{مهدویت و ولایت فقیه - شماره 22}
از ابتدای خلقت تا به امروز، اندیشمندان تعابیر مختلفی برای عدالت در نظر گرفته‌اند و هر کدام عدالت را به گونه‌ای تعریف کرده‌اند.
اما عدالت در مبحث ولایت فقیه، مسئله‌ایست که می‌توان از آن با عنوان «عدالت اجتماعی» یاد کرد. شاید در ابتدا معنای محدودی از این عبارت برداشت شود اما بعد از دقت و تأمل می‌توانیم به معنای وسیعی برسیم که در محدودۀ مسائل اقتصادی اجتماع و جامعه خلاصه نشود بلکه همۀ ابعاد موجود در جامعه و همۀ ارتباطات میان انسان‌ها و حتی میان انسان و دیگر موجودات را نیز در برگیرد.
خلاصهٔ کلام این که، عدالت اجتماعی به معنای وسیع آن، اصلاح روابط انسان در همۀ ابعاد، میان انسان با خود، اجتماع و حتی خالق است.
با توجه به این مطلب، چیزی که مشخص است این است که قطعاً افرادی می‌توانند این سطح از عدالت را در جامعه پیاده کنند که شناخت صحیحی از معارف قرآن و دستورات خداوند داشته باشند.
در وهلهٔ اول، قطعاً انبیا و ائمهٔ معصومین بیشترین شایستگی را برای اجرای این گونه عدالت دارند و در اوضاع فعلی که از وجود ولیّ معصوم محروم هستیم و امام زمان در غیبت به‌سر می‌برند، ولیّ فقیه جامع‌الشرایط تنها کسی است که می‌تواند با اجرای این عدالت، جامعه را در مسیر پیشرفت قرار دهد.*۱
[۱- پیشینه و دلایل ولایت فقیه، ج ۴، ص ۳۲۳]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
