امامت مُفسّر شریعت؛ نیاز شرع به مُفسّر

{دلایل عقلی امامت و مهدویت - شماره 25}

 

برهان «لزوم مفسر» از دیگر دلایل عقلی ضرورت وجود امام در جامعه است. از موضوعات اجماعی بین تمامی اندیشمندان امت اسلام، آن است که شرع مقدس اسلام (قرآن و سنت) به قطع و یقین نیاز به مفسر واقع بین و حق شناس دارد. از مسلّمات است که، دریافت حقایق واقعی قرآن کریم، بدون توضیح و تفسیر امکان‌پذیر نخواهد بود؛ چه اینکه یکی از مهمترین وظایف پیامبر اعظم همین توضیح و تفسیر آیات مبارکه قرآن بوده است.

اگر گفته شود که برای تفسیر و تبیین قرآن و سنت پیامبر اسلام، هر کسی که دارای نیروی اجتهاد و استنباط باشد،می‌تواند به عمق احکام و معارف اسلامی پی برده و تفسیر و تبیین کاملی از آیات قرآن و سنت پیامبر بدست آورد؛ در جواب می‌ گوییم وجود اختلاف فراوان در مبانی شرعی و حتی در اصول اعتقادی و تقسیم جامعه اسلامی به فرقه‌های مختلف که باعث پیدایش مذاهب متعدد گردیده، همگی نشانگر آن است که در امت اسلام، پس از رسول اکرم اجتهادی که بتواند بدون تکیه بر علوم اهل بیت و امام معصوم مفسر واقعی شریعت و دیدگاه پیامبر اسلام باشد، وجود نداشته است.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

لزوم امامت

{دلایل عقلی امامت و مهدویت - شماره 24}

 

مسَلّم آن است که پس از خاتمیت، بدون وجود امام و بلکه بدون شناخت و تمسّک به امام در عقاید دینی، گسست و انحراف به وجود می‌آید. چرا که از یک طرف انسان دستخوش لغزش، خطا، عصیان و نسیان است و از طرف دیگر، ارسال سلسلۀ نبوت، خاتمیت پذیرفته است.

بنابراین تنها رشته اتصال مطلوب خالق و مخلوق و تنها راه قطعی و مسلم به دست آوردن هدایت و سعادت از طریق امام امکان پذیر خواهد بود. در غیر این صورت هدف و فلسفه وجودی آفرینش انبیاء محقق نشده و زمین برای بشریت خالی از حجت خواهد ماند.

در نتیجه، امامت مکمل و جایگزین خاتمیت و مشروعیت خاتمیت به مقبولیت امامت و ولایت است.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

ضرورت وجود امام

{دلایل عقلی امامت و مهدویت - شماره 23}

 

(ادامه از شماره قبل) ...

همان‌طور که خداوند برای اتمام حجت بر خلایق، پیامبران را فرستاد و بشر را از وجود حجت الهی، بی‌ بهره نفرمود، اقتضای حکمت و مشیّت الهی اینست که پس از پیامبران نیز، هادیانی که همچون پیامبر حافظ دین و رهبر حقیقی مردم باشند، بفرستد؛ کسانی که همانند انبیاء‌، عالم و داناترین خلق در عصر خویش باشند؛

کسانی که در تمام عمر، هیچ گونه لغزش و گناهی نداشته، تا بتوانند الگو و حجت باشند، کسانی که دارای فضائل اخلاقی و صفات عالیه انسانی باشند، از قدرت، شجاعت، زهد و تقوای برخوردار بوده و از اوصاف و اخلاق ناپسند و زشت به دور باشند، به گونه‌ای که همچون پیامبر، بتوانند هدایت عمومی را عهده‌دار بوده و در قیامت نیز حجت بر اَعمال بندگان باشند.

