آزادی

{مهدویت و ولایت فقیه - شماره 25}

 

در پیام‌های قبلی در رابطه با این مسئله که آیا ولایت فقیه باعث سلب آزادی می‌شود یا نه، صحبت و با دلیل این ادعا را رد کردیم.

اما اکنون می‌خواهیم این موضوع را از منظر دیگری بررسی کنیم و به این موضوع که آزادی‌های مختلف در نظام ولایت فقیه به چه نحوی تفسیر می‌شوند، بپردازیم.

برخلاف حکومت‌های دیگر که آزادی در آن‌ها در بسیاری از مواقع بیشتر جنبه ظاهری دارد، در حکومت اسلامی و از دیدگاه اسلام، آزادی برای انسان‌ها موضوعی حیاتی و از اهداف مهم زندگی به حساب می‌آید. این‌گونه آزادی یعنی عزت نفس باید به گونه‌ای در مردم ایجاد شود که هیچ‌کس خود را بنده و زیردست احساس نکند. در واقع، مقصود و منظور از آزادی در اسلام، آزاد ساختن شخصیت و روح و آزادگی افراد از قید و بند ضعف است و این مدل از آزادی‌ست که جامعه را در مسیر پیشرفت، ترقی و تحول قرار می‌دهد.

قطعاً میان این مدل از آزادی [که به تبع آن آزادی‌های مختلف حقوقی و اجتماعی پدید می‌آید] با آزادی که از روی هوای نفس باشد، تفاوت‌هایی وجود دارد. بنابراین، حکومت مبتنی بر ولایت معصومین و جانشینان آن‌ها، علی‌الخصوص در زمان حکومت امام عصر، همواره به دنبال ایجاد و تحقق این‌گونه آزادی در میان جامعه است.*۱

[۱- مقاله رهیافت انقلاب اسلامی، شماره ۱۲، ص ۱۳۴]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

معجزه یا ادعای معجزه

{یمانی دروغین - شماره 25}

 

یکی از ادعاهای «احمد بصری» که از آن به عنوان معجزه یاد می‌کند، تعیین محلّ دفن حضـرت زهـرا است. او مدعی است که تنها حضرت مهدی و منسوبان به ایشان از مکان دفن حضرت زهرا اطلاع دارند و به عنوان معجزه مکان قبر را در بقیع، کنار مدفن امـام حسـن مجتبی معرفی می‌کند.

در پاسخ باید گفت، معجزه یعنی کاری که دیگران در مقابل آن ناتوانند و فرد دیگری قادر بـه انجام آن نیست تا بتوان به وسیلهٔ این معجزه، درستی یا نادرستی ادعای شخص را تشخیص داد. اما در مورد ادعای «احمد بصری» این سخن قابل تطبیق نیست و این امر از جمله اموری نیست که بتوان فهمید او درست می‌گوید یا نه.

همچنین با توجه به تحقیقاتی که علمای شیعه بر اساس شواهد و قرائن انجام داده‌اند، ضعیف‌تـرین نظریه مربوط به دفن این بانوی بزرگوار در قبرستان بقیع است و سیاست حکیمانه حضرت زهرا و امیرالمؤمنین این بوده است که جسم مطهّر ایشان را شبانه دفن کنند تا سندی برای مظلومیت این بانو قرار بگیرد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

آزادی فکری

{جهان در عصر ظهور - شماره 25}

 

آوای قلب من هر صبح و هر مساء

یا صاحب‌الزمان، الغوث و الامان

آن‌چه در زندگی دنیایی و مادی، انسان را به اسارت و درماندگی می‌کشاند، نیازها و احتیاجات اوست. زیرا وقتی فردی به چیزی نیاز داشته باشد (مثلاً نیاز به مسکن، کار، دارو و درمان...) فکر و ذهنش به آن مشغول می‌شود.

گاهی انسان آن‌قدر به دنبال رفعِ نیازها و گرفتاری‌های خود است که دیگر فرصتی برای رشد و شکوفایی، عبادت و بندگی و... پیدا نمی‌کند. اما هنگامی که انسان از هر نظر تأمین و نیازهایش برطرف شده باشد، دیگر در این زمینه‌ها دل‌مشغولی نخواهد داشت، آن وقت است که فکرش آزاد و استعدادهایش شکوفا می‌شود.

