آیا احادیث رجعت معتبر است؟

{رجعت - شماره 30}

 

یکی دیگر از شبهات مطرح شده در بحث رجعت، این است که عده ای معتقدند که احادیث رجعت نه در کتاب های معتبر ثبت شده و نه در حدی است که موجب قطع و یقین باشد.

شیخ حر عاملی در مقدمه کتاب الایقاظ، درباره علت این شبهه، اینگونه می‌نویسد: «یکی از بزرگان، درباره رجعت کتابی نوشته و مطالب عجیب و غریبی در آن ثبت کرده است. معلوم نیست اینها را از کجا آورده؛ از کتاب های معتبر است یا غیر معتبر. این موضوع باعث تردید بعضی از شیعیان شده تا جایی که کار به انکار اصل رجعت کشیده.»

شیخ حر عاملی در ادامه در پاسخ به این شبهه می‌گوید: «این شبهه در حالی است که کتب حدیث معتبر، از احادیث رجعت پُر است و کمتر کتاب حدیثی وجود دارد که از احادیث رجعت خالی باشد و در نتیجه این احادیث از حد تواتر معنوی گذشته و برای انسان های منصف که در برابر حق تسلیم اند، موجب قطع و یقین است.»

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

آیا اعتقاد به رجعت ریشه در یهودیت دارد؟

{رجعت - شماره 29}

 

یکی از تحریف‌های رجعت، تفسیر این عقیده امید بخش شیعی، به یهودیت است. احمد امین می‌نویسد: «اندیشه رجعت از یهودیت گرفته شده است و با اعتقاد به رجعت، یهودیت در تشیع پدیدار شد.»

در این زمینه باید گفت، ادیان آسمانی مجموعه ای از معارف الهی هستند که این معارف به دو بخش تقسیم می‌شوند:

➖ معارف مشترک: مانند توحید، معاد، واجب بودن عبادت خداوند و...

➖ معارف اختصاصی: که فقط در یکی از ادیان وجود دارد؛ مانند روزه ماه رمضان در اسلام، رفتن به کلیسا برای عبادت در مسیحیت و تعطیلی روز شنبه در یهودیت.

همانطور که در پیامهای قبلی گفته شد، اعتقاد به رجعت، از معارف مشترک تمام ادیان ابراهیمی است و اعتقاد یهودیان به رجعت به این معنا نیست که ریشه اعتقاد شیعیان، معارف یهودی است؛ همانگونه که اعتقاد شیعیان به زنده بودن حضرت عیسی، به معنای ورود عقاید مسیحیت به تشیع نیست.

علاوه بر این، نکته بسیار مهم این است که یهود به رجعت مورد نظر شیعه اعتقاد ندارد که بخواهد منشاء عقیده به رجعت در تشیع باشد.

[عصر شکوهمند رجعت، ص ٧٨]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

امروز گناه کن؛ فردا توبه می‌کنی!

{رجعت - شماره 28}

 

گروهی از مخالفان رجعت معتقدند که تفکرِ رجعت، باعث تشویق به انجام گناه می‌شود. شیخ طوسی در کتاب «التبیان» به نقل از بلخی این امر را اینگونه مطرح می‌کند: «رجعت با اعلام قبلی، جایز نیست؛ زیرا باعث کشیده شدن به گناه می‌شود، به این دلیل که شخص، به توبه هنگام رجعت تکیه می‌کند.»

در ادامه شیخ طوسی در پاسخ بلخی، اینگونه می نویسد: «کسی که به رجعت ایمان دارد، معتقد نیست که همه مردم رجعت می‌کنند تا گناهکاران بتوانند در عالم رجعت توبه کنند و در نهایت تشویق به انجام گناه صورت گرفته باشد؛ بنابراین برای هر مکلفی این امکان هست که رجعت نکند و همین موضوع برای خودداری از گناه کافی است.»

[التبیان، ج ١، ص ٢۵۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

هرگز برنمی‌گردید!

{رجعت - شماره 27}

 

یکی از مسائلی که مخالفین رجعت برای رد این موضوع مطرح می‌کنند، آیات ٩٩ و ١٠٠ سوره مومنون است. خداوند می‌فرماید: «هنگامی که مرگ یکی از آنها فرارسد، می‌گوید: پروردگارا! مرا برگردان تا در آنچه ترک کرده ام، عمل شایسته ای کنم. هرگز! این کلمه ای است که او می‌گوید و در جلویشان برزخی است؛ تا روزی که مبعوث شوند.»

