{شبهه شناسی - شماره 32}

 

چگونه امام زمان درحالی که در یک مکان است، می‌تواند ناظر به همه‌ جا باشد؟ اگر بگوییم در همه جا هست، چگونه چنین چیزی امکان دارد؛ مگر یک جسم می‌‌تواند هم‌زمان در چند مکان باشد؟

این که امام زمان ناظر بر همه جاست به این معنا که امام در یک بلندی نشسته و ما را تماشا می‌کنند، نیست. زیرا ناظر بودن به معنی نگاه کردن و دیدن نیست. بلکه منظور احاطه‌ٔ علمی ایشان به امور عالَم و مردم است؛ این علم و آگاهی، ناشی از علم الهی است که خداوند آن را به معصومین عنایت فرموده است.

امام صادق فرمودند: «برای خدا مخلوقاتی است که آنها را از نور و رحمت خویش و برای رحمت خویش آفریده است؛ پس آنان چشم نظاره‌گر خدا و گوش شنوای او و زبان گویای او در میان خلق می‌باشند به اذن او»

با اینکه آفرینش از نور خدا، چندان برای ما روشن نیست، اما می‌توان گفت مقامی غیر‌مادی و جایگاهی بلند مرتبه است. این مقام نورانی، شاملِ زمان‌ها و مکان‌ها است و بر همه چیز احاطه‌ دارد و نمونه‌ای برای علم الهی است. علم معصومین که انسان‌های کامل، خلیفة اللّه، مظهر کامل اَسمای الهی‌ و... هستند، نیز مظهر علم الهی است، پس هر آنچه را که خداوند لازم بداند، ایشان از آن باخبر هستند.

[۱- بحارالانوار، ج ۲۶، ص ۲۴۰]

 

32ai

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)