آیا امام حسین دختری به نام رقیّه داشت؟

از لا‌به‌لای شبکه‌های ضریحت اوّلین چیزی که به چشم می‌خورد، قبر کوچکی است که در میان یک ضریح کوچک‌تر قرار گرفته. دست بر سینه سلام می‌دهم به تو و عاشورای بزرگی که در چشم‏های کوچک تو خلاصه شده. سلام به تو ای لبخند نشسته بر لبان حسین! سلام به تو ای سؤال بزرگ تاریخ!

سؤالی که توسط عدّه‌ای مطرح می‌شود «آیا حسین اصلاً دختری به نام رقیّه داشت؟» برخی معتقدند امام حسین فقط دو دختر داشته به نام‌های فاطمه و سکینه و بر همین اساس وجود حضرت رقیّه را قبول ندارند امّا باید گفت در کتاب [مناقب ابن شهر آشوب مازندرانی] تعداد دختران امام حسین، سه یا چهار نفر ذکر شده است و همچنین در کتاب [السَّئوول ابن طلحه شافعی] که نَسَب‌شناس است و تخصصی در این زمینه کار کرده است هم به این مورد اشاره می‌گردد.

همین سؤالات در رابطه با خرابهٔ شام هم مطرح می‌شود که در پاسخ باید گفت در کتاب [کامل بهایی عمادالدین طبری شیعی] که این شخص مورد اطمینان علمای بزرگ شیعه می‌باشد، در رابطه با وجود خرابهٔ شام مطالبی به میان آمده است. پس باید گفت، سؤال بزرگ تاریخ آنجاست که خود رقیّه گفت: «یا أبتاهُ مَنْ ذَا الَّذی أَیتمنی علی صِغَر سِنّی؟» (ای پدر چه کسی مرا در کودکی یتیم کرد؟) در یتیم شدن رقیّه، نه تنها ظالمان، بلکه علاوه بر آن‌ها، کسانی هم که در در مقابل ظلم سکوت کردند شریک بودند.

در دنیای امروز، سکوت در مقابل ظلم و رضایت به آن یعنی طولانی شدن غیبت و طولانی شدن غیبت هم یعنی یتیم ماندن جامعه...

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

تابوت سکینه چیست؟

منظور از «تابوت سکینه» صندوقی است که از طرف خداوند متعال به مادر موسی عنایت شد تا موسی را که نوزادی بود در آن قرار دهد و در دریا رها کند. حضرت موسی در پایان عمرش لوح‌ها و زره و همهٔ آثار نبوتش را در داخل آن قرار داد.*۱

به گفتهٔ برخی بزرگان تمثال‌های پیامبران الهی در این تابوت می‌باشد و بنی‌اسرائیل این تابوت را در جنگ‌ها با خود حمل می‌کردند و در پرتوی آن پیروزی نصیب آن‌ها می‌شد.*۲

در منابع معتبر آمده است زمانی که امام زمان ظهور می‌فرمایند، به سمت بیت‌المقدس می‌روند و آن تابوت را همراه خاتَم سلیمان و لوح‌های موسی بیرون می‌آورند.*۳ از این جهت این تابوت معروف است و در متون الهی نامِ آن برده شده است.

[۱. الشیعه و الرجعه، ج۱، ص۱۶۴؛ 2. الشیعه و الرجعه، ج۱، ص۱۶۳؛ 3. بصائر الدرجات، ص۱۷۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

سید حسنی کیست؟

از جمله علائم ظهور حضرت ولیّ عصر خروج سید حسنی در روایات ذکر شده است و روایات او را سیدی خوش‌سیما و خوش‌منظر و اصالتاً او را ایرانی معرفی کرده‌اند و آنچه از روایات استفاده می‌شود این است که او از شیعیان خالص اهل بیت است و در صدد دفاع از حریم اهل بیت است. در زمانی که مردم در شرایط سختی هستند و ظلم و جور بیداد می‌کند او قیام می‌کند و مردم هم از قیام او استقبال می‌کنند و مناطقی را فتح می‌کند تا می‌رسد به کوفه و سرانجام با اصحابش ملحق به امام زمان می‌شوند در کوفه با امام عصر همراه یارانش بیعت می‌کند و آنچه در روایات است او مردی شجاع، عالم و وارسته معرفی شده است.
[مهدی منتظر، ص۱۶۴،‌ ۱۶۲ و ۱۶۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

یمانی کیست؟

یکی‌ از علائم حتمی ظهور حضرت ولیّ عصر(عجل‌الله فرجه) خروج و قیام یمانی است. یمانی یکی از رهبران بر حق است که به‌عنوان حمایت از حضرت ولیّ عصر(عجل‌الله فرجه) قیام می‌کند و با سفیانی می‌جنگد.

