{منبرک و دلنوشته مهدوی - شماره 19}
ای کاش لااقل شیعیانت ذرّه ای از غربت و مظلومّیت تو را درک می کردند و با رفتار و گفتار خویش، نمک به زخم های دلت نمی پاشیدند.
کاش دنبال پاسخی برای این سوال می گشتیم که آیا غیبت ولیّ خدا، سرنوشت محتوم و تقدیرناپذیر الهی است و یا این ما هستیم که تا کنون او را نخواسته ایم و ظهورش را طالب نبوده ایم؟
کاش متوجه می شدیم که فرمول ظهور، سخت و پیچیده نیست و این آگاهی، بیداری، درخواست و دعای ماست که ظهور را پیش از موعد مقدّر رقم خواهد زد و غفلت و خواب آلودگی ما از جمله علل اساسی در تاخیر ظهور حجّت خداست، ای کاش میدانستیم در دعا برای ظهورت چه اسراری نهفته است و چه برکات و آثاری بر آن مترتب است؟
اگر پیامت را جدی گرفته بودیم، اگر از این غفلتی که ریشه در دوازده قرن دوران غیبت دارد فاصله می گرفتیم، اگر همه با هم یک دل و یکپارچه از درگاه حضرت حق، ظهور نورانی ات را خواستار می شدیم، اگر آماده ی پذیرش و تحمل شما و اطاعت از اوامرت می شدیم، آیا تا بحال ظهورت صورت نپذیرفته بود؟
[کتاب آشتی با امام زمان، ص۹]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
