دوستت دارم به وسعت تمام تنهایی‌هایی که با خودت پُر شد...

 

دوستت دارم به وسعت تمام تنهایی‌هایی که با خودت پُر شد...

 

**اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج**

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

مشاهده بقیه طرح های گرافیکی مهدوی در ادامه مطلب 

ادامه مطلب

منتظر عقب‌گرد در امورتان باشید

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 25}

 

«...أَلَا فَتَوَقَّعُوا مَا یَکُونُ مِنْ إِدْبَارِ أُمُورِکُمْ...»

امیرالمومنین در ادامهٔ خطبهٔ ۱۸۷ پیش‌گویی‌هایى از حوادث آیندهٔ دردناکى دارند که در انتظار مردم است. حوادثى که شبیه علاماتى است که براى ظهور حضرت مهدى ذکر شده است و می‌فرمایند: «بدانید شما باید منتظر عقب‌گرد در امور خویش و گسیختگى پیوندها و روى کارآمدن خردسالان و بى‌کفایتان باشید»

بدیهی است که نمی‌شود برای جامعه‌ای که افراد نالایق در آن، امور مردم را در دست گرفته‌اند، انتظار پیشرفت داشت؛ چه در زندگی مادی و چه در امور دین و زندگی معنوی مردم. در چنین شرایطی نظام کارها از بین می‌رود و جامعه دچار پراکندگی و تفرقه می‌شود.

و علت این که گروهى از زمامداران براى مدیریت‌ها به سراغ این افراد مى‌روند، فقط این است که افراد بی‌کفایت، بندگانى هستند گوش به فرمان و به تمام خواسته‌ها تن می‌دهند و این بزرگ‌ترین عامل بدبختى آن‌ها می‌باشد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

پدر و مادرم فدایشان باد

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 24}

 

 «أَلَا بِأَبِی وَ أُمِّی هُمْ مِنْ عِدَّةٍ أَسْمَاؤُهُمْ فِی السَّمَاءِ مَعْرُوفَةٌ وَ فِی الْأَرْضِ مَجْهُولَةٌ...»

خطبهٔ ۱۸۷ نهج‌البلاغه با این عبارت امیرالمومنین شروع می‌شود: «پدر و مادرم فدایشان باد! آنان که نامشان در آسمان معروف و در زمین مجهول است.»

سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که امام چه گروهی را خطاب قرار داده‌اند و این گروه چه ویژگی خاصی دارند که حضرت در موردشان می‌فرمایند: پدر و مادرم فدایشان باد!

گروهی از مفسران نهج‌البلاغه معتقدند منظور امام، امامان معصوم هستند و برخی گفته‌اند منظور ایشان، بندگان خاصّ خداوند است. اما با توجه به ادامهٔ خطبه که از حوادث سخت آینده خبر می‌دهد و با علائم آخرالزمان همخوانی دارد، روشن می‌شود که منظور امام، حضرت مهدی و یاران آن حضرت‌ می‌باشد، کسانی که زمینه را برای برپایی حکومت عدل الهی آماده و برای دفاع از حق و گسترش عدالت قیام خواهند کرد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

غربت اسلام

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 23}

 

«...فَهُوَ مُغْتَرِبٌ إِذَا اغْتَرَبَ الْإِسْلَامُ...بَقِیَّةٌ مِنْ بَقَایَا حُجَّتِهِ...»

در ادامهٔ خطبهٔ ۱۸۲، امام علی به دو مسئلهٔ دیگر اشاره می‌فرمایند: نخست این که، ایام غیبت امام مهدی را دوران غربت اسلام معرفی می‌نمایند، و این غربت اسلام را به شتری تشبیه می‌کنند که از راه رفتن باز مانده و گردن خود را به زمین چسبانده که کنایه از ضعف و ناتوانی است. و این مطلب اشاره به این موضوع دارد که در دوران غیبت امام عصر، اسلام و مسلمین در نهایت ضعف قرار مى‌گیرند و دشمنان از هر سو براى محو اسلام قیام مى‌کنند.

موضوع دوم این که امیرالمومنین در پایان این فراز از خطبه، می‌فرمایند او باقیمانده‌اى از حجّت‌هاى خدا است و خلیفه و جانشینى از جانشینان پیامبرانِ اوست و همان گونه که به دست مى‌آید جمله‌هاى بالا مرجع ضمیرى جز حضرت مهدى نمى‌تواند داشته باشد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

در جستجوی حکمت

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 22}

 

«...قَدْ لَبِسَ لِلْحِکْمَةِ جُنَّتَهَا...»

امیرالمومنین در بخشی از خطبهٔ ۱۸۲ نهج‌البلاغه دربارهٔ شخص حکیمی که حکمت همهٔ وجودش را پُر کرده و توجه او را به خود جلب نموده، سخن می‌گویند. شارحان نهج‌البلاغه در مورد این که منظور امام علی چه کسی است، احتمالاتی داده‌اند که با توجه به ادامهٔ خطبه معلوم می‌شود منظور امیرالمومنین، امام مهدی می‌باشد.

امیرالمومنین بیان می‌کنند امام مهدی حکیمی است که برای حفظ حکمت، سپری بر تن کرده است که منظور همان تقوا و پرهیزکاری است. یعنی حضرت حکیمى است توانا که علم، حکمت و تدبیر بر همهٔ وجودش حاکم است و با همین ابزار، محیط خود را اداره مى‌کند.

این سخن به این نکته اشاره دارد که برنامهٔ کاری امام زمان، بر اساس حکمت قرار گرفته و ایشان قبل از ایجاد هر تحوّلى، تحوّل علمى و فرهنگى ایجاد می‌کند و تکیه‌گاه اصلى قیام امام زمان، انقلابى فکرى، علمى و فرهنگى است، نه صرفاً قیام نظامى. در واقع آن حضرت چنان سطح افکار مردم را بالا مى‌برند که مردم با پاى خود به سوى حکومتی سراسر عدل و داد پیش مى‌روند.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

امام عصر

{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 21}

 

با توجه به سخنی که امام علی در خطبهٔ ۱۵۲ فرمودند مبنی بر این که ائمه مدبّران الهی بر مردم هستند و در پیام‌های گذشته نیز به آن پرداخته شد، می‌توان به این نکته پی برد که باید در هر عصر و دوره‌ای، شخصی وجود داشته باشد که تحت عنوان «امام» و «پیشوا»، قائم بر خلق خدا و مراقب بر بندگان او باشد.

این یک حقیقت غیر قابل انکار است که جز بر اساس عقیدهٔ شیعه دربارهٔ دوازده امام که تعیین آنان را از سوی خداوند می‌داند و معیار تشخیص حق از باطل هستند، منطبق نیست.

مدبّر الهی در زمان ما حضرت مهدی است که جدای از شیعیان، بسیاری از بزرگان و علمای اهل سنت و علمای درجه اول حدیثی، تاریخی و ادبی به ولادت و غیبت و نیز قیام جهانی آن حضرت اشاره نموده‌اند.

امام غریبی که هم اکنون در هر کجا که هست به وظیفهٔ قائمیت بر خلق خدا مشغول است، و به گفتهٔ محقق طوسی، اصل وجودش لطفی است بر بندگان، و علت غیبتش از سمت ما می‌باشد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)