فلش کامپیوتر

{شبهه شناسی - شماره 30}

 

بعضی می‌پرسند: چطور ممکن است که کودکی پنج ساله، پیشواییِ مسلمین را بر عهده بگیرد؟ بگذارید مثالی بزنیم. فلش کامپیوتر به خودیِ خود اطلاعاتی ندارد، اما وقتی به منبعی مانند کامپیوتر وصل می‌شود، می‌تواند حجم وسیعی از اطلاعات را دریافت کند. خُب وقتی بشر می‌تواند علم را از وسیله‌ای به وسیلهٔ دیگر منتقل کند، چرا خدا نتواند تمامِ علم را به کودکی بدهد؟

از سویی دیگر با امامتِ امام در کودکی، عده‌ای امتحان شدند و عده‌ای به یقین رسیدند؛ زیرا وقتی کودکی فضایلی در حدّ امامت دارد، شکّی نیست که امامت او از جانب خداوند است. قرآن نیز به این موضوع اشاره دارد که امام را خدا تعیین می‌کند. «من تو را برای همهٔ مردم امام (پیشوا) قرار دادم.»*۱

به‌علاوه پیشوایی به بزرگی و کوچکی و سن مربوط نیست بلکه به قابلیت‌ها، استعدادها، لیاقتِ افراد و... وابسته است و «خدا داناتر است که مقام رسالت را در کجا قرار دهد.»*۲

همچنین پیشوایی در سنّ کودکی که سهل است، حتی برای نوزاد یک روزه نیز امکان‌پذیر است و در قرآن نیز به این امر اشاره شده است که حضرت عیسی وقتی به دنیا آمد، پیامبر بود.*۳

[۱- سوره بقره، آیه ۱۲۴؛ 2- سوره انعام، آیه ۱۲۴؛ 3- سوره مریم، آیات ۲۹-۳۰]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

مگر خدا حافظ حضرت نیست؟

{شبهه شناسی - شماره 29}

 

یکی از دلایل غیبت «یَخافُ القَتل» است؛ یعنی ترس از کشته شدنِ حضرت وجود دارد، اما سؤال اینجاست که وقتی خدا می‌تواند جان ایشان را حفظ کند، پس غیبت چرا؟ درپاسخ باید گفت، درست است که خداوند می‌تواند هر کاری که بخواهد انجام دهد، اما این دلیل نمی‌شود که دیگران تعیین کنندهٔ کارهای خدا باشند. اگر کسی به خدا ایمان داشته باشد، می‌داند که همهٔ کارهای خدا براساس علم و حکمت است. پس بهترین کار، همان کاری است که خداوند انجام می‌دهد و نباید گفت: خدایا حالا چرا این طور جان امام را حفظ کردی، مگر نمی‌توانستی طور دیگری جان او را حفظ کنی؟!

بعلاوه نظمِ هستی و سنّت الهی بگونه‌ای است که باید کارها از طریق اسباب و از راه‌های عادی انجام شود. درجنگ اُحُد نیز جان پیامبر به خطر افتاد، اما خدا با معجزه جان ایشان را نجات نداد و امام علی در حفظ جان ایشان کوشید. این یعنی شیعهٔ امام زمان باید آنقدر قدرتمند شود که بتواند از جان امام زمانش محافظت کند.

از طرف دیگر حفظ جان امام تنها دلیل غیبت نیست، بلکه یکی از دلایل اصلی آن، نبود آمادگی جهانی برای پذیرش حکومت حضرت می‌باشد.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

فقط شمشیر نیست

{شبهه شناسی - شماره 28}

 

مگر می‌شود با وجود این همه سلاح‌های پیشرفتهٔ کشتار جمعی امام زمان فقط با شمشیر، به مبارزه با دشمنان خود بپردازد؟

اول از همه باید بگوییم که قرار نیست حضرت، جنگ جهانی راه بیندازد؛ دوم اینکه پیروزی حضرت بر دشمنان تنها با جنگ و استفاده از سلاح نیست. زیرا گاهی ترس و وحشت، ملائکه و جنیان، نیروهای غیبی و... نیز سبب تسلیم شدن دشمنان می‌شوند. همچنین ایشان بسیاری از شهرها و سرزمین‌ها را بدون جنگ و خونریزی فتح خواهند کرد.

