایید میکنند. متن زیارت خطاب به امام حسین و شهدای کربلا است و از مضامین بلندی در آن استفاده شده است.
زیارت ناحیه عملکرد ستمگرانه بنی امیه را طوری بازگو کرده که تمام مردم دنیا میفهمند در کربلا چه جرم و جنایت بزرگی به فرزندان رسول خدا وارد شده. هیچ زیارتی عمق فاجعه کربلا را همانند زیارت ناحیه مقدسه بیان نکرده است. معمولا فقط در روز عاشورا این زیارت را میخوانند.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
{منبرک و دلنوشته مهدوی - شماره 16}
ای کاش پیروان زرتشت، این معنا را در می یافتند که "پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک" تنها و تنها در دوران طلایی ظهور توست که مجال بروز خواهد یافت. تو را "یوسف زهرا" صدا می زنند و به یوسف تشبیه میکنند؛ اگر چه:
بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند
هر یوسفی که یوسف زهرا نمیشود
هرگاه تو را با این لقب یاد می کنند نا خود آگاه آیه ای از قرآن کریم برایم تداعی می شود. آنگاه که برادران خطاکار یوسف به محضر او شرفیاب شدند، یوسف آنها را با این بیان مخاطب قرار داد کهَ هَلْ عَلِمْتُم مَّا فَعَلْتُم بِیُوسُفَ وَأَخِیهِ
هیچ می دانید با یوسف و برادرش چه کردید؟ بلافاصله بانویی قد خمیده در برابرم مجسم می شود که مرا و یکایک شیعیان و مردم جهان را مورد خطاب و عتاب قرار می دهد که " َ هَلْ عَلِمْتُم مَّا فَعَلْتُم بِیُوسُفَ وَأَخِیهِ؟" هیچ میدانید با یوسف من چه کردید؟ هیچ می دانید در این ۱۱۷۱ سال که از شروع غیبتش می گذرد بر مهدی من چه گذشته است؟ از اشک های غریبانه اش باخبرید؟ از غصه ها و قلب پر از خونش چه می دانید؟ برای خلاصی او از زندان غیبتش چه کردید؟ چرا برای رهایی او از غربت و غیبت و مظلومیت دعا نمی کنید؟ بدانید:
دلی شکسته تر از من در آن زمانه نبُوَد
در این زمانه دل فرزند من شکسته تر است
[برگرفته از کتاب آشتی با امام زمان]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
{پرسش و پاسخ مهدوی - شماره 16}
از روایات فهمیده می‌شود که تعدادی از سپاهیان حضرت مهدی ایرانی هستند و از آنان با تعبیرهای طرفداران سلمان فارسی، اهل ری، اهل مشرق‌زمین، اهل خراسان، گنج‌های طالقان، یاران درفش‌های سیاه، قمی‌ها، سرخ‌رویان، اهل فارس و... یاد شده است.
امام باقر علیه السلام در این‌باره میفرماید: نیروهایی با پرچم‌های سیاه که از خراسان قیام کرده‌اند در کوفه فرود می‌آیند و هنگامی که حضرت مهدی در شهر مکه ظهور میکند با آن حضرت بیعت میکنند.
و نیز فرمودند: یاران قائم ۳۱۳ نفرند و از فرزندان عجم‌اند.
[الفتن، ابن‌حماد، ص۸۵ ؛ الغیبة، نعمانی، ص۳۱۵]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
{دلایل عقلی امامت و مهدویت - شماره 16}
بنا بر آنچه در قسمت قبل گفته شد، این دلیل و ادله فراوان دیگر از روایات، امام و حجت الهی باید همیشه وجود داشته باشد. نمی توان زمانی را تصور کرد که خالی از حجت الهی باشد. پس نمی توان زمان ما را خالی از وجود حجت الهی دانست. بنابراین، امام زمان در زمان ما وجود دارد و زنده است.
امام صادق علیه السلام فرمودند: «ما امامان، امان اهل زمین هستیم؛ چنان که ستارهها امان اهل آسمان اند. ماییم که خدا به وسیله ما آسمان را نگاهداشته تا بر زمین نیفتد. جز با اجازه او و براى ما آن را نگهداشته تا بر اهلش موج نزند و براى ما باران ببارد و رحمت خویش نشر کند و زمین برکات خود را بیرون دهد. اگر امام در زمین نباشد، زمین اهل خود را فرو می برد. از روزى که خدا آدم را آفرید، خالى از حجت نیست که یا ظاهر و مشهور بوده است و یا غایب و مستور و تا قیامت هم خالى نمی ماند. او، حجت خدا است. اگر چنین نباشد، خدا را نمی پرستند.
سلیمان، راوى حدیث، می گوید: از امام صادق پرسیدم: چگونه مردم از امام غائب بهره مند شوند؟ فرمود: چنان که با آفتاب پس ابر بهره مند می شوند».
