{شبهه شناسی - شماره 33}
آیا عرضهٔ اعمال ما به امام با ستّارالعیوب بودن خدا منافاتی ندارد؟
می‌توان به این سوال چند پاسخ داد:
1⃣ اول: ستّارالعیوب بودن مربوط به مراحل اولیّهٔ خطاست تا فرد فرصت توبه داشته باشد، اما وقتی فرد بی‌پروایی کند، خدا هم عیب انسان‌های هتّاک (پرده‌در) را آشکار می‌کند.
2⃣ دوم: امام در زندگی ما تجسّس نمی‌کند. در واقع افراد خودشان امام را از گناهانشان مطلّع می‌کنند. زیرا هر گناه آثاری دارد و اطلاع امام از اعمال افراد نتیجهٔ اثر وضعی گناه است.
3⃣ سوم: علم به عَرضهٔ اعمال بر امام، در موارد بسیاری سبب کنترل اعمال و رفتار ما می‌شود. برای مثال مانند برچسبی که خبر از نصب دوربین مدار بسته می‌دهد.
4⃣ چهارم: آگاهی امام برای رسوایی نیست، بلکه برای تربیت نفس‌ها، رشد، اصلاح و درمان است. به‌علاوه بسیاری از عیوب و گناهان ما، به دعا و شفاعت امام پوشیده و بخشیده می‌شود.
5⃣ پنجم: علم به اعمال انسان به هر کس داده نمی‌شود. خدا این آگاهی را به امام می‌دهد، زیرا او مَحرم اسرار و مانند پزشکی است که از اسرار بیمارش باخبر است.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