اینکه سلاح حضرت و یارانشان، هنگام ظهور چه خواهد بود، امری‌ست که حقیقت آن برای ما روشن و آشکار نیست. اما به‌کار بردن کلمهٔ شمشیر در روایات، لزوماً به معنای آن که سلاح حضرت شمشیر است، نخواهد بود. بلکه منظور، مسلحانه بودنِ قیام حضرت است و عبارت شمشیر می‌تواند به صورت نمادین به کار رفته باشد.

همچنین اگر حضرت، سلاح مخصوصی هم داشته باشند، چون برای مخاطبان قابل فهم و شناخته‌شده نیست(همان‌طور که ۳۰۰ سال قبل حتی دانشمندان و نخبگان نیز نمی‌توانستند تصوّر صحیحی از سلاح‌های امروزی داشته باشند) در روایات و احادیث بیان نشده است.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

تنبل‌خانۀ دنیا

{شبهه شناسی - شماره 27}

 

امامی که غایب و دور از دسترس است، چگونه مى‌تواند نیازها و مشکلات جامعه را برطرف کند؟

1⃣ اولاً غیبت به معنای نبودنِ امام نیست،‌ بلکه امام در بین ما هست، اما کسی ایشان را نمی‌شناسد.

2⃣ ثانیاً ایشان حضور تأثیر‌گذاری در دنیا دارند و فواید امام غایب فراوان است. مثلاً ایشان احیاگر روح امید در جامعه، واسطۀ فیض*۱، واسطۀ دریافت نعمت و روزی*۲، واسطۀ شناخت و بندگی خدا*۳، حافظ دین، سبب دفع بلا، ایجاد امنیت*۴ و... هستند.

3⃣ سوم اینکه، کار حضرت این نیست که زمین را به یک تنبل‌خانه [که کسی هیچ تلاشی نکند] تبدیل کند و در چشم بر هم‌زدنی، حاجات مردم را برآورده کند.

مگر اوضاع در زمان حضور دیگر امامان این‌گونه بود؟ البته ایشان از احوال تمامی بندگان آگاه است و آنچه مقرر باشد را به انجام می‌رساند؛ چه مستقیم، چه با فراهم کردن اسباب، وسایل و راهکارهای لازم. خود ایشان فرمودند: «ما در رعایت حال شما کوتاهى نمى‌کنیم و یاد شما را فراموش نمى‌کنیم؛ اگر جز این بود، گرفتاری‌ها بر شما فرود مى‌آمد و دشمنان، شما را ریشه‌کن مى‌کردند.»*۵

[۱- بحارالانوار، ج۲۳، ص۱۰۱ ؛ 2- مفاتیح‌الجنان، دعای عدلیه؛ 3- کافی، ج ۱، ص۱۴۵ ؛ 4- الغیبة طوسی، ج ۱، ص۲۴۶؛ 5- بحار الانوار، ج ۵۳، ص۱۷۴]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

نیاز همیشگی به حجت

{شبهه شناسی - شماره 26}

 

در پیام قبل گفتیم که پیامبر، آخرین حجّت الهی نیست و در ادامه قصد داریم به لزوم زنده بودن حجّت اشاره‌ای داشته باشیم.

این فرض که خدا فقط تا دوره‌ای خاص بر بندگانش حجّت فرستاده و سپس آن‌ها را رها کرده، فرضی غلط است. زیرا اهمیّت و نقش اساسی رهبر و راهنما در ادامه زندگی و پیشرفت جامعه، موضوعی انکارناپذیر است. انسان همواره برای طی کردنِ راه حق به هدایت نیاز دارد و هدایت توسط حجّت‌ها انجام می‌شود؛ چه این حجّت‌ پیامبر باشد و چه غیر آن.

از طرفی، کتاب‌های آسمانی بدون وجود حجّت‌های الهی دچار تحریف و تفسیرهای بی‏‌اساس می‌شوند تا آنجا که در اثر آن، مردم دچار شک، سردرگمی و اشتباه می‌شوند. پس باید همیشه انسانِ برگزیده‌ای در کنارِ کتاب‌های آسمانی، به عنوان مُفسّر و مُبیّن (روشن‌کننده) وجود داشته باشد.

امام صادق فرمودند: «از روزی که خدا آدم را آفرید، زمین را خالی از حجت خود نگذاشت، خواه ظاهر و آشکار، خواه غائب و پنهان.»*۱ همچنین قرآن می‌گوید هر امتی امامی دارد: «[یاد کن‌] از روزی که هر گروهی از مردم را با پیشوایشان می‌خوانیم...»*۲

و در روایت دیگری امام کاظم می‌فرمایند: «هرکس بدون امام بمیرد، به مرگ جاهلیت مرده است؛ امام زنده‌ای که او را بشناسد...»*۳ پس اکنون باید امامی وجود داشته باشد که از او پیروی و اطاعت کنیم.

