{منبرک و دلنوشته مهدوی - شماره 18}
ای کاش مسلمانان جهان، این کلام الهی را در کتاب آسمانی خود باور می کردند که
بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ وَمَا أَنَا عَلَیْکُم بِحَفِیظٍ ۰[هود٨۶]
ای کاش صدها میلیون مسلمانی که هرروز و بارها در نمازهای روزانه ی خویش (اهدنا الصراط المستقیم) می گویند؛ از پیامبر مهربان خویش در حجّہ الوداع می شنیدند و می پذیرفتند که در این عصر و زمانه، تنها راه رهایی و یگانه راه رستگاری یعنی صراط مستقیم تو هستی.
تو فصل مشترک تمام ادیان و مکاتبی؛ اما افسوس که در میان شیعیان، هنوز زبان مشترک و عزم راسخی برای دم زدن از تو دیده نمی شود. ای کاش لحظاتی با خویشتن خلوت می کردیم و از خود می پرسیدیم: آیا به راستی خداوند حکیم، این ولیّ معصوم و مظلوم خویش را برای این آفریده است که قرن های متمادی در پس پرده غیبت بماند و بشر هم در ظلمت و بدبختی دست و پا بزند؟
[کتاب آشتی با امام زمان، ص۸]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
