هرگز برنمی‌گردید!

{رجعت - شماره 27}

 

یکی از مسائلی که مخالفین رجعت برای رد این موضوع مطرح می‌کنند، آیات ٩٩ و ١٠٠ سوره مومنون است. خداوند می‌فرماید: «هنگامی که مرگ یکی از آنها فرارسد، می‌گوید: پروردگارا! مرا برگردان تا در آنچه ترک کرده ام، عمل شایسته ای کنم. هرگز! این کلمه ای است که او می‌گوید و در جلویشان برزخی است؛ تا روزی که مبعوث شوند.»

جواب این شبهه چند چیز است:

➖ رجعت عمومی نیست و این آیه بر اینکه هیچ کس برنمی‌گردد، دلالت ندارد و با فرض اینکه آیه مربوط به همه مردم باشد، قطعا شامل معصومین نمی‌شود؛ زیرا هیچ یک از آنها آرزوی برگشتن به دنیا نمی‌کنند؛ بنابراین مفهوم آیه رجعت آنها را نفی نمی‌کند.

➖ آیه بازگشت در همان لحظه مرگ را نفی می‌کند (یعنی این عده آرزو می‌کنند که مرگشان به تاخیر بیفتد) و رجعت مربوط به بعد از مرگ است.

➖ این افراد تقاضا می‌کنند که برگردند و گذشته را جبران کنند، اما در رجعت، امکان توبه وجود ندارد.

[رجعت (ترجمه کتاب الایقاظ)، ص ۵٠٣]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

رجعت همان ظهور مهدی است

{رجعت - شماره 25}

 

اولین نمونه از تحریف‌های صورت گرفته، تأویلِ رجعت، به بازگشتِ حکومت به اهل‌بیت است. برخی از علمای شیعه، که تعداد آنها اندک است، معتقدند مراد از رجعت این است که دولت دوباره به دست یکی از اهل بیت می‌افتد و آن فرد، حضرت صاحب الزمان است.

تأویلِ رجعت به بازگشت حکومت به امام زمان، به جاى بازگشت جمعى از مؤمنان و مشرکان خالص به دنیا، اشکالات زیاد و قابل توجهى دارد که برخی از آنها را بیان می‌کنیم:

➖ این تأویل برخلاف تصریح روایات رجعت است که بر بازگشت مردگان به دنیا دلالت دارند.

➖ اهل لغت، رجعت را به بازگشت مردگان به دنیا معنا کرده‌اند.

➖ اهل سنت تصریح کرده‌اند که رجعت را قبول ندارند، اما ظهور امام زمان و حکومت او را پذیرفته‌اند و این حاکى از تفاوت رجعت اموات و رجوع دولت به حضرت مهدى است.

➖ طبق روایات، اعتقاد به رجعت از ضروریاتِ مذهب تشیع است. تأویلِ رجعت، خلاف ضروریات مذهب شیعه از بازگشت به دنیاست و هر تفسیرى که با ضروریات شیعه منافات داشته باشد، مردود است.

[عصر شکوهمند رجعت، ص ٧۴]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

هرچه مهم است، تحریف می‌شود...

{رجعت - شماره 24}

 

رجعت از جمله عناصر دینى است که از دست تحریف در امان نمانده است. تحریف‌هاى رجعت که در نوع خود متنوع و پیچیده اند، تأثیر زیادى در تضعیف این عقیده‌ی سازنده اسلامى داشته است.

برخى از تحریف کنندگان، رجعت را یک امر غلوآمیز جلوه داده‌اند، تا از غلوآمیز بودن آن بهره‌بردارى کنند؛ برخى آن را تأویل کرده‌اند، تا با معناى دیگرى که پیدا می‌کند، چیزى به عنوان رجعت وجود نداشته باشد؛ برخى دیگر آن را نامعقول جلوه داده‌اند تا یک امر مردود تلقى شود و عده‌اى با ایجاد برخى تحریف‌ها، آن را به یک عنصر ضد دینى تبدیل کرده‌اند.

تنوع و گستردگى این تحریف‌ها، خود نشان دهنده‌ اهمیت رجعت است؛ زیرا تا چیزى اهمیت نداشته باشد، مورد تحریف و بدل سازى قرار نمی‌گیرد. در پیام‌های بعد به بررسی بعضی از این تحریف‌ها می‌پردازیم.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

از آدم تا خاتم

{رجعت - شماره 23}

 

همه‌ پیامبران در عصر ظهور، رجعت می‌کنند تا پیروزى دین خدا و به پایان رسیدن مظلومیت‌ اهل ایمان، که در طول تاریخ استمرار داشته است را مشاهده کنند. کنار هم قرار گرفتنِ همه فرستادگان معصوم خداوند، از آدم تا خاتم، که ادب و اخلاق الهى شان، هر یک از آنها را، به الگوى مردم زمان خود و آیندگان تبدیل کرده است، و آنگاه حرکت‌هاى جهادى آنها در روى زمین، وصف ناپذیر است.

امام باقر(علیه السلام) می‌فرمایند: «خداوند هیچ پیامبرى را از آدم تاکنون نفرستاد، مگر اینکه به دنیا باز می‌گردد و امیرالمؤمنین را یارى می‌دهد.»

[تفسیر القمی، ج ١، ص ١٠۶]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

امید به همراهی

{رجعت - شماره 15}

 

همان گونه که انتظار فرج، نقش برجسته و به سزایی در پویایی و نشاط جامعه ایفا می‌کند؛ باور به رجعت و بازگشت به دنیا در عصر ظهور نیز می‌تواند نقش مهم و به سزایی در نشاط دینی و امید به حضور در حکومت جهانی حضرت مهدی ایفا کند.