[۱- بحارالانوار، ج ۵۲، ص۹۲؛ 2- سوره اسراء، آیه ۷۱؛ 3. بحارالانوار، ج ۲۳، ص۹۲]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

حجت‌های پس از پیامبر

{شبهه شناسی - شماره 25}

 

«رُسُلًا مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ کَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا»

«رسولانی را فرستاد که [نیکان را] بشارت دهند و [بدان را] بترسانند تا آن‌که پس از فرستادن رسولان، مردم را بر خدا حجّتی نباشد، و خدا همیشه مقتدر و کارش بر وفق حکمت است.»*۱

عدّه‌ای معتقدند که منظور این آیه، این است که پس از پیامبران، هیچ مُنذِر و مُبشّری وجود ندارد و خدا پس از رسولان الهی، کسی را حجّت قرار نداده است. در نتیجه، حجّت بودن امام زمان مخالف قرآن است.

این شبهه تلاش می‌کند تا حجّت بودن امامان معصوم را زیر سؤال ببرد. به همین خاطر، ترجمه و تفسیر و نتیجه‌گیری غلطی را از این آیه ارائه می‌دهد.

درحالی که این آیه اصلاً در مورد خاتمیّت پیامبر و پایانِ فرستادن حجّت‌های الهی صحبت نمی‌کند؛ بلکه به مقام و فلسفۀ بعثت پیامبران اشاره کرده و می‌گوید که خدا رسولان را فرستاد تا حجّت بر مردم تمام شود و کسی بر خدا حجّت نداشته باشد (عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ).

نه این‌که دیگر حجتی از ناحیۀ خدا نخواهد بود (نفرمود: مِنَ اللَّهِ حُجَّةٌ). زیرا اگر خدا هدایت‌کننده‌ای نفرستد تا مردم را هدایت کند، پاداش یا مکافات مردم بی‌معنا و ظالمانه خواهد بود.

ادامه دارد...

[۱. سوره نساء، آیه ۱۶۵]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

ادعای مشاهده

{شبهه شناسی - شماره 24}

 

امام زمان فرمودند: «...هرکس قبل از خروج سفیانی و ندای آسمانی ادعای مشاهدهٔ مرا کند، دروغ‌گو و تهمت‌زننده است.»*۱

آیا این فرمودهٔ امام با سخن برخی از  علما و بزرگانی که مدعی دیدارِ امام شده‌اند، تناقض ندارد؟

این شبهه به دلیل درست متوجه‌نشدنِ فرمایش امام ایجاد شده است. زیرا بین دیدار و ادعای مشاهده تفاوت وجود دارد. دیدن یا دیدار گاهی با شناخت و گاهی بدونِ شناخت است. (یعنی فرد، امام را می‌بیند، ولی نمی‌شناسد)

به علاوه، این ملاقات یک‌سویه و از طرفِ امام است و فرد نمی‌تواند به میل و ارادهٔ خودش حضرت را ببیند. اما مشاهده یعنی من در مقام شهود هستم و برای من غیبتی نیست. یعنی من امام را می‌شناسم و هرگاه که بخواهم می‌توانم خدمت ایشان بروم.

ادعای مشاهده، ادعای داشتن رابطه‌ای شبیه به رابطه نواب اربعه با امام است. همچنین غالباً فردی که ادعای مشاهده دارد، مردم را به‌خاطر داشتن رابطهٔ مستقیم با امام به سوی خود دعوت می‌کند.

اما هیچ کدام از علما و بزرگانی که امام را دیده‌اند، ادعا نکرده‌اند که می‌توانند به صورت ارادی امام را ببینند و مردم را به سوی خودشان دعوت نکرده‌اند بلکه اطرافیان آن‌ها از روی شواهد و قراینی متوجه دیدار آن‌ها با حضرت شده‌اند.

[۱- بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۱۸]

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

یعنی ۳۱۳ آدمِ صالح نداریم؟

{شبهه شناسی - شماره 23}

 

ویژگی‌های افراد صالح با توجّه به جایگاه، مأموریت و عملکرد آن‌ها متفاوت است. گاهی فردِ صالح را برای امام جماعت شدن می‌خواهیم، گاهی برای سپردن امانتی به او و گاهی برای قضاوت و... اما ۳۱۳ یارِ خاصّ حضرت فقط انسان‌های خوب، با‌وفا، جان‌بر‌کف و... نیستند.

