{از تولد تا امروز - شماره 15}
جلسه رو با یک سوال ادامه دادم. گفتم: بچه‌ها کسی اسم نایبان خاص امام زمان در دورهٔ غیبت رو می‌دونه؟
علی گفت: عثمان‌بن سعید عمری، محمد‌بن عثمان‌بن سعید عمری، حسین‌بن روح نوبختی و علی‌بن محمد سمری.
گفتم: درسته. همهٔ این افراد از مومنان و علمای بزرگ زمان خودشون بودند.
کاوه پرسید: کار نایبان امام چی بوده؟
پاسخ دادم: نایبان از طرف امام، مأمور رسیدگی به امور مردم و در واقع رابط بین حضرت و مردم بودند. از اونجایی که نیابت خاص وظیفه‌ای حساس، مهم و مخفی بود، سُفرا افرادی بودند که حکومت ظالم عباسی نسبت به اون‌ها حساس نبود. همگی دارای شغل خاصی بودند و مثل مردم عادی کاسبی و زندگی می‌کردند تا شناخته نشن.
مثلاً نایب اول و پسرش که نایب دومه، روغن‌فروش بودند. خب، به‌نظرتون برای چنین جایگاه مهمی چه ویژگی‌های شخصیتی لازمه؟
شهاب گفت: رازداری.
پرسیدم: دیگه؟
بهرام گفت: بصیرت و قوهٔ تشخیص بالا.
گفتم: درسته. علاوه بر این‌ها نایبان به تقیه (باور خود را مخفی کردن) و پنهان‌کاری، صبر و استقامت و زیرکی و هوش، اون هم در حد بالا و عالی آراسته بودند.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
