{جهان در عصر ظهور - شماره 16}
تا به کِی در پرده مانی؟ رخ نما، جلوه‌گری کن / تا کنی هر دلبری را عاشق خود، دلبری کن
هر حکومت، پرچمی دارد که با آن شناخته می‌شود. پرچم که در عربی به آن «عَلَم» می‌گویند، نشانهٔ هویت، استقلال، ارزش اجتماعی و شناسهٔ هر ملت است.
در هنگام ظهور و خروج حضرت مهدی، پرچمِ بهشتیِ شناخته شدهٔ پیامبر بالا برده خواهد شد که عبارت «بیعت برای خداست»*۱ بر روی آن نوشته شده است.
امام صادق می‌فرماید: «پس هرگاه حضرت ظهور کند و پرچم خود را به اهتزاز درآورد، مابین مشرق و مغربِ زمین روشن می‌شود. خداوند دستان مهدی را بر سرِ بندگان می‌گذارد و او را بر آنها مسلط می‌کند. پس با‌ایمانی نماند، مگر اینکه دل او از پاره‌های آهن سخت‌تر و نیروی ۴۰ مرد به او عطا می‌شود.»*۲
در آن زمان، پرچم‌های متعدد وجود ندارد، بلکه در سراسر جهان تنها پرچمی واحد وجود خواهد داشت.
أَیْنَ صاحِبُ یَوْمِ الفَتْحِ و ناشِرُ رایَةِ الهُدَى؟
کجاست صاحبِ روز پیروزی و برافرازندهٔ پرچمِ هدایت؟
[۱- مکیال‌المکارم، ج ۱، ص ۳۰۹؛ 2- بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۸]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
