{مهدویت و ولایت فقیه - شماره 29}
پیشرفت و رفاه مادی به عنوان یکی از وظایف همهٔ حکومت‌ها از جمله نظام ولایت فقیه است، اما برخلاف بسیاری از حکومت‌ها، حکومت مبتنی بر ولایت فقیه، رسالت خود را محدود به تأمین نیازهای مادی انسان‌ها نمی‌داند، زیرا از نظر اسلام، نیازهای انسان دارای گستردگی خاصّی است.
بی‌اعتنایی به ارزشهای معنوی، همواره زندگی اجتماعی را با بحرانهای جدی روبه رو می‌کند. بحرانهای اجتماعی و روحی که امروزه گریبان بسیاری از کشورهای غربی [پیشرفته در زمینه مادی] را گرفته، شاهدی برای این موضوع می‌باشند.
آلوین تافلر، نویسنده معاصر آمریکایی در مورد آسیب‌های فرهنگی جوامع معاصر می‌گوید: «تمدّنی جدید در حال شکل گرفتن است. ما در کجای آن قرار می‌گیریم؟ آیا تحولات تکنولوژیک و عصیان‌های اجتماعی، به معنای پایان دوستی و عشق، تعهد و تعلق اجتماعی، دلسوزی و غم‌خواری نیست؟ آیا شگفتی‌های الکترونیک فردا، روابط انسانی را از آنچه هست، پوچ‌تر نخواهد ساخت؟»*۱
این پرسش‌ها و موارد مشابه، هرچند اصل پیشرفت و توسعهٔ اجتماعی را بی اثر نمی‌کند اما برای ما تلنگری محسوب می‌شود تا این را بدانیم که بدون بازسازی معنویِ جامعه، آسایش مادی [آن هم به معنای واقعی خودش] امکان پذیر نیست.
پس می‌شود به این نتیجه رسید که با توجه به این اصل و این وابستگی، در پرتو نظام ولایت فقیه با سرعت بیشتری می‌توان به سعادت واقعی یعنی رسیدن به حکومت الهی حضرت حجت، رسید.*۲
[۱- آلوین تافلر، موج سوم، ۱۳۷۸ ص ۵۰۳-۵۰۷؛ 2- مقاله رهیافت انقلاب اسلامی، شماره ۱۲، ص ۱۴۰]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
