{توجیح المسائل کربلا - شماره 29}
حبیب، زمان شناس بود. کربلا که پیش آمد، فهمید اکنون زمانِ جهاد و همراهی با ولیّ خداست نه وقتِ گوشه نشینی و تفسیر قرآن گفتن. فهمید که زمانِ تفسیرِ عملی و عاشورایی قرآن است.
اما درست در همین زمان عده‌ای از مفسرانِ مدینه، عزلت نشینی و راحت طلبی را انتخاب کردند و خود را اینگونه توجیه کردند که: می‌خواهم تفسیر بگویم و قرآن تعلیم دهم. در واقع آنان می‌خواستند به بهانه‌ی تفسیر قرآن، هزینه‌ای ندهند؛ آری تفسیر گفتن دردسری نداشت، اما مقابله با یزید هزینه‌بَر بود. آنان که امام را تنها گذاشتند، حتی نفهمیدند که قرآن و تفسیر آن، در کنارِ امام حسین معنا پیدا می‌کند.
بیایید نگاهی به خودمان بیندازیم؛ ما چگونه‌ایم؟ نکند با توجیهات دینی از یاری پسر فاطمه، فاصله گرفته باشیم؟ آیا اینکه ما نماز می‌خوانیم و روزه می‌گیریم و... کافیست؟ اصلِ دین، امام مهدی‌ست.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
