{مهدویت در نهج البلاغه - شماره 26}
«...ذَاکَ حَیْثُ تَکُونُ ضَرْبَةُ السَّیْفِ عَلَى الْمُؤْمِنِ أَهْوَنَ مِنَ الدِّرْهَمِ مِنْ حِلِّهِ...»
در ادامهٔ خطبهٔ ۱۸۷ که امام علی از حادثه‌های تلخ آخرالزمان خبر می‌دهند، به مسئلهٔ حلال و حرام اشاره می‌کنند که سرنوشت مادی و معنوی جامعه به آن بستگی دارد.
زمانی که اموال آلوده، حرام و شبهه‌ناک زیاد شده، غصب، رشوه و تقلب در جامعه زیاد مى‌شود و مردم به مسئلهٔ حلال و حرام توجهی ندارند، به دست آوردن مال حلال هم سخت‌تر از تحمّل ضربهٔ شمشیر می‌شود.
آنچه دربارهٔ فزونى اموال حرام در آخرالزمان در این بیان امام آمده، در روایات دیگر نیز به وضوح به چشم مى‌خورد. از جمله در حدیثى از رسول خدا مى‌خوانیم: «کمترین چیزى که در آخرالزمان پیدا مى‌شود برادر مورد اعتماد و درهمى از حلال است»*۱
[۱- بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۱۵۷]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