آن‌ها دارای ویژگی‌های خاص و در بالاترین درجهٔ اخلاص هستند. زیرا آن‌ها باید به حضرت کمک کنند تا حکومتش را در جهان برپا کند. شکّی نیست که افراد صالح یافت می‌شوند اما بسیاری از آن‌ها شرایط و ویژگی‌های لازم را ندارند.

با وجود همهٔ این موارد، حتی اگر هم‌اکنون هم ۳۱۳ نفر آماده باشند، ظهور رخ نمی‌دهد، زیرا وجود آن‌ها برای ظهور لازم است، اما کافی نیست.

در واقع در هیچ حدیثی گفته نشده است که اگر ۳۱۳ یار پیدا شود، ظهور رخ می‌دهد. بلکه باید زمینه‌های دیگرِ ظهور مانند آمادگی و پذیرش جهانی و... نیز مهیّا شود.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

آیا باید فساد کنیم؟

{شبهه شناسی - شماره 22}

 

در روایت‌ها آمده است، در زمانی که حضرت مهدی ظهور می‌کند، جهان پر از ظلم و فساد شده است. برای همین عده‌ای گفتند: «بِرَویم ظلم کنیم یا در مقابل ظلم سکوت کنیم تا ظلم فراگیر شود و حضرت مهدی ظهور کند.» آیا این حرف درست است؟

اول از همه باید بگوییم که فراگیری ظلم در جهان از علائم ظهور است نه از شرایط ظهور. علائم، نشانه‌هایی است که نزدیکی ظهور را نشان می‌دهند اما دلیلِ ظهور نیست. (مثلأ سفیدی مو از علائم پیری است، اما دلیل پیر شدن، سفیدی مو نیست.)

از طرفی، اگر شرطِ ظهور، انجام ظلم و فساد باشد، انبیاء امر به فساد می‌کردند، نه امر به قیام و مبارزه علیه ظلم. افزون‌بر این، با قبول این ادعا، آیاتِ صریح قرآن در مورد جهاد و ایستادگی در مقابل طاغوت نیز دیگر معنایی ندارد.

در واقع از همان ابتدا که قابیل اقدام به برادر‌کشی کرد، بر روی زمین ظلم بوده و قرار نیست ما به ظلم اضافه کنیم یا در مقابل آن سکوت کنیم.

پس اگر به دنبال اباصالح هستیم، باید صالح و اصلاح‌گر باشیم و زمینه‌های ظهور را فراهم کنیم تا به ظهور برسیم.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)

وقتِ ظهور

{شبهه شناسی - شماره 21}

 

چرا اهل‌ بیت، زمان ظهور را تعیین نکردند؟ کسی که منتظر شخصی دوست‌داشتنی است و وقتِ آمدن او را نمی‌داند،همیشه در انتظار و آمادگی است اما اگر زمان رسیدن او را بداند [و زمان طولانی شود] ممکن است مأیوس شده و به این زودی‌ آماده نشود.

همچنین گاهی مصلحت، در تقدّم یا تأخر ظهور است. مثلاً در داستان حضرت موسی وقتی غیبت ایشان از ۳۰ به ۴۰ روز تبدیل شد و بیشتر طول کشید، عدّه‌ای به انحراف کشیده شدند.

پس ما نمی‌دانیم ظهور چه زمانی‌ست تا معلوم شود که آیا با وجود سختی‌ها و انتظار، ثبات قدم و ایمان خود را از دست می‌دهیم یا نه.

از طرف دیگر، ظهورِ ناگهانیِ حضرت سبب غافلگیری دشمنان می‌شود اگر آن‌ها از زمان ظهور مطلّع باشند، با تمام توان آمادگی کسب می‌کنند(گرچه اکنون هم در دشمنی‌کردن کم نمی‌گذارند و برعکس، ما در یاری کردن امام کم‌کاری می‌کنیم)

یادمان نرود ظهور وقت‌بردار نیست زیرا رفتار ما می‌تواند موجب تعجیل ظهور شود.

امام آمدنی نیست، آوردنی‌ست. اگر آمدنی بود خودِ ایشان زمانِ ظهور را می‌گفتند. امام مدّت‌هاست که آماده است. این ماییم که باید تغییر کنیم.

 

 

منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)