[فصلنامه انتظار ج ۱ ص ۶۶]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
{هزار و یک نکته پیرامون امام زمان - شماره 16}
یکی از کارهای نخستین حضرت مهدی عجل الله فرجه، گرفتن بیعت از یاران خود است. این بیعت در مسجد الاحرام و بین رکن و مقام صورت میگیرد. البته در روایتی نقل شده نخستین بیعت کننده با حضرت مهدی، جبرئیل امین است.
امام باقر علیه السلام فرمودند: ...پس نخستین کسی که با او بیعت می کند، جبرئیل است. سپس آن ۳۱۳ نفر (بیعت) میکنند...
[غیبت نعمانی ص۳۱۴]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
{ادعیه و زیارات مهدوی - شماره 16}
بعد از رکعت چهارم نماز شب، دو سجدۀ شکر میگذارى و در آن دو سجده صد مرتبه مى گویى: «ما شآءَ اللَّهُ، ما شآءَ اللَّهُ»؛ سپس این دعا را میخوانى:
یا رَبِّ، أَنْتَ اللَّهُ، ما شِئْتَ مِنْ أَمْرٍ یَکُونُ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْ لی فیما تَشآءُ أَنْ تُعَجِّلَ فَرَجَ الِ مُحَمَّدٍ، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ، وَتَجْعَلَ فَرَجی وَفَرَجَ إِخْوانی مَقْرُوناً بِفَرَجِهِمْ، وَتَفْعَلَ بی کَذا وَکَذا. و (بجای کلمات کذا و کذا) براى هر چه دوست دارى دعا کن.
ترجمه: اى پروردگار من؛ تو خداوندى، هر چه از امور بخواهى انجام مى شود؛ پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و برایم در آنچه میخواهى این را قرار بده که فرج آل محمّد را تعجیل فرمایى -که خدا بر آنحضرت و آنان درود فرستد- و گشایش کار مرا و گشایش کار برادرانم را همراه با فرج آل محمّد قرار دهى و براى من (چنین و چنان) کنى.
[مصباح المتهجّد ص۱۴۵]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
{سبک زندگی مهدوی - شماره 16}
در شرایط کنونی جامعه، متاسفانه جایگاه ها عوض شده و دوستان افراد، جای برادران او را گرفته اند. بطوریکه گاهی افراد ساعت ها با دوستانشان می نشینند و حرف میزنند و از این همنشینی لذت میبرند. ولی ماهی، یک بار حاضر نیستند این زمان را با برادران حقیقی خود بگذارند.
هم چنین احترامی که افراد برای دوستانشان قائل میشوند، آن احترام را برای برادران نسبی قائل نیستند. انسان منتظر اما اینگونه نیست. او اهل دقت است و در برنامه هایش به دنبال برنامه هایی است که مورد پسند اهل بیت باشد. او حتی اولویت هایش را با اولویت های مورد اشاره در روایات تنظیم میکند.
در روایتی آمده است که هر کس برادرش را گرامی بدارد، خدا او را گرامی داشته است. پس گمان شما درباره پاداش کسی که خدا او را گرامی بدارد، چیست؟ [ثواب الاعمال شیخ صدوق ص۲۸۷]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
{علائم ظهور - شماره 16}
سمبلیک و نماد دانستن سفیانی با روایات متعددی سازگاری ندارد!
در برخی روایات، نام سفیانی و نَسَبش ذکر شده و در برخی روایات حتی از وضعیت ظاهری و جسمانی او سخن به میان آمده است، در برخی روایات به دین او و یا به مکان و زمان قیامش اشاره شده، و در برخی روایات نیز از حمله او به عراق، مدینه و
مکه گفته شده و یا از کشته شدنش ...
کنایه گرفتن تمامی این روایات، مورد تایید بزرگان نیست؛ لذا باید سفیانی را یک انسان بدانیم، نه واژه ای سمبلیک و نمادین!
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
{حکایات و تشرّفات - شماره 16}
مردی از اهل سنّت سامره، که نام او مصطفی الحمود بود، از خادمان حرم بود که کاری جز اذیت و آزار زائران و گرفتن مال آنها با هر حُقه ای، نداشت و اکثر اوقات در سرداب مقدس بود، در آن مکان کوچک که پشت قسمت ناصر عباسی است و اغلب زیارات مربوط را حفظ داشت و هر کس داخل میشد در آن مکان شریف و شروع می کرد انجام زیارت، او که از خباثت چیزی کم نداشت، آن شخص زائر را از حالت زیارت و حضور قلب می انداخت و مدام زائر را متوجه توهین ها و مزخرفات خود می نمود.
شبی در خواب، حضرت حجت علیه السلام را دید که به او میفرماید: تا کی زائران مرا می آزاری و نمیگذاری زیارت بخوانند؟ تو را چه به مداخله در این کار؟ بگذار ایشان را (راحت باشند) و آنچه میگویند. سپس بیدار شد در حالتی که هر دو گوشش را خداوند کر نمود پس از آن دیگر چیزی نشنید و زائران از (شرّ) او راحت شدند و این چنین بود تا آنکه فوت کرد.
[کتاب نجم الثاقب، ۴۷۳]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