امام باقر(علیه‌السلام) فرمود: «سفیانی و خراسانی و یمانی در یک سال و در یک ماه و یک روز خروج می‌کنند و هیچ پرچمی مانند یمانی به هدایت نزدیک‌تر نیست زیرا یمانی مردم را به حق دعوت می‌کند و شما را به‌سوی صاحبتان دعوت می‌کند. وای بر کسی که با او مخالفت و دشمنی کند. وقتی یمانی قیام کند فروش سلاح بر مردم حرام است. آنگاه که خروج کند به سوی او بشتاب که پرچم او پرچم هدایت است و هرکس از امر او سرپیچی کند، اهل آتش خواهد بود زیرا او مردم را به حق و صراط مستقیم دعوت می‌کند.»*۱

امام صادق(علیه‌السلام) می‌فرمایند: «خروج یمانی از علائم و نشانه‌های حتمی ظهور است.»*۲

در نتیجه از روایات استفاده می‌شود که حرکت و قیام یمانی سمبلی از یک قیامِ بر حق در مقابل انحراف و گمراهی موجود در دوران غیبت حضرت ولیّ عصر(عجل‌الله فرجه) خواهد بود که در نزدیکی ظهور حضرت واقع می‌شود و یکی از زمینه‌سازان ظهور حضرت می‌باشد.

[۱. غیبت نعمانی، باب۱۴، ص۳۶۹؛ ۲. غیبت نعمانی، باب۱۴، ص۳۶۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

هویَّت ما

استاد رائفی پور :

امام حسین به ما هویّت می‌دهد و امام مهدی به ما هدف می‌دهد. کسی که هدف و هویّت دارد، بُمب اتم نمی‌تواند نابودش کند.

[سخنرانی ضرورت طرح مباحث مهدوی، مشهد، آذر ۹۶]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

کجای تاریخ ایستاده‌ایم ؟ (15)

اربعین

«بُرِش اوّل»

عطیه عوفى مى‏‌گوید: «با جابر بن عبد اللّه به زیارت قبر حسین رفتیم و چون به کربلا رسیدیم جابر در کنار شطّ فرات، غسل کرد و پارچه‌ای همانند شخص مُحْرِم بر تن کرد و کیسه‌ای را گشود که بوی خوشی داشت و خود را معطّر کرد. هر گامى که بر مى‌داشت ذکر خدا مى‌گفت تا نزدیک قبر مقدّس رسید و به من گفت: «دستم را بر روى قبر بگذار!» و چون چنین کردم، بر روى قبر از هوش رفت.»

«بُرِش دوّم»

جابر را به ھوش آوردم، ناگهان جابر صدا زد: «آیا دوست، جواب دوست خود را نمی‌دھد؟» و سپس خودش جواب خود را داد، چگونه جواب مرا بدھی، در حالی که خون از رگ‌ھای گلویت بر سینه و شانه‌ات فروریخته و بین سر و بدنت جدایی افکنده است؟

گوش کن! هنوز صدای قدم‌های جابر در طول تاریخ شنیده می‌شود. صدای مسیری که هرچه برای خاموش کردنش تلاش کنند اما باز هم نمی‌توانند مانع رسیدن ندای حقّش به جهانیان شوند. تفاوتی ندارد که یک روز در این مسیر هم‌قدم جابر باشی و یا دلت را راهی سفر عشق کنی. فقط ببین کدام طرف تاریخ ایستاده‌ای؟! حسینی هستی یا...؟!

به راستی ما امروز کجای تاریخ ایستاده‌ایم؟

در مسیر ظلم یا حق؟

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

کجای تاریخ ایستاده‌ایم ؟ (14)

پایِ حسین بِمان

«بُرِش اوّل»

به خاطر وجود سربازان عُبیدالله مجبور بودند روزها پنهان شوند و شب‌ها حرکت کنند. بالأخره روز هفتم محرم بود که خود را به کربلا رساندند.

«بُرِش دوّم»

روز عاشورا زمانی که مُسلم بن عَوْسَجه زخمی بر روی زمین افتاده بود. امام حسین و حبیب بن مَظاهر به بالین او رفتند. بعد از صحبت امام حسین، حبیب به مسلم گفت: «اگر شهادتم نزدیک نبود، دوست داشتم به من وصیّت کنی تا حق دینی و خویشاوندی خود را ادا کرده باشم.» مسلم به امام اشاره کرد و به حبیب گفت: «تو را وصیت می‌کنم به این شخص... تا جان در بدن داری از او دفاع کن.»

قطعاً هرچه از یاران حسین مخصوصاً حبیب و مسلم بگوییم، اما باز هم نمی‌توانیم آن‌ها را به‌طور کامل توصیف کنیم. یارانی که همهٔ هستی خود را در راه حسین فدا کردند.

ما کجای تاریخ ایستاده‌ایم؟

آیا می‌توانیم فدایی امام شویم و پایِ امام زمان بمانیم؟

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

دنیا و باقی ماندن در دنیا

نامه‌ای برای امام نوشت و در آن گفت: «با این وضع فرماندهان لشکرت می‌خواهی با من بجنگی؟ صَلاح تو این است که کناره‌گیری کنی و با من صُلح کنی و من هر شرطی که تو بگذاری می‌پذیرم.»

