{تربیت مهدوی - شماره 16}
بعضی پدران تصور می‌کنند که تربیت، تنها برعهدهٔ مادر است. به همین علّت، نقش فعالی در این امر ندارند. آن‌ها فکر می‌کنند همین که پدر، امنیت را حفظ و مخارج خانواده را تأمین کند، بس است.
درست است که ایجاد محیط امن و سالم، حفظ و حراست از خانواده و تهیهٔ لقمهٔ حلال از وظایف پدر است اما پدران در پرورشِ روحی فرزند نیز بسیار مؤثر‌اند. پدرِ با‌حوصله، کودک را با‌شخصیت می‌کند.
کودک مانند ماهی است و پدر می‌تواند حوض، دریاچه یا دریا باشد. پس هرچه میزان حوصلهٔ پدر بیشتر باشد، روح و خلاقیت کودک بیشتر رشد می‌کند.
پدر باید در تربیت مهدوی فرزند، مشارکتِ فعال داشته باشد و در جریان آموزش‌های او قرار گیرد و با کمک به مادر، امام زمان را در دل، ذهن و زندگی کودک وارد کند.
مشارکت پدر در تربیت، سببِ برقراری ارتباط عاطفی با کودک می‌شود و انگیزهٔ کودک برای یادگیری و عمل افزایش می‌یابد. پدر، نیمی از روان کودک و مادر نیمی دیگر است. بنابراین پدر باید در زندگی و تربیت فرزند خود، حضور فیزیکی و عاطفی داشته باشد. این حضور عاطفی حتی اگر کم، باید همیشگی باشد.
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
