{شبهه شناسی - شماره 24}
امام زمان فرمودند: «...هرکس قبل از خروج سفیانی و ندای آسمانی ادعای مشاهدهٔ مرا کند، دروغ‌گو و تهمت‌زننده است.»*۱
آیا این فرمودهٔ امام با سخن برخی از علما و بزرگانی که مدعی دیدارِ امام شده‌اند، تناقض ندارد؟
این شبهه به دلیل درست متوجه‌نشدنِ فرمایش امام ایجاد شده است. زیرا بین دیدار و ادعای مشاهده تفاوت وجود دارد. دیدن یا دیدار گاهی با شناخت و گاهی بدونِ شناخت است. (یعنی فرد، امام را می‌بیند، ولی نمی‌شناسد)
به علاوه، این ملاقات یک‌سویه و از طرفِ امام است و فرد نمی‌تواند به میل و ارادهٔ خودش حضرت را ببیند. اما مشاهده یعنی من در مقام شهود هستم و برای من غیبتی نیست. یعنی من امام را می‌شناسم و هرگاه که بخواهم می‌توانم خدمت ایشان بروم.
ادعای مشاهده، ادعای داشتن رابطه‌ای شبیه به رابطه نواب اربعه با امام است. همچنین غالباً فردی که ادعای مشاهده دارد، مردم را به‌خاطر داشتن رابطهٔ مستقیم با امام به سوی خود دعوت می‌کند.
اما هیچ کدام از علما و بزرگانی که امام را دیده‌اند، ادعا نکرده‌اند که می‌توانند به صورت ارادی امام را ببینند و مردم را به سوی خودشان دعوت نکرده‌اند بلکه اطرافیان آن‌ها از روی شواهد و قراینی متوجه دیدار آن‌ها با حضرت شده‌اند.
[۱- بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۱۸]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