رفع نیازها و گرفتاری‌ها به‌خصوص نیازهای مادی، از اولین برنامه‌هایی‌ است که در دولت کریمه اجرا می‌شود. در واقع در دولت کریمه امام زمان، هرکس در فکر سازندگی، هنرنمایی، خلاقیت، عبادت، بندگی و... خواهد بود.

أَیْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِی یُجَابُ إِذَا دَعَا.

کجاست آن مضطری که چون دعا کند، خواست او به اجابت می‌رسد؟

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

نفوذی بودند یا نفوذی شدند؟!

{از تولد تا امروز - شماره 24}

 

صحبتم رو ادامه دادم: «خب وظیفهٔ شِشُم نایبان خاص مبارزه با مدعیان دروغین نیابت بود. متأسفانه در دورهٔ هفتاد‌سالهٔ غیبت صغری افراد زیادی به دروغ‌، ادعای وکالت و ارتباط با امام زمان رو داشتند. حلاج و شَلمَغانی از این دسته افراد بودند.

نُوّاب با این افراد مبارزه و اون‌ها رو معرفی و رسوا می‌کردند. حتی گاهی برای روشن کردن ماهیت این افراد، توقیعاتی از جانب امام صادر می‌شد. این کار، شیعیان امامیه رو از انحرافات حفظ کرد و باعث اعتماد بیشتر مردم به نُوّاب شد. وظیفهٔ هفتم نایبان گاهی به وظیفهٔ ششم مربوط می‌شد. متأسفانه گاهی مدعیان نیابت از اعضای سازمان وکالت بودند.»

محسن گفت: «یعنی نفوذی بودند؟»

گفتم: «نه! اما گاهی برخی وکلا منحرف می‌شدند و در انجام وظایف خودشون کوتاهی می‌کردند و مشکلاتی رو برای سازمان مخفی وکالت به وجود می‌آوردند. مثلاً گاهی وجوه شرعی اهدایی مردم رو پیش خودشون نگه می‌داشتند یا خودشون رو نایب و نزدیک به امام معرفی می‌کردند تا مقبولیت اجتماعی واسه خودشون ایجاد کنند. پس هر کدوم از نوّاب اربعه در زمان خودشون، وظیفه و مسئولیت مبارزه با وکلایی که به هر دلیلی به امام و سازمان خیانت کرده بودند رو هم بر عهده داشتند.»

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

استخاره با قرآن یا شیطان؟!

{یمانی دروغین - شماره 24}

 

«احمد بصری» معتقد است که می‌توان از طریق استخاره با قرآن به امامت یک امام پی برد و حقانیت او را ثابت کرد و قرآن کریم را شاهد بر حقانیت خود می‌داند. لذا ادعا می‌کند، «هر کسی با نیّت حقانیت من استخاره کند، قرآن کریم سخن مرا تأیید خواهد کرد».

استخاره در اصطلاح دینی به معنی واگذار کردن انتخاب به خداوند در کاری است که انسان در انجام آن تردید دارد و استخاره در کاری که حکم شرعیِ روشنی در مورد آن وجود داشته باشد، صحیح نیست.

با توجه به روایات مربوط به استخاره با قرآن مشخص می‌شود که نسبت‌دادن نتیجهٔ استخاره با قرآن به خداوند، هیچ توجیه شرعى ندارد و همچنین هیچ دلیل عقلی و نقلی وجود ندارد که تشخیص وصیّ حضرت رسول را به استخاره با قرآن توصیه کرده باشد. در سیرهٔ عملی رسول خدا و ائمه و حتی یاران این بزرگواران، دلیل اثبات امامت با استخاره جایگاهی ندارد و در هیچ یک از منابع روایی شیعه هم حدیث یا گزارش تاریخی در این مورد نیامده است.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

یارانِ امامِ عصر در پشت خاکریزها

{نقش ایرانیان در ظهور - شماره 25}

 

«دفاع مقدس» از مهم‌ترین اتفاقات تاریخ معاصر ایران است. در بین «دفاع مقدس» و «فرهنگ مهدویت»، رابطه‌ای تنگاتنگ وجود دارد؛ از این جهت که آشنایی مردم با فرهنگ انتظار به ایشان آموخت که فردِ منتظرِ برپاییِ حکومتِ عدل و قسط، هرگز در مقابل ظلم و ستم ساکت نمی‌ماند. رزمندگان نیز با تمام وجود در راه دفاع از اسلام و ایران قدم برداشتند.

