{جهان در عصر ظهور - شماره 17}
کاروان رفت، من اندر عقبِ قافله‌ام / تنگ مانند نفَس گشته دگر حوصله‌ام
در روایات برای بیان جنگ‌ها در زمان ظهور حضرت مهدی، از لفظ «سیف» به معنی شمشیر استفاده شده است. اما آیا واقعاً سلاحِ حضرت، شمشیر است؟ می‌دانیم که در دورانِ بیان این احادیث، اسلحهٔ مهم و کاربردی شمشیر بوده است. برای همین، ائمه از لفظ شمشیر استفاده می‌کردند تا برای مخاطبان قابل فهم باشد.
بنابراین لفظ شمشیر به صورت نمادین گفته شده است که می‌تواند به معنای قدرت و اسلحه باشد. افزون‌بر این، امروزه با توجه به پیشرفت دانشِ بشر، سلاح‌ها پیشرفته‌تر شده‌‌اند. از طرفی، بشر سلاح‌های مهار یا خنثی نیز ساخته است.
پس از ظهور نیز بشر به اوج علم و دانش می‌رسد. در چنین شرایطی، قطعاً حضرت که عالِم‌ترین فرد هستند، برترین سلاح‌ها را دارند. همچنین حضرت توانایی آن را دارند که سلاح‌های دشمنان را از کار بیندازند. نباید فراموش کنیم که پیروزی امام فقط با جنگ و سلاح نیست، بلکه ایشان بسیاری از شهرها و سرزمین‌ها را بدون جنگ و خونریزی فتح می‌کنند، زیرا فتحِ نخستِ ایشان، فتح قلوب مردم است.
اَللَّهُمَّ کَمَا جَعَلْتَ قَلْبِی بِذِکْرِهِ مَعْمُوراً، فَاجْعَلْ سِلاَحِی بِنُصْرَتِهِ مَشْهُوراً
خدایا چنان‌که قلب مرا به یاد او آباد ساختی، شمشیر و سلاح مرا برای یاری آن حضرت از نیام بیرون آور.
[کتاب سیمای جهان در عصر امام زمان]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
