{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 23}
«...فَهُوَ مُغْتَرِبٌ إِذَا اغْتَرَبَ الْإِسْلَامُ...بَقِیَّةٌ مِنْ بَقَایَا حُجَّتِهِ...»
در ادامهٔ خطبهٔ ۱۸۲، امام علی به دو مسئلهٔ دیگر اشاره می‌فرمایند: نخست این که، ایام غیبت امام مهدی را دوران غربت اسلام معرفی می‌نمایند، و این غربت اسلام را به شتری تشبیه می‌کنند که از راه رفتن باز مانده و گردن خود را به زمین چسبانده که کنایه از ضعف و ناتوانی است. و این مطلب اشاره به این موضوع دارد که در دوران غیبت امام عصر، اسلام و مسلمین در نهایت ضعف قرار مى‌گیرند و دشمنان از هر سو براى محو اسلام قیام مى‌کنند.
موضوع دوم این که امیرالمومنین در پایان این فراز از خطبه، می‌فرمایند او باقیمانده‌اى از حجّت‌هاى خدا است و خلیفه و جانشینى از جانشینان پیامبرانِ اوست و همان گونه که به دست مى‌آید جمله‌هاى بالا مرجع ضمیرى جز حضرت مهدى نمى‌تواند داشته باشد.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
