{جهان در عصر ظهور - شماره 9}
من منتظرِ مَقدم مستانهٔ اویم / جز مهدیِ زهرا به‌خدا هیچ نخواهم
بیعت در عصر ظهور، پیمانی برای رسیدن به خوشبختی است و اما بیعت با او این گونه است: دست خود را دراز کند و سفید و نورانی باشد مانند یدِ بیضای موسی و این آیه را تلاوت کند:
«إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ ۚ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّمَا...»؛ «آنان که با تو بیعت می‌کنند، سخنی جز این نیست که با خدا بیعت می‌کنند، دست خدا بالای دست آنها است، پس هر کس بیعت را بشکند به ضرر خودش شکسته است...»*۱
در زمان وعده، سیصد و سیزده تن را فرا می‌خواند که تعدادی از آنها از رختخواب خود ناپدید می‌شوند و تعداد دیگری سوار بر ابر حاضر می‌شوند و صبح در مکّه حضور می‌یابند. پس از آنکه یاران حضرت بر اثر ندای آسمانی آرام‌آرام جمع شدند، ابتدا جبرئیل و پس از آن سیصد و سیزده تن با او بیعت می‌کنند.
جبرئیل پیش روی حضرت، مابین رکن و مقام می‌ایستد و می‌گوید: «البیعة لله» یعنی بیعت برای خداست.*۲
اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا داعیَ اللهِ وَ رَبّانیَّ آیاتِه
سلام بر تو ای دعوت‌کننده به سوی خدا و آگاه به آیاتش
[۱- سوره فتح، آیهٔ ۱۰؛ 2- کتاب سیمای جهان در عصر امام زمان، ج ۱]
منبع : کانال مهدیاران (Mahdiaran@)
