این خانه از پای بند ویران است

{انحرافات مهدویت - شماره 34}

 

یکی از مهمترین ادعاهای احمدالحسن، ادعای وصایت به عنوان فرزند امام مهدی است؛ او برای اثبات این ادعا به روایتی از کتاب الغیبه شیخ طوسی استناد می‌کند که امام صادق از پدرانش و آنها از امیرالمومنین نقل کردند که پیامبر در شب وفاتش فرمود: یا علی! بعد از من دوازده امام می‌باشد و بعد از آنها دوازده مهدی هستند...

احمد الحسن (یمانی دروغین) مدعی است که مطابق این روایت، فرزند حضرت حجت و اولین مهدی بعد از ایشان است. شیخ حر عاملی در توضیح این  روایت آورده است: «اما درباره حدیث دوازده مهدی پس از دوازده امام، اخباری در این مضمون صادر شده است که خالی از اشکال و مخالفت نیستند... به خاطر اینکه با سایر روایات تعارض داشته و بالجمله محل توقف می‌باشد... ضمن اینکه شیخ طوسی این روایت را در ردیف احادیثی که از طریق مخالفین در نص ائمه صادر شده، آورده است.» (١)

همانند شیخ حر عاملی، بسیاری از علمای شیعه این روایت را مخالف مشهور دانسته و آن را به عنوان خبر شاذ و نادر معرفی کرده اند. (٢)

[١- شیخ حر عاملی، الفوائد الطوسیه، فائده ۳۷، ص ۱۱۵؛ ٢- درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن بصری، علی محمدی هوشیار، چاپ اول، ص ۴۹]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

یمانی از خیال تا واقعیت

{انحرافات مهدویت - شماره 32}

 

در این سری پیام ها قصد داریم پیرامون احمد اسماعیل صالح السلمی بصری (١٩۶٨ م) معروف به احمد الحسن یمانی یکی از جریان های نوظهور در مسیر مهدویت صحبت کنیم. احمد الحسن خود را وصی، سفیر و پنجمین فرزند با واسطه حضرت مهدی می‌داند و ادعاهای بیشماری کرده است.

احمد بصری، بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه در رشته شهرسازی در سال ١٩٩٢ م، تا سال ١٩٩٩ م در خلا اطلاعاتی به سر برد و هیچ سندی از زندگی او در این ایام در دست نیست. در سال ۱۹۹۹ م مدت کوتاهی را در حوزه آیت الله صدر در نجف گذراند و با فردی به نام حیدر مشتت در حوزه علمیه آشنا شد. یکسال پس از آن، ادعای خود را با حیدر مشتت در میان گذاشته و او (حیدر مشتت) را در سمت یمانیت و وزارت امام دوازدهم قرار داد.

پس از آن با زیر سوال بردن نیابت عامه علما و ادعای فساد مالی و ناکارامدی دروس در حوزه ها، هر دو از تحصیل در حوزه علمیه انصراف داده، مقدمات تفرقه افکنی در حوزه را آغاز کردند.

در پیام های بعدی بیشتر به معرفی این فرد (یمانی دروغین) و نظریه هایش و همچنین نقد عقاید این فرقه می‌پردازیم.

[درسنامه نقد و بررسی جریان احمدالحسن بصری، علی محمدی هوشیار، ص ١٩ و ٢٠]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

چه خواستیم، چه شد!

{انحرافات مهدویت - شماره 31}

 

انجمن حجتیه، تشکیلاتی بود که با هدف اصلی دفاع از اسلام در مقابل بهائیت و تلاش برای «فراهم کردن زمینه ظهور امام عصر» در سال ۱۳۳۲ به رهبری یک روحانی شیعه به نام شیخ محمود حلبی تأسیس شد. طبق اساسنامه انجمن حجتیه، این انجمن به هیچ وجه در امور سیاسی مداخله نمی‌کرد. رهبران انجمن حجتیه، به‌ویژه شیخ محمود حلبی، ارتباطاتی با سازمان اطلاعات و امنیت کشور، ساواک، داشتند.

