پیراهنی در عرش برافراشته می‌شود. پاره‌پاره و خونین. نه! این فقط یک پیراهن نیست؛ پرچم است. پرچمی سرخ از خون حسین که مظلومیتش را فریاد می‌زند و مردی در این عالَم به چشم می‌بیند، صبح و شام می‌گرید از این ماتم و غمش بغضی می‌شود در گلوی ما.
راز محرم همین است. عزای حسین و غمِ صاحب عزای حسین
**اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج**
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
حال غریبی است… امشب برای کدامتان گریه کنم؟ برای مظلومیت حسین یا تنهایی تو؟ یا شاید برای خودم که نبودم تا یاری‌اش کنم یا نیستم که یاری‌ات کنم؟
وقتی هق‌هق گریه‌هایت را نمی‌شنوم، غم دلت را نمی‌دانم، ندای «هَلْ مِنْ ناصِرَت» بلند است و من کاری نمی‌کنم، پس نیستم. چه فرقی است بین من و کوفیان؟ آن‌ها امام حسین را نشناختند و من تو را.
**اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج**
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
امام حسین، یک‌بار عاشورا بر او گذشت. گویند ظهور در روز عاشورا است.
یعنی ما بفهمیم در عاشورایی که امام زمان را درک نکنیم، کم کاری کرده‌ایم و او مثل جدش طَرد شده، تنها و آواره و بی‌یاور است.
امام زمان، ۱۱۸۳ سال با همان کیفیت عاشورا را درک می کند. عاشورا بر قلب ابراهیمی‌اش نازل می‌شود و خون گریه می‌کند و اَعمال ما سبب فاصله میان او و خودمان شده...
امام زمان در عاشورا داغ می‌بیند و هم‌درد می‌خواهد اما چه کنیم که او میان ماست و ما درک حضور نداریم تا قوّت قلبش باشیم و تسلّی خاطرش.
اما انگار می‌شود کمی قلبش را آرام کنیم. او از مادر به ما مهربان‌تر است. گفته‌اند با سردرد ما سردرد می‌گیرد. حال، یک روز ما نگران قلب مهربانش و سلامتی وجود بارانش باشیم.
برای آرامی و سلامتی‌اش در عاشورا هرچه می‌توانیم صدقه برای سلامتی‌اش می‌دهیم تا مبادا صاحبمان، قلب رئوفش در فشار باشد.
مهدی‌یاوران، قلب امام زمان در فشار است، صدقه در روز عاشورا برای امام زمان فراموش نشود...
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