چرا که انسان با دیدن افرادی که همه عمر خود را در انتظار ظهور حضرت مهدی سپری کرده اند و آنگاه بدون درک ظهور از دنیا می‌روند، دچار سرخوردگی شده و حتی در جایگاه انتظار نیز دچار ناامیدی خواهد شد.

اما دانستن این امر، که در هنگام ظهور (در صورت دارا بودن شرایط) امکان بازگشت به دنیا و حضور در محضر آخرین امام وجود دارد، در امیدواری منتظران نقش بسیاری خواهد داشت.

[درسنامه مهدویت، ج ۴، ص ١٩۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

فرصتی برای یاری رسانی

{رجعت - شماره 11}

 

در بررسی آیات رجعت به آیه ۵١ سوره غافر می رسیم: «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ»؛ ما پیامبران و مؤمنین را در دنیا یارى خواهیم نمود و در قیامت نیز آنان را یارى می‌نماییم.

مرحوم قمى در «التفسیر» از امام صادق(علیه السلام) اینگونه نقل نموده که امام فرمودند: «به خدا سوگند، مقصود از یارى کردن خدا در این دنیا، زمان رجعت است. مگر نمی‌دانى بیشتر پیامبران خدا را، کسى یارى نکرد تا کشته شدند و نیز ائمه‌ی بعد از آنان را، کسى یارى نکرد تا کشته شدند؟!»

[بحارالانوار ج۵٣ ص۴٨]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

خدا میتواند...

{رجعت - شماره 7}

 

امکان هر چیز، به دو قسم تقسیم می‌شود: امکان ذاتی و امکان وقوعی.

شکی نیست که رجعت، به خودی خود، دارای امکان ذاتی است؛ چرا که زنده کردن مردگان چه در دنیا و چه در آخرت، در توان و قدرت خداوندی است که آنها را برای اولین بار آفریده و هیچ خردمندی در آن شک ندارد.

بهترین دلیل بر امکان یک چیز، وقوع آن است. امکان وقوع رجعت، با بهره گیری از آیات قرآن و نیز براساس شواهد تاریخی، به سادگی قابل اثبات است.

زنده شدن هفتاد نفر از قوم حضرت موسی (١)،

زنده شدن کشته بنی اسرائیل (٢)،

زنده شدن هزاران نفر (٣)،

زنده شدن مردگان به دست حضرت عیسی (۴)؛

از نمونه های امکان وقوع رجعت در آیات قرآن است.

[١. سوره بقره، آیه ۵۵ و ۵۶؛ 2. سوره بقره، آیه ٧٢ و ٧٣؛ 3. سوره بقره، آیه ٢۴٣؛ 4. سوره ال عمران، آیه ۴٩]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

اشتراک چهار میلیارد نفری!

{رجعت - شماره 6}

 

رجعت یکی از ضروریات در ادیان ابراهیمی است و در همه‌ی کتب آسمانی، به نمونه‌هایی از آن برمیخوریم:

در کتاب «دانیال نبی» آمده است:

«بسیاری از آنان که در خاک زمین آرمیده‌اند، بیدار خواهند شد، گروهی برای حیات جاودانی و گروهی برای خجالت و حقارت جاودانی» (١)

یهودیان اعتقاد به معاد را از دست داده‌اند و این آیات که از دست تحریفِ آنها در امان مانده، مربوط به بازگشت مردگان در دنیا و رجعت است.

در کتاب «متی» آمده است:

«و قبرها گشاده شد و بسیاری از بدنهای مقدسین که آرمیده بودند، برخاستند. و بعد از برخاستن وی، از قبور برآمده، به شهر مقدس رفتند.» (٢)

[١. عهد عتیق، کتاب دانیال نبی، باب ١٢، آیه ٢ ؛ 2. عهد جدید، کتاب متی، باب ٢٧، آیه ۵٢ و ۵٣]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

مبلّغ رجعت باش!

{رجعت - شماره 5}

 

همانند قرآن و روایات، در ادعیه و زیاراتِ ما نیز به موضوع رجعت اشاره شده است.

در زیارت جامعه کبیره که امام هادی (علیه السلام) آن را به ما آموخته اند، اینگونه آمده است: «... من به بازگشت شما ایمان دارم، رجعتتان را تصدیق میکنم... و برای یاری شما آماده ام...»

طبق این زیارت، شیعیان علاوه بر ایمان به بازگشتِ ائمه، باید تصدیق کننده‌ی رجعت بین مردم باشند. در این صورت خودشان نیز جزء رجعت کنندگان خواهند بود و میتوانند ائمه را در آن دوران یاری کنند.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

جهانی با ویژگی های خاص

{رجعت - شماره 2}

 

آنچه از مجموع آیات و روایات، به دست می آید این است که جهان هنگام رجعت، جهانی است با ویژگی های خاصِ به خود، که نه به طور دقیق شبیهِ جهان دنیاست و نه همانندِ جهان آخرت است؛ در عین حال، برزخ هم، نیست.

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان، قیامت را در بالاترین درجه‌ی کشف و شهود دانسته و رجعت، در رتبه‌ی میانی و پایین تر از این دو، ظهور حضرت حجت است. (١)

بنابراین اگرچه رجعت در همین دنیای مادی اتفاق خواهد افتاد اما ویژگی های خاصش، آن را از نحوه‌ی زندگی در زمانِ ما متفاوت خواهد کرد. (٢)

[1- تفسیر المیزان ج٢ ص١٠٩ ؛ 2- درسنامه مهدویت ج۴ ص١٩١]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)