چنین کسانی نیست، مگر وجود مقدس امامان معصوم، که میتوانند بشر را از حیرت و ضلالت و گمراهی نجات بخشند، هدایتگر به سعادت دنیا و آخرت و حجت الاهی بر بندگان باشند… بیان شد که شیعه در اثبات ضرورت وجود امام برای جامعه، از طریق براهین عقلی و هم از طریق دلایل معتبر شرعی قادر به اثبات ضرورت وجود امام است.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

قصور امت

{دلایل عقلی امامت ومهدویت - شماره 22}

 

علامه حلی مینویسد: لطفِ بودن امامت، منوط به تمام بودن امور سه‌گانه‌ی زیر است:

۱- خلق امام و مجهز نمودن وی به قدرت، علم و نصّ بر اسم و نصب آن؛

۲- قبول امامت و تحمل آن از طرف امام؛

۳- نصرت و یاری کردن امام و دفاع از حریم امامت و قبول نمودن امر و نهی امام، از طرف امت و بندگان.

امر نخست بر خداوند لازم است و انجام شده است، دومی بر امام واجب است و انجام شده است، سومی بر امت واجب است که متأسفانه برخی زیر بار مسئولیت پذیرش و دفاع از امام نرفته‌اند. بنابراین انجام نشدنِ تصرّف در امور و اِعمال امامت به صورت علنی و صریح، نه به خاطر قصور خداوند و امام، بلکه به علت تقصیر امت است. (ادامه دارد...)

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

وجود امامت، اتمام حجت الهی (2)

{دلایل عقلی امامت و مهدویت - شماره 21}

در نوع هدایت تشریعی چون به انسان اختیار داده شده است، او در مقابل افعال و اعمال خود مسئول است و باید پاسخگو باشد، اما ممکن است در قیامت و هنگام حسابرسی انسان بگوید: «اگر کسی را میفرستاد و راه هدایت را از راه ضلالت برای ما تبیین میکرد و نشان میداد، ما به راه هدایت میرفتیم». خداوند متعال به وسیله‌ی فرستادن پیامبران، اتمام حجت می‌کند:
« رُسُلاً مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرینَ لِئَلاّ یَکُونَ لِلنّاسِ عَلَی اللهِ حُجَّهٌ بَعْدَ الرُّسُلِ »

یعنی: پیامبرانی فرستادیم بشارت دهنده و بیم کننده تا مردمان پس از آن حجتی نداشته باشند.
«همین هدایت عمومی و اتمام حجت خداوند که فرستادن پیامبران را ایجاب میکند، عیناً اقتضا میکند که پس از درگذشت پیامبر خاتم الانبیاء، کسی که در اوصاف کمال، مانند او باشد، به جای وی گماشته شود، تا مردم معارف دین را از او گرفته و در موارد حیرت و اختلاف، به او مراجعه نمایند؛
در غیر این صورت، لازم است که خداوند مردمان را پس از پیامبر، به حال خود رها کند و آنان را از نعمت هدایت محروم، و از وجود حجت، بی‌بهره سازد». اگر گفته شود، این لطف و حجت الهی، چرا اکنون ظاهر نیست و اِعمال امامت نمیکند؟ جواب آن است که مشکل از خود ماست.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

وجود امامت، اتمام حجت الهی (1)

{دلایل عقلی امامت و مهدویت - شماره 20}

 

یکی دیگر از ادله ‌ی عقلی ضرورت وجود امام را بصورت اجمال بیان می ‌نماییم: هدایت الهی در دو بُعد تکوینی و تشریعی انجام می‌ پذیرد. در نوع هدایت تکوینی، اختیار، جایگاهی نداشته و آفرینش به گونه‌ای است که ناگزیر باید تن در داد و عُدول از آن امکان ‌پذیر نیست، مثل رشد و نمو، جوانی و پیری، که هیچ کس نمی‌تواند تقاضای همیشه جوان ماندن را بکند. نعمت هدایت تکوینی موجودات را قرآن نیز تأیید فرموده است:

« قالَ رَبُّنَا الَّذی أعْطی کُلَّ شَیْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدی »

یعنی: پروردگار ما کسی است که هر چیز را آفرید و آن را به سوی غایت وجودیَش هدایت نموده است.

