با وجود گناهانم هنوز امید دارم...
تو گناه کنی و گرم غفلت باشی و گوشه‌ای کسی که پدرانه دوستت دارد برای گناهانت اشک بریزد؟ این است رسم وفا؟
او امام است. اصالت زندگی‌ات؛ همان که سال‌هاست نمک سفره‌اش را می‌خوری...
تو را نمی‌دانم؛ اما من دیگر طاقت اشک‌هایش را ندارم. با وجود گناهانم هنوز امید دارم، وقتی هنوز انتظار بازگشتم را می‌کشد، یعنی اگر بازگردم و مسیر یار شدن را بپیمایم بی‌گمان لشکرش برای من هم جا دارد.
مسیر تباهی را از جایی باید قطع کرد...
برمی‌گردم سوی امامی که سال‌هاست انتظارم را می‌کشد.
**اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج**
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
