پیراهنی در عرش برافراشته می‌شود. پاره‌پاره و خونین. نه! این فقط یک پیراهن نیست؛ پرچم است. پرچمی سرخ از خون حسین که مظلومیتش را فریاد می‌زند و مردی در این عالَم به چشم می‌بیند، صبح و شام می‌گرید از این ماتم و غمش بغضی می‌شود در گلوی ما.

راز محرم همین است. عزای حسین و غمِ صاحب عزای حسین

 

**اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج**

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)