اما در هدایت تشریعی و رسیدن به کمالات معنوی و سیر و سلوک الهی، خداوند به انسان قدرت انتخاب داده است، تا به هر طریق ممکن خود در ارتقاء و کمال نفسانی خویش سهیم باشد. در هدایت تشریعی، خواست، جدیت، پشتکار، اطاعت محض و تقوای الهی فوق العاده تأثیر گذار هستند و انسان خود مُخیّر است، در مسیر سعادت و یا راه مخوف ضلالت گام بردارد؛

البته خداوند متعال، پیامبران و کتاب‌های آسمانی فرستاده و راه را از بیراهه نشان داده است. این انسان که در نوع هدایت تشریعی به او اختیار داده شده است، می‌تواند در مسیر خیر و نیکی، حرکت نموده، به تکامل معنوی و اوج کمال برسد و بالعکس. « إِنّا هَدَیْناهُ السَّبیلَ إِمّا شاکِراً وَإِمّا کَفُوراً » با مطالعه‌ی دقیق در معارف اصیل اسلامی به ویژه قرآن مجید، در می یابیم که یکی از دلایل و اهداف بعثت پیامبران، اتمام حجت از طرف خداوند متعال است. (ادامه دارد...)

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

Rational reasons for Imamate and Mahdism - First series

Imamate (leadership) has to be understood…

Since “understanding the generalities” is the realm of wisdom and “Understanding the details” is the realm of the five sense, normally the intellectual reason can’t be used to prove detailed matters. For example intellect just know two plus two is four and everything happens for a reason.

In Mahdism scope, intellect suggests "it is not only good, but essential to comprehend some issues like introduction, appointment and the existence of a divine guide for humans" but "recognition and verification of the Imam to actual persons" is not something wisdom can do solely, we have to refer to the Quran, the tradition of Prophet Muhammad (PBUH) and miracles of the claimant of Imamate.

In other words, intellectual and logical reflection is a mean to explain that existence of an Imam is essential in every time, but verification of that fact to Imam Mahdi (PBUH) is something else.

(Selected from the book “Adele e aqli e Imamat wa Mahdaviat” (Rational reasons for Imamate and Mahdism); Rahim Latifi)

 

Where to start with?

To investigate and reason the principle of Imamate, we should first understand Allah and His prophet; because these are the prerequisites for the subject of Imamate. Therefore the information that is uploaded with the title of “rational reasons for Imamate and Mahdism” is on the assumption that we have already investigated, understood and accepted its prerequisite (that means Monotheism, Resurrection, Prophethood and Divine Justice).

This is a list of some “rational reasons for Imamate” that we are going to study later on: Mercy of Allah, purposefulness of creation, the need to an interpreter of revelation, divine grace, the means of divine grace, the issue of perfect human, the regulation of the possibility of highness and… .

(Extracted from the book “Adele e aqli e Imamat wa Mahdaviat (rational reasons for Imamate and Mahdism)”: Rahim Latifi)

 

Read the rest 

ادامه مطلب

ندای عقل و فطرت بر ضرورت وجود امامت

{دلایل عقلی امامت و مهدویت - شماره 19}

 

رسیدن به کمال و پیمودن مسیر الی الله و خدا خواهی به صورت فطری و ذاتی در وجود انسان به ودیعه گذاشته شده است. عقل حکم می‌کند که پیمودن این راه بدون راهنمایی برگزیده و کامل امکان ندارد. به همین دلیل پیامبر اسلام هرگاه میخواست چند روز برای جنگ یا حج از مدینه خارج شود، برای اداره مردم کسی را به جای خود می‌گماشت.

هرگز نمی‌توان باور کرد، پیامبر که به تعبیر قرآن نسبت به امت دلسوز و مهربان است مردم را رها کرده و نسبت به امامت و جانشینی پس از خودش بی تفاوت بوده و امت را در مسئله مهم و اساسی رهبری بلاتکلیف گذاشته باشد.