دفاع مقدس به‌خوبی توانست فرهنگ مهدویت و انتظار منجی را به همگان معرفی کند و جهانیان متوجه شدند که از مهم‌ترین عوامل پیروزی ملت ایران علیه زورگویانِ عالم، همین روحیهٔ انتظار منجی است؛ همچنین در این سال‌ها، ایرانیان به نوعی آمادگی خود را برای همراهی امامشان اثبات کردند.

شهدای گرانقدر دفاع مقدس نیز الگوی خوبی برای منتظران هستند زیرا توانستند ویژگی‌های یاران امام زمان را در خود ایجاد کنند. با نگاهی به وصیت‌نامهٔ شهدا می‌توانیم تأثیرات فرهنگ مهدوی را بر وجود این عزیزان مشاهده کنیم.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

سعادتمندان‌ حقیقی

{ویژگی یاران امام زمان - شماره 25}

 

جاذبه‌های دنیایی دل آنان را نمی‌لرزاند، زیرا نَفس خود را مهار زده و با مهار آن خود را به سوى بندگى حق مى‌برند.*۱ اهل دنیا را می‌نگرند که مرگِ بدن‌ها را بزرگ می‌شمارند امّا در نظر آن‌ها مرگِ دل‌های زنده‌ها بزرگتر است،*۲ چراکه می‌دانند آسایش دنیا بی‌دوام، سختی‌هایش بی‌پایان و بلاهایش دائمی است و (دنیا) بخشنده‌ای بازپس‌گیرنده و پوشنده‌ای برهنه‌کننده است.

زمزمهٔ «بار خدایا! دنیادوستی را از قلب من خارج کن.»*۳ وِردِ همیشگی زبانشان است. آن‌ها خوشبختی را در آرامش دیگران می‌‎یابند؛ نعمت‌های دنیایی را برای آسایش دیگران می‌خواهند اما خود با دنیا و زرق و برق آن در ستیزند. امام صادق در مورد ساده‌زیستی امام زمان و یارانش فرمودند: «به خدا سوگند، او جامه‌ای درشت می‌پوشد و خوراک خشک و ناگوار می‌خورد.»*۴

امام زمان از یاران خود تعهد می‌گیرد که همین راه و روش را عملی کنند و آن‌ها نیز در این مسیر بر عهد و پیمانی که با امام خود بسته‌اند، پایبندند. حالا خود را در آینۀ سیرۀ یاران حضرت نگاه کن. آیا سبک زندگی‌ات به سبک زندگی یاران حضرت شبیه است؟

[۱. نهج‌البلاغه، خطبۀ ۲۳۷؛ 2. نهج‌البلاغه، خطبۀ ۲۳۰؛ 3. فرازی از دعای ابوحمزه‌ثمالی؛ 4. بحارالانوار ،ج ۵۲، ص ۳۵۴]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

ادعای مشاهده

{شبهه شناسی - شماره 24}

 

امام زمان فرمودند: «...هرکس قبل از خروج سفیانی و ندای آسمانی ادعای مشاهدهٔ مرا کند، دروغ‌گو و تهمت‌زننده است.»*۱

آیا این فرمودهٔ امام با سخن برخی از  علما و بزرگانی که مدعی دیدارِ امام شده‌اند، تناقض ندارد؟

این شبهه به دلیل درست متوجه‌نشدنِ فرمایش امام ایجاد شده است. زیرا بین دیدار و ادعای مشاهده تفاوت وجود دارد. دیدن یا دیدار گاهی با شناخت و گاهی بدونِ شناخت است. (یعنی فرد، امام را می‌بیند، ولی نمی‌شناسد)

به علاوه، این ملاقات یک‌سویه و از طرفِ امام است و فرد نمی‌تواند به میل و ارادهٔ خودش حضرت را ببیند. اما مشاهده یعنی من در مقام شهود هستم و برای من غیبتی نیست. یعنی من امام را می‌شناسم و هرگاه که بخواهم می‌توانم خدمت ایشان بروم.

