وقتی این پیام رو دیدم ، تا مدتی فکر من را به خود مشغول کرد.
البته چند وقتیست این پیامها در پیج های مذهبی این‌طرف و آن‌طرف میشه.
ولی مهم اینه که وقتی می‌خونیم یا می‌شنویمش چطور به محتوی، هدف و مفهومش نگاه می‌کنیم.
"اگر با آمدن آفتاب از خواب بیدار شویم؛ نمازمان قضاست…؟!" از این جمله تعابیر زیادی در قالب مثل میشه استنباط کرد؛
مثلاً: "نوش‌داروی بعد از مرگ سهراب به هیچ دردی نمی‌خوره".
یا در جوانی پاک بودن شیوه پیغمبریست، ورنه هر گبری به پیری می‌شود پرهیزکار"
اما به نظر من این جمله تجسمی از وضعیت خیلی از ما در زمان غیبت هستش.
مایی که نمی‌تونیم یا نمی‌خواهیم زمینه ساز ظهور منجی آخرالزمان، مهدی فاطمه (علیه السلام) باشیم.
و اگر فردا اولین صبح ظهور باشه، تازه یادمان می‌افته که این روز به ما وعده داده شده بود ولی ما…
ان شاء الله که از زمینه سازان ظهور باشیم.
**اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج**
منبع : گرافیک یاس (graphic.yas@)