جواب این شبهه چند چیز است:

➖ رجعت عمومی نیست و این آیه بر اینکه هیچ کس برنمی‌گردد، دلالت ندارد و با فرض اینکه آیه مربوط به همه مردم باشد، قطعا شامل معصومین نمی‌شود؛ زیرا هیچ یک از آنها آرزوی برگشتن به دنیا نمی‌کنند؛ بنابراین مفهوم آیه رجعت آنها را نفی نمی‌کند.

➖ آیه بازگشت در همان لحظه مرگ را نفی می‌کند (یعنی این عده آرزو می‌کنند که مرگشان به تاخیر بیفتد) و رجعت مربوط به بعد از مرگ است.

➖ این افراد تقاضا می‌کنند که برگردند و گذشته را جبران کنند، اما در رجعت، امکان توبه وجود ندارد.

[رجعت (ترجمه کتاب الایقاظ)، ص ۵٠٣]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

بازگشت مردگان یا بازگشت ارواح؟!

{رجعت - شماره 26}

 

یکى دیگر از تحریف‌هاى رجعت، تفسیر آن به تناسخ است. مفهوم تناسخ بطور خلاصه، به این معناست که جهان همواره در گردش است و روح هر انسانى پس از مرگ، دوباره به بدنِ دیگرى باز می‌گردد، تا بر اساس اعمال گذشته خود زندگى کند.

دو ویژگى مهم در تناسخ وجود دارد: یکی انکار معاد و دیگری حلول روح در بدنى غیر از بدن اول؛ و هیچ کدام از این دو رکنِ اساسى تناسخ، در رجعت وجود ندارد؛ زیرا رجعت، نفى معاد را به همراه ندارد؛ بلکه خود نمونه‌ کوچکى از معاد است، که حیات پس از مرگ همه انسان‌ها را به اثبات مى‌رساند. همچنین رجعت، بازگشت دوباره روح به بدن پیشین است که به آن «زنده شدن مردگان» می‌گوییم.

اگر رجعت در نظر کسى تناسخ باشد، قیامت و معاد جسمانى و زنده شدن مردگان به دست مسیح هم باید در نظر او تناسخ باشد و اگر این دو از مصادیق تناسخ نیستند، پس رجعت هم که مانند این دو، زنده شدن مردگان است، تناسخ نمی‌باشد.

[عصر شکوهمند رجعت، ص ٧۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

رجعت همان ظهور مهدی است

{رجعت - شماره 25}

 

اولین نمونه از تحریف‌های صورت گرفته، تأویلِ رجعت، به بازگشتِ حکومت به اهل‌بیت است. برخی از علمای شیعه، که تعداد آنها اندک است، معتقدند مراد از رجعت این است که دولت دوباره به دست یکی از اهل بیت می‌افتد و آن فرد، حضرت صاحب الزمان است.

تأویلِ رجعت به بازگشت حکومت به امام زمان، به جاى بازگشت جمعى از مؤمنان و مشرکان خالص به دنیا، اشکالات زیاد و قابل توجهى دارد که برخی از آنها را بیان می‌کنیم:

➖ این تأویل برخلاف تصریح روایات رجعت است که بر بازگشت مردگان به دنیا دلالت دارند.

➖ اهل لغت، رجعت را به بازگشت مردگان به دنیا معنا کرده‌اند.

➖ اهل سنت تصریح کرده‌اند که رجعت را قبول ندارند، اما ظهور امام زمان و حکومت او را پذیرفته‌اند و این حاکى از تفاوت رجعت اموات و رجوع دولت به حضرت مهدى است.

➖ طبق روایات، اعتقاد به رجعت از ضروریاتِ مذهب تشیع است. تأویلِ رجعت، خلاف ضروریات مذهب شیعه از بازگشت به دنیاست و هر تفسیرى که با ضروریات شیعه منافات داشته باشد، مردود است.

[عصر شکوهمند رجعت، ص ٧۴]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

هرچه مهم است، تحریف می‌شود...

