{انحرافات مهدویت - شماره 29}
بعد از فوت احسائی، بنیان گذار شیخیه، پیروان او سید کاظم رشتی (شاگرد احسائی) را پیشوای خود دانستند. بعد از فوت سید کاظم رشتی، یکی از شاگردان او به نام علی محمد شیرازی، مدعی شد که جانشین اوست؛ که با حمایت جمعی از شاگردان رشتی از او، مرحله ای جدید و حساس در شکل گیری فرقه های انحرافی ایجاد شد. سرانجام این ادعاها و حمایت ها، ایجاد فرقه ای جدید به نام «بابیت» بود.
علی محمد شیرازی ادعاهای متفاوتی داشت:
➖ ادعای ذکریت: علی محمد، در ابتدا ادعای ذکریت (مفسر قرآن) کرد.
➖ ادعای بابیت: بعد از آن، خود را باب امام دوازدهم (یعنی واسطه میان مردم و امام زمان) معرفی نمود.
➖ ادعای مهدویت: علی محمد شیرازی، پیش از رفتن به مکه، خود را باب امام می‌خواند و دعوت او هم پنهانی بود؛ اما پس از بازگشت از مکه، خود را مهدی موعود خواند و دعوتش هم علنی شد.
➖ ادعای نبوت: او مدعی نبوت هم شد و احکام اسلامی را با نوشتن کتاب بیان، نسخ کرد. او خودش را از همه انبیای الهی بالاتر می‌دانست و خود را مظهر نفس پروردگار معرفی کرد. او عقیده داشت با ظهورش، آیین اسلام منسوخ و قیامت وعده داده شده در قرآن، به پا شده است.
در نهایت این فرقه بابیت بود که با آماده کردن زمینه، باعث شکل گیری انحراف بزرگتری به نام «بهائیت» شد.
[نگین آفرینش، جلد ٢، درس ١٢]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