بعد از انقلاب، سخنان امام خمینی در ۱۳۶۲/۰۴/۲۱ به تعطیلی موقت انجمن انجامید. ایشان گفتند: «یک دسته دیگر هم که تزشان این است که بگذارید که معصیت زیاد شود تا حضرت صاحب بیاید، حضرت صاحب مگر برای چی می‌آید؟ حضرت صاحب می‌آید که معصیت را بردارد، ما معصیت کنیم که او بیاید؟ این اعوجاجات (کج روی‌ها) را بردارید؛ این دسته بندی‌ها را برای خاطر خدا، اگر مسلمید و برای خاطر کشورتان، اگر ملّی هستید، این دسته‌بندی‌ها را بردارید و در این موجی که الان این ملت را به پیش دارد می‌برد، در این موج خودتان را وادار کنید و برخلاف این موج حرکت نکنید، که دست و پایتان خواهد شکست.»

اما انجمن حجتیه حرکت جدیدی آغاز کرد؛ حرکتی که بیش از همه به وحدت شیعه و سنی آسیب می‌زد. انجمن به منظور دفاع از امامت امیرالمؤمنین، به اهانت بر خلفای سه گانه و نقد اهل سنّت پرداخت و همچون گذشته در مقام عمل، به جدایی دین از سیاست اصرار ورزید.

[خسروپناه، جریان شناسی ضد فرهنگ‌ها، ص۴۹۲ و ص۴۹۶]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

بهاییت، ثمره درختی بی ثمر

{انحرافات مهدویت - شماره 30}

 

میرزا حسین علی، ملقب به بهاءالله پس از اعدام باب، بر سر جانشینی او با برادرش دچار اختلاف شد؛ این اختلاف منجر به تشکیل دو گروه به نام ازلی ها و بهائی ها شد. با بالا گرفتن اختلاف و قتل و کشتار بین دو برادر، دولت عثمانی آنها و پیروانش را از هم جدا کرد. بهاءالله و طرفدارانش را به شهر عکا در شمال غرب فلسطین و صبح ازل و پیروانش را به جزیره قبرس فرستاد.

سرانجام حسین علی نوری، در سال ۱۳۰۹ ق، در ۷۵ سالگی در اثر بیماری اسهال خونی در عکا در گذشت و در همانجا به خاک سپرده شد، که امروز قبله بهائیان است. بهاالله مدعی مقام «من یظهره الله» بود؛ مقامی که در کتاب باب همه را به اطاعت از او دعوت کرده بود. او مدعی شد که پیامبری است که پس از ظهور باب و دین او، بار دیگر آیین جدیدی به نام بهائیت آورده و دین بیان را نسخ کرده است. البته او به این ادعا اکتفا نکرد و ادعا کرد خدا در او تجسم یافته است. جانشینان بها، بعد از او عباس افندی ملقب به عبدالبهاء و سپس شوقی افندی معروف به ولی امر را به پیشوایی انتخاب کردند و بعد از شوقی، چون او صاحب فرزند نشد، تشکیلاتی به نام بیت العدل ایجاد کردند، تا اداره جامعه بهائی را بر عهده بگیرد.

در حال حاضر بهائیت زیر نظر بیت العدل در شهر حیفا در اسرائیل، با دخالت مستقیم استعمار در حال فعالیت است.

[نگین آفرینش، ج ۲، ص ۱۹۴]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

آیا می‌دانید سرانجام شیخیه چه می‌شود؟

{انحرافات مهدویت - شماره 29}

 

بعد از فوت احسائی، بنیان گذار شیخیه، پیروان او سید کاظم رشتی (شاگرد احسائی) را پیشوای خود دانستند. بعد از فوت سید کاظم رشتی، یکی از شاگردان او به نام علی محمد شیرازی، مدعی شد که جانشین اوست؛ که با حمایت جمعی از شاگردان رشتی از او، مرحله ای جدید و حساس در شکل گیری فرقه های انحرافی ایجاد شد. سرانجام این ادعاها و حمایت ها، ایجاد فرقه ای جدید به نام «بابیت» بود.