{رجعت - شماره 24}

 

رجعت از جمله عناصر دینى است که از دست تحریف در امان نمانده است. تحریف‌هاى رجعت که در نوع خود متنوع و پیچیده اند، تأثیر زیادى در تضعیف این عقیده‌ی سازنده اسلامى داشته است.

برخى از تحریف کنندگان، رجعت را یک امر غلوآمیز جلوه داده‌اند، تا از غلوآمیز بودن آن بهره‌بردارى کنند؛ برخى آن را تأویل کرده‌اند، تا با معناى دیگرى که پیدا می‌کند، چیزى به عنوان رجعت وجود نداشته باشد؛ برخى دیگر آن را نامعقول جلوه داده‌اند تا یک امر مردود تلقى شود و عده‌اى با ایجاد برخى تحریف‌ها، آن را به یک عنصر ضد دینى تبدیل کرده‌اند.

تنوع و گستردگى این تحریف‌ها، خود نشان دهنده‌ اهمیت رجعت است؛ زیرا تا چیزى اهمیت نداشته باشد، مورد تحریف و بدل سازى قرار نمی‌گیرد. در پیام‌های بعد به بررسی بعضی از این تحریف‌ها می‌پردازیم.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

از آدم تا خاتم

{رجعت - شماره 23}

 

همه‌ پیامبران در عصر ظهور، رجعت می‌کنند تا پیروزى دین خدا و به پایان رسیدن مظلومیت‌ اهل ایمان، که در طول تاریخ استمرار داشته است را مشاهده کنند. کنار هم قرار گرفتنِ همه فرستادگان معصوم خداوند، از آدم تا خاتم، که ادب و اخلاق الهى شان، هر یک از آنها را، به الگوى مردم زمان خود و آیندگان تبدیل کرده است، و آنگاه حرکت‌هاى جهادى آنها در روى زمین، وصف ناپذیر است.

امام باقر(علیه السلام) می‌فرمایند: «خداوند هیچ پیامبرى را از آدم تاکنون نفرستاد، مگر اینکه به دنیا باز می‌گردد و امیرالمؤمنین را یارى می‌دهد.»

[تفسیر القمی، ج ١، ص ١٠۶]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

همه می‌آیند...

{رجعت - شماره 22}

 

علاوه بر امیرالمومنین(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام)، سایر ائمه نیز در عصر رجعت باز خواهند گشت. آنها می‌آیند تا از ظلم‌هایی که در حق آنها شده، انتقام گرفته شود و خداوند شکوه و عزت آنها را به دشمنان بنمایاند.

«بهشتی لاری» در کتاب خود می‌نویسد: «اگر قبول کنیم عده‌ای برای کسب کمال برمی‌گردند، پس باید قبول کنیم هادیانِ امت نیز برای تعلیم و هدایت و دادن کمال، باید برگردند؛ زیرا متعلم بدون معلم نمی‌شود.»

[بشارۀ الرجعۀ، ص ٣٢]

در ادعیه و زیارات ما، از جمله زیارت جامعه کبیره و زیارت اربعین، به بازگشت همه‌ی ائمه اشاره شده است و اعتقاد به آن را از ویژگی‌های شیعیان دانسته اند.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

بازگشتِ بانوی دو عالم

{رجعت - شماره 21}

 

علامه مجلسی در بحارالانوار روایتی طولانی با موضوع رجعت را مطرح می‌کند. در این روایت، مفضل می‌گوید از امام صادق پرسیدم: آیا پیامبر و امام على با قائم خواهند بود؟

حضرت فرمودند: آرى، والله پیامبر و على ناگزیر می‌باید قدم روى زمین بگذارند... اى مفضل! گویا می‏بینم که ما ائمه آن موقع جلوی پیامبر جمع شده و به آن حضرت شکایت می‌کنیم که امت بعد از وى چه به روز ما آوردند، و می‏گوییم امت، ما را تکذیب کردند؛... جمعى از ما را با سم و حبس کشتند. در این وقت پیغمبر سخت گریه می‌کند و می‌فرماید: اى فرزندان من! هرچه به شما رسید، بیشتر به جد شما رسید.

آنگاه فاطمه زهرا می‌آید و از ظلم هایی که در حق او و همسرش شده و غصب فدک‏ و رفتن به میان مهاجرین و انصار و... شکایت می‌کند.

بنابر این روایت، حضرت فاطمه نیز جزء رجعت کنندگان خواهند بود.

[بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)