{جهان در عصر ظهور - شماره 7}
من چشم به در دارم آنگه که تو باز آیی/ ای مهر جهان‌افروز ای صبح تماشایی
در پیام قبل گفتیم ظهور به‌صورت ناگهانی رخ می‌دهد. پس از آن حضرت به مکه داخل شده در حالی‌که تن‌پوش رسول خدا بر تن او و عمامۀ زرد بر سرش و دو نعلین بافته شده در پاهایش است، کسی او را نمی‌شناسد و به‌صورت فردی جوان ظهور می‌کند.
1️⃣ زمانی که خورشید از مغرب طلوع می‌کند، دابّه (الارض) سر خود را بلند می‌کند و همۀ مردم میان شرق و غرب با اذن خدای حکیم او را می‌بینند و در این هنگام دیگر توبه از کسی قبول نمی‌شود.
2️⃣ در عصر ظهور دیگر خبری از پشیمانی و توبه نیست و می‌توان گفت آن روز برای آن‌هایی که پشیمانند، روز حسرت است.
اَللّهُمَّ اَرِنِی الطَّلْعَةَ الرَّشیدَةَ وَ الْغُرَّةَ الْحَمِیدَةَ
بار خدایا! آن چهرۀ درخشنده، کامل و پسندیدۀ را به من بنما!
[۱.روایتی از امام صادق در کتاب سیمای جهان در عصر امام زمان، ج ۱، ص۴۳۶.؛ 2. بحارالانوار، ج ۵۲، ص۱۹۴.]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