امام مجتبی بعد از دریافت نامه، در بین لشکری که از هم متلاشی شده بود، با همان حالت جراحت حاضر شدند و فرمودند: «مردم! من می‌دانم خودم به تنهایی چگونه خدا را عبادت کنم که از من راضی باشد. اگر ایستاده‌ام به‌خاطر شماست. معاویه دارد به چیزی دعوت می‌کند که نه خیر دنیا در آن هست و نه آخرت. اگر پیشنهاد او را بپذیریم می‌بینم آب و نانی که خدا برای شما مقدّر کرده را بچه‌هایتان از درب خانهٔ آن‌ها درخواست می‌کنند اما آن‌ها دریغ می‌کنند. اگر رضای خدا و مرگ با عزّت را ترجیح می‌دهید پیشنهاد او را نادیده بگیرید و به جنگ او بروید که جز شمشیر بین ما و او نباید باشد. اما اگر دنیا و باقی‌ماندن در دنیا را ترجیح می‌دهید پیشنهاد او را بپذیریم.»

اینجا بود که از جای جای لشکر به صراحت فریاد بلند شد: «دنیا و باقی ماندن در دنیا...» یعنی ما تو را نمی‌خواهیم؛ معاویه را می‌خواهیم. و اینجاست که امام صلح را می‌پذیرند.

اکنون نیز معاویه های زمان، برای به انزوا کشیدن منجی بشریت در تلاش هستند. ما برای تحقق ظهور منجی چه می‌کنیم؟! دنیا یا رضای خدا؟ کدام را انتخاب می‌کنیم؟

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

کجای تاریخ ایستاده‌ایم ؟ (13)

مایهٔ آرامش

«بُرِش اوّل»

همانطور که دستم را گرفته بود، گفت: «ای نافع آیا این راه را نمی‌گیری و بِرَوی؟ مابین این دو کوه را بگیر و جان خود را نجات بده.» به پایش افتادم و گفتم: «به خدا سوگند، تا زمانی که شمشیرم به کار آید هرگز از شما جدا نمی‌شوم.»

«بُرِش دوّم»

امام وارد خیمهٔ خواهرشان شدند و من درب خیمه منتظر امام بودم. اتفاقی صدای زینب را شنیدم که به امام فرمود: «ای برادر، آیا یارانت را آزموده‌ای؟» فوراً نزد حبیب رفتم و داستان را برای او تعریف کردم، حبیب گفت: «باید خیال بانوان حرم را از وفاداری خود آسوده کنیم.»

همهٔ یاران را نزد خیمه زینب جمع کردیم و حبیب با صدای بلند فریاد زد: «ای حرم رسول خدا، شمشیرهای جوانان و جوانمردان شما به غلاف نخواهد رفت تا این که گردن بدخواهان شما را بزند...» و در این هنگام بانوان حرم از خیمه‌هایشان با حالت گریان خارج شدند...

یاران حسین افرادی بودند که نه تنها با تمام وجود برای دفاع از حسین جنگیدند بلکه با تمام وجودشان تلاش کردند تا آب در دل اهل بیت تکان نخورد. نافع بن هلال از جملهٔ همین افراد بود.

ما کجای تاریخ ایستاده‌ایم؟

آیا ما نیز مایهٔ‌ آرامش اماممان بوده‌ایم؟

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

کجای تاریخ ایستاده‌ایم ؟ (12)

آیا وفا کردم؟

«بُرِش اوّل»

نامه‌رسانِ پیامِ وفایِ کوفیان بود. نامه‌ای که در آن، مُسلِم از آمادگی کوفیان گفته بود و امام را به کوفه دعوت کرده بود و بعد از رساندن نامه همراه سپاه امام به سمت کوفه حرکت کرد.

«بُرِش دوّم»

شب عاشورا خطاب به امام گفت: «به خدا سوگند اگر کشته شوم، سپس زنده گردم، هفتاد مرتبه مرا بسوزانند و خاکستر مرا به باد دهند باز هم از شما دست بر نخواهم داشت.»

روز بعد هنگام نماز، خود را سِپَر امام قرار داد و بعد از نماز هنگامی که با بدنی پُر از تیر بر روی زمین افتاده بود، رو به او گفت:‌ «أَوَفَیْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ؟ آیا وفا کردم ای فرزند رسول خدا؟»

سعیدبن عبداللّه کسی بود که با سپر کردن تمامِ وجودش در مقابل تیرهای دشمنان از امامش دفاع کرد و در مقابل او شهید شد.

ما کجای تاریخ ایستاده‌ایم؟

آیا ما نیز حاضریم تمام وجودمان را وقف امام کنیم و تیر‌های دشمن را به جان بخریم تا گَزَندی به اماممان نرسد؟!

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)؛ گرافیک یاس (Graphic.yas@)