عقل و فطرت سالم انسانی حکم می کند پیامبری که تمامی اصول و فروع، حتی مستحبات و مکروهات را بیان داشته و از جزئی‌ترین مسائل مادی و معنوی امت غفلت نداشته است از مسئله مهم رهبری و امامت جامعه بعد از خودش بی‌توجه نباشد. بنابراین اقتضای عقل و فطرت آن است که پیامبر نیز موضوع امامت و رهبری پس از خویش را با صراحت و دقیق بیان نموده باشند.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

وجود امامت حافظ دیانت

{دلایل عقلی امامت و مهدویت - شماره 18}

 

اسلام دین جهان شمولی است که جاودانگی آن سعادت بشر را برای همیشه به ارمغان می‌آورد. همه مکلفان نیز از آغاز رسالت تا قیام قیامت موظفند به آن عمل نمایند. به اتفاق جمیع فرقه‌های اسلامی چنین دینی نیاز به حافظ و نگهبان دارد، به گونه‌ای که نسل‌های بعدی بتوانند بدون کمترین تغییر و تحریفی به جمیع اصول و فروع شرع دست یابند. اگر شرع به صورت تمام و کمال از کانال مطمئنی به مکلفین نرسد، تکلیف به غیر معلوم و یا دین ناقص لازم می‌آید. اکنون پرسش آن است که حافظ دین و شرع چه کسی می‌تواند باشد؟

اگر گفته شود قرآن، که هم خود نیازمند حافظ از تغییر و تحریف است و هم اینکه شرح و تفصیل شریعت به صورت کامل در آن نیامده است. اگر گفته شود سنت قطعی و اجماع حافظ باشد که باز هم تمام شرع و احکام اسلامی از جمله مسائل مستحدثه دینی در آن بیان نشده است. اخبار احاد و رأی و قیاس نیز اعتبار خود آنها مورد تردید و سؤال است.

بنابراین کسی می‌تواند از جمیع جهات حافظ شرع بوده تا عمل به آن برای آیندگان اطمینان بخش و سعادت آفرین باشد، که اوصافی همچون پیامبر داشته و از هر خطا و لغزش نیز مصون باشد، تنها مصداق و مورد باقی مانده با این شرایط امام معصوم است که مطلوب ماست.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

مناظره هشام ابن حکم در اثبات امامت

{دلایل عقلی امامت و مهدویت - شماره 17}

 

هشام از شاگردان امام صادق علیه السلام میگوید: روز جمعه‌ای وارد بصره شدم به مسجد رفتم. عمروبن عبید معتزلی نشسته بود و گروه زیادی اطرافش بودند و از او پرسش‌هایی می‌کردند، من هم در آخر جمعیت نشسته و پرسیدم: ای دانشمند من اهل این شهر نیستم، اجازه می‌دهی سؤالی مطرح کنم؟ گفت: هر چه می‌خواهی بپرس. گفتم: آیا چشم داری گفت مگر نمی‌بینی؟ این چه سئوالی است؟! گفتم پرسش‌های من اینگونه است، گفت آری چشم دارم. گفتم با چشم چه می‌کنی؟ جواب داد دیدنی‌ها را می‌بینم و رنگ و نوع آنها را تشخیص می‌دهم. گفتم آیا زبان داری؟ گفت دارم، پرسیدم با آن چه می‌کنی؟ جواب داد طعم و مزه غذاها را با آن تشخیص می‌دهم. گفتم آیا شامه داری؟ گفت آری با آن بوها را استشمام کرده و بوی خوب و بد را تمیز می‌دهم. گفتم آیا گوش هم داری؟ جواب داد آری با آن صداها را می‌شنوم و از یکدیگر تمیز می‌دهم گفتم آیا غیر از اینها قلب «عقل» هم داری؟ گفت آری پرسیدم با آن چه می‌کنی؟ گفت اگر دیگر اعضا و جوارح من دچار شک و تردید شوند، قلبم شک آنها را برطرف می‌کند. (پس قلب و عقل راهنمای جوارح است) هشام می‌گوید او را تأیید کردم و گفتم آری خداوند متعال برای راهنمایی اعضاء و حواس قلب را آفریده است.

ای دانشمند! آیا صحیح است کسی بگوید خدایی که گوش و چشم دیگر اعضا و جوارح بدن انسان را بدون راهنما نگذاشته است، مسلمانان را پس از رحلت رسول اکرم بدون راهنما و پیشوا گذاشته تا گرفتار شک و تردید و اختلاف باشند؟ آیا هیچ عقل سالمی این مطلب را قبول می‌کند؟

[کافی، ج‏۱، ص ۱۶۹]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)