علی محمد شیرازی ادعاهای متفاوتی داشت:

➖ ادعای ذکریت: علی محمد، در ابتدا ادعای ذکریت (مفسر قرآن) کرد.

➖ ادعای بابیت: بعد از آن، خود را باب امام دوازدهم (یعنی واسطه میان مردم و امام زمان) معرفی نمود.

➖ ادعای مهدویت: علی محمد شیرازی، پیش از رفتن به مکه، خود را باب امام می‌خواند و دعوت او هم پنهانی بود؛ اما پس از بازگشت از مکه، خود را مهدی موعود خواند و دعوتش هم علنی شد.

➖ ادعای نبوت: او مدعی نبوت هم شد و احکام اسلامی را با نوشتن کتاب بیان، نسخ کرد. او خودش را از همه انبیای الهی بالاتر می‌دانست و خود را مظهر نفس پروردگار معرفی کرد. او عقیده داشت با ظهورش، آیین اسلام منسوخ و قیامت وعده داده شده در قرآن، به پا شده است.

در نهایت این فرقه بابیت بود که با آماده کردن زمینه، باعث شکل گیری انحراف بزرگتری به نام «بهائیت» شد.

[نگین آفرینش، جلد ٢، درس ١٢]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

شیخیه نقطه آغازین انحراف

{انحرافات مهدویت - شماره 28}

 

در دوران غیبت صغری، یکی از فرقه های مهم انحرافی که باعث ایجاد جریان انحرافی شد، فرقه شیخیه بود. شیخیه، مکتبی است که در اوایل قرن سیزدهم براساس تفکرات شیخ احمد احسائی پایه گذاری شد.

شیخ احمد احسائی و شاگردان او درباره معاد جسمانی و معراج پیامبر و مقامات ائمه و نیز حیات امام زمان و چگونگی ارتباط با آن حضرت، نظرات خاصی دارند که با عقاید اسلامی تفاوت دارد.

وجود عالمی به نام هورقلیا، از جمله اعتقادات آنهاست. آنها باور دارند که امام زمان در عالم دیگری به نام هورقلیا (حد وسط بین عالم دنیا و عالم ملکوت و از جنس عالم مثال) زندگی می‌کند.

یکی دیگر از اعتقادات آنها، اعتقاد به رکن رابع است. اصول دین شیعه پنج اصل است (توحید، معاد، نبوت، عدل، امامت) در حالی که اصول دین شیخیه ۴ اصل است (توحید، معاد، نبوت، ایمان) ایمان، یعنی شناخت شیعه کامل، که در زمان غیبت واسطه فیض میان امام غایب و مردم است. او احکام را بی واسطه از امام می‌گیرد و به دیگران میدهد. به اعتقاد آنها، پیشوایان شیخیه یعنی احسائی و جانشینان او مصداق شیعه کامل و رکن رابع هستند.

[نگین آفرینش، ج ٢، ص ۱۷۹]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

ادعای دروغین نیابت، آغاز انحراف های بزرگ

{انحرافات مهدویت - شماره 27}

 

در بخش مدعیان دروغینِ پس از ولادت و در بخش دوران غیبت صغری، موضوع مدعیان دروغینِ نیابت مطرح است. پس از شهادت امام حسن عسکری برای جلوگیری از پراکندگی شیعیان، سفیران خاص، رهبری آنها را بر عهده گرفتند. در این میان افرادی با انگیزه های متفاوت، اعم از سستی ایمان، طمع در اموال امام، رسیدن به شهرت و انگیزه های سیاسی، به دروغ مدعی نیابت امام غایب شدند.

برخی از معروف ترین مدعیان دروغینِ نیابت عبارتند از:

➖ ابومحمد حسن شریعی

➖ محمد بن حسن نمیری

➖ ابوطاهر محمد بن علی بن هلال

➖ حسین بن منصور حلاج

➖ ابوجعفر محمد بن علی شلمغانی

➖ احمد بن هلال کرخی

[درسنامه مهدویت، جلد ٢]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

فرقه های انحرافی مهدویت : "موسویه"

{انحرافات مهدویت - شماره 24}

 

یکی دیگر از فرقه های منحرف در زمینه مهدویت، موسویه است. آنان طرفدار امامت موسی بن جعفر و منتظر رجعت او بودند. این گروه را واقفه نیز می‌گویند.

از دیدگاه این گروه، امام موسی بن جعفر نمرده و زنده است، تا اینکه شرق و غرب عالم از آن او می‌گردد و جهان را پر از عدل و داد کند و او مهدی قائم است. گروهی می‌گفتند: او امام قائم است و از دنیا رفته است. هیچ امامی جز او نیست؛ او پس از مرگ بازگشته و رجعت می‌کند و در جایی پنهان می‌شود. گروهی دیگر می‌گفتند: او کشته نشده و خداوند او را به نزد خود به آسمان برده است و در هنگام قیامش، بار دیگر او را باز می‌گرداند.

شیخ طوسی در کتاب الغیبه، ضمن بیان ده ها روایت از این دست، به همه آنها پاسخ داده است.

[درسنامه مهدویت، ج ١، ص ١١١]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

هرچه مهم است، تحریف می‌شود...

{رجعت - شماره 24}

 

رجعت از جمله عناصر دینى است که از دست تحریف در امان نمانده است. تحریف‌هاى رجعت که در نوع خود متنوع و پیچیده اند، تأثیر زیادى در تضعیف این عقیده‌ی سازنده اسلامى داشته است.

برخى از تحریف کنندگان، رجعت را یک امر غلوآمیز جلوه داده‌اند، تا از غلوآمیز بودن آن بهره‌بردارى کنند؛ برخى آن را تأویل کرده‌اند، تا با معناى دیگرى که پیدا می‌کند، چیزى به عنوان رجعت وجود نداشته باشد؛ برخى دیگر آن را نامعقول جلوه داده‌اند تا یک امر مردود تلقى شود و عده‌اى با ایجاد برخى تحریف‌ها، آن را به یک عنصر ضد دینى تبدیل کرده‌اند.

تنوع و گستردگى این تحریف‌ها، خود نشان دهنده‌ اهمیت رجعت است؛ زیرا تا چیزى اهمیت نداشته باشد، مورد تحریف و بدل سازى قرار نمی‌گیرد. در پیام‌های بعد به بررسی بعضی از این تحریف‌ها می‌پردازیم.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

فرقه های انحرافی مهدویت : "اسماعیلیه"

{انحرافات مهدویت - شماره 23}

 

اسماعیلیه، به امامت شش امامِ اول شیعیانِ اثنی عشری معتقد بودند؛ اما پس از امام صادق، بزرگ ترین فرزند او اسماعیل، یا فرزند اسماعیل، محمد را به امامت پذیرفتند. ریشه پیدایش اسماعیلیه، شاید در این نکته باشد که اسماعیل فرزند ارشد امام صادق، مورد احترام آن حضرت بود؛ به همین دلیل برخی با خود فکر می‌کردند پس از امام صادق او به امامت خواهد رسید.

اما اسماعیل در زمان حیات امام ششم، از دنیا رفت. پس از شهادت امام صادق، گروهی از اسماعیلیه، مرگ اسماعیل را در زمان آن حضرت انکار کرده و او را امامِ قائم دانستند که روزی رجعت خواهد کرد و جهان را پر از عدل و داد خواهد ساخت.

قرامطه (فرقه ای از اسماعیلیه) محمد بن اسماعیل را مهدی موعود می‌دانستند و عقیده داشتند که وی زنده است و در بلاد روم زندگی می‌کند. امام صادق(علیه السلام) در زمان حیات خود، تمام این فرقه ها را طرد و انکار کردند.

[درسنامه مهدویت، جلد ١، ص ١٠٩ و ١١٠]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)