{ویژگی یاران امام زمان - شماره 30}
نخستین مدال افتخارشان این است که محبوب پرودگار و محب او هستند.*۱ آن‌ها عاشق خدایند و جز به خشنودی او فکر نمی‌کنند. سال‌ها پیش از ظهور در خلوت‌های عارفانهٔ خود، سر سجادهٔ عاشقی و در آغوش پُر از مِهر خدا، با عشق و اضطرار، رسیدن به یار غایب را از خدا درخواست کردند.
آری! رابطهٔ عاشقانهٔ یاران حضرت با پروردگار رابطه‌ای دیرینه و عمیق است و همین رابطه، سعادتِ یاریِ حضرت را نصیبشان کرده و آن‌ها را لایق دیدن یار و زندگی و همراهی با او کرده است. وصالِ محبوب، یاران حضرت را از عبادت خدا باز نمی‌دارد بلکه آتش اشتیاق آنان را شعله‌ورتر و عبادات آن‌ها را پُر شورتر می‌کند.
امام صادق می فرماید: «دل، حَرم خداست پس در حرم خدا جز خدا را جای مده.»*۲ رفتار ما نشان‌دهندهٔ باورهای قلبی ماست. پس باید ببینیم که چقدر خدا را دوست داریم. دوست داشتن خدا مقدمه‌ای برای دوست داشتن دوستان خداست و دوستی با دوستان خدا مقدمهٔ خیرخواهی و خدمت به آن‌ها.
اگر می‌خواهی حقیقی بودنِ عشقت به خدا را محک بزنی، به زندگی خودت نگاه کن! ببین چقدر خیرخواهِ امام زمان و مشتاق دیدار و یاری اویی و چقدر برای کوتاه کردن روزهای غیبتش تلاش می‌کنی.
[۱. آیه ۵۴ سوره مائده؛ 2. جامع الاخبار، ص۵۱۸]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