ادعای مشاهده، ادعای داشتن رابطه‌ای شبیه به رابطه نواب اربعه با امام است. همچنین غالباً فردی که ادعای مشاهده دارد، مردم را به‌خاطر داشتن رابطهٔ مستقیم با امام به سوی خود دعوت می‌کند.

اما هیچ کدام از علما و بزرگانی که امام را دیده‌اند، ادعا نکرده‌اند که می‌توانند به صورت ارادی امام را ببینند و مردم را به سوی خودشان دعوت نکرده‌اند بلکه اطرافیان آن‌ها از روی شواهد و قراینی متوجه دیدار آن‌ها با حضرت شده‌اند.

[۱- بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۱۸]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

مَن مَن و مِن‌مِن

{تربیت مهدوی - شماره 24}

 

👨‍👩‍👧‍👦 هنر والدین در این است که با شیوه‌های جذاب، امروزی و خلاقانه، عشق و محبت امام را در وجود فرزندان ایجاد کنند. برای این کار از دو روش می‌توان استفاده کرد:

1⃣ الگوسازی: وقتی کسی برای فرزند ما جذاب باشد، الگوی فرزندمان می‌شود و کودکمان از رفتار آن الگو تقلید می‌کند چون کودک‌، الگو را دوست دارد و سعی می‌کند حتی ظاهرش را شبیه به آن الگو کند. به عنوان مثال، وقتی هنرپیشه یا ورزشکاری در جامعه برای بچه‌ها جذاب باشد، بچه‌ها از مدل لباس و کفش، مدل راه رفتن و حرکات و حتی تکیه‌‌کلام‌های او تقلید می‌کنند.

حالا نقشِ والدین در این است که هم خودشان الگوی مناسبی باشند و هم این‌که الگوهای مناسب را به فرزندشان معرفی کنند.

2⃣ فرهنگ‌سازی: در فرهنگ‌سازی، والدین باید تلاش کنند تا محبت و دوستی امام از ارزش‌های مهم برای فرزندشان تلقی شود. اگر والدین به مسائل مهدوی اهمیت دهند و آن را در رفتار و کلام خود نشان دهند، فرزند نیز آن‌ها را یاد می‌گیرد.

به طور کلی، سبک زندگیمان باید امام زمانی شود. پس اگر در صحبت‌هایتان دائماً می‌گویید که من این‌جوری هستم، من آن‌جوری هستم، یعنی اصطلاحاً زیاد مَنم مَنم دارید اما در هنگام عمل، مِن و مِن و تعلّل می‌کنید، به فکر تغییر خود باشید، زیرا کلام و عمل شما هر دو بر فرزند شما تأثیر‌گذار هستند.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

عدالت قضایی

{مهدویت و ولایت فقیه - شماره 24}

 

حضرت علی در خطبۀ ۱۳۱ نهج‌البلاغه خطاب به مالک می‌فرمایند: «...تقام المعطله من حدودک.»*۱ [...و آن حدود که مقرر داشته‌ای، جاری شود]؛ و این‌گونه یکی از فلسفه‌های قبول حکومت را «اقامهٔ حدود و قوانین الهی» بیان می‌کنند که به تعطیلی کشیده شده است.

این یعنی همان عدالت قضایی که جلوه‌ای دیگر از عدالت است. عدالتی که حتی پیامبر اکرم در راستای نهادینه‌کردن آن، یعنی برابری افراد در مقابل قانون، در آخرین روزهای زندگیشان خود را برای قصاص توسط مردی عرب آماده می‌کنند.*۲

دنیای پُر از تبعیض امروز، تشنۀ چشیدن طعم چنین عدالتی است. عدالتی که جز با ظهور منجی محقق نمی‌شود. بی‌شک تنها کسی که می‌تواند دنیا را به سمت این چشمۀ گوارا رهبری کند، کسی است که افزون‌بر تسلط بر معارف الهی، توسط اولیای الهی به ما شناسانده شده باشد.

امروز، ولیّ فقیه تنها کسی است که می‌تواند مانند ناخدایی آگاه، کشتی طوفان‌زدۀ عصر غیبت را هدایت کند و آن را به ساحل نجات و مقصد ظهور برساند.

[1.  نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۱ ؛ 2. سفینةالبحار، ج ۱، ص